Η ευτυχία μου είμαι εγώ… όχι εσύ...
όχι μόνο γιατί εσύ μπορεί να είσαι περαστικός,
αλλά κι επειδή εσύ θέλεις να είμαι αυτό που δεν είμαι...
Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη όταν αλλάζω
μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμό σου!
Ούτε μπορώ να νιώσω ήρεμη όταν με κριτικάρεις που δεν
σκέφτομαι σαν εσένα…
Ή που δε σε βλέπω όπως εσύ.
Με φωνάζεις επαναστάτρια.
Κι όμως κάθε φορά που απέρριψα τα πιστεύω σου,
εσύ επαναστάτησες ενάντια στα δικά μου.
Δε μπορώ να διαμορφώσω το μυαλό μου.
Ξέρω πως είναι δύσκολο να είσαι απλά εσύ..
Και δεν μπορώ να σου επιτρέψω
να μου υπαγορεύσεις τι θα είμαι
γιατί βάζω όλη μου την προσοχή να είμαι εγώ...
Είπες πως είμαι διάφανη…
Κι εύκολα με ξεχνούν…
Γιατί τότε προσπάθησες να χρησιμοποιήσεις τη ζωή μου
για ν’ αποδείξεις στον εαυτό σου ποιος είσαι;
Λέο Μπουσκάλια
Η ευτυχία είσαι εσύ
Με τρόπο τόσο απρόσμενο σμίξαν τα σύμπαντα μας !
Συνοδοιπόροι τώρα πια, βαδίζουμε παράλληλα,
Συνοδοιπόροι τώρα πια, βαδίζουμε παράλληλα,
παρατηρώντας έκθαμβοι
τις απότομες μεταβολές του τοπίου,
δειλά παρατηρώντας
τις αντίστοιχες εσώτερες μας αλλαγές.
αυτό θα ξαναέλεγα.
Η ευτυχία είσαι εσύ, δεν είμαι εγώ,
Η ευτυχία είσαι εσύ, δεν είμαι εγώ,
δεν είναι κανείς άλλος.
μπορεί να χάσω το δρόμο.
Έτσι κι αλλιώς στα σκοτεινά βαδίζω σαν τυφλός.
Δημιουργώ μονάχος μου το όνειρο που βλέπω.
Ακόμη όμως χειρότερα, σε δρόμο που δεν υπάρχει
μπορεί μαζί μου να σε παρασύρω.
Μπορεί να σε πιέσω να γίνεις
αυτό που δεν είσαι πραγματικά.
Να θελήσω να σε δω όπως δεν είσαι …
μόλις πάρεις το μονοπάτι της επιστροφής.
Τη διαδρομή όμως αυτή μονάχη την ανοίγεις.
Ήδη το νιώθεις όμως έτσι δεν είναι ;
Μπορεί να σκοντάφτεις συχνά και να πέφτεις.
Μπορεί το τέλος να φαίνεται μακρινό,
το μονοπάτι αδιέξοδο.
Έτσι δείχνει στην αρχή - Μη βιάζεσαι !
Γλυκαίνει το τοπίο όσο πηγαίνεις.
.
Μπορείς να μου ζητήσεις να περπατήσω δίπλα σου,
να σου κρατήσω συντροφιά όταν κουραστείς,
να ανοίξω την καρδιά μου να σ’ ακούσω όταν μιλάς
ή να σ’ αγαπήσω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου
Αυτό όμως ήδη κάνω