Οι Ευαγγελιστές Μάρκος και Λουκάς
αναφέρουν την ίδια φράση του Χριστού:
«ός γάρ ουκ έστι καθ' υμών, υπέρ υμών εστιν»
(Μαρκ. 9, 40) και (Λουκ. 9, 50),
ενώ ο Ματθαίος αναφέρει μια άλλη,
που εκ πρώτης όψεως είναι αντίθετη με την πρώτη:
«ο μη ών μετ' εμού κατ' εμού εστι,
και ο μη συνάγων μετ' εμού σκορπίζει»
(Ματθ. 12, 30).
Σε μετάφραση οι φράσεις αυτές είναι:
«Διότι όποιος δεν είναι εναντίον σας, είναι μαζί σας»
και «όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου,
κι όποιος δε μαζεύει μαζί μου, σκορπίζει».
Όπως είναι φανερό
στη μια περίπτωση αναφέρεται στους μαθητές Του
και κατ΄ επέκταση σ’ όλους εμάς
και στη σχέση μας με τους άλλους ανθρώπους
και στη δεύτερη περίπτωση αναφέρεται
στο Εαυτό Του και μάλιστα ως Θεό
και στη σχέση των ανθρώπων μαζί Του.
Επομένως ο Χριστός ζητά από μας,
αν κάποιος δεν είναι φανερά εναντίον μας
(ως Χριστιανών),
να μην τον απορρίπτουμε
και να θεωρούμε ότι κάποια στιγμή
μπορεί να βρεθεί μαζί μας .
Αντίθετα ο Θεός,
όταν έρθει η ώρα να κρίνει τους ανθρώπους,
όποιος δεν είναι φανερά μαζί Του,
ομολογώντας την πίστη του με λόγια και με έργα,
θα θεωρήσει τη στάση του αρνητική
και θα τον κατατάξει μαζί με τους εχθρούς Του.
Από τις δυο φράσεις αυτές του Χριστού
προκύπτει η υποχρέωσή μας,
αν θέλουμε κατά την τελική κρίση
να βρεθούμε με τους «μετ’ Αυτού»,
να εφαρμόσουμε τις εντολές Του,
δηλαδή να αγαπήσουμε τον Θεό πάνω απ’ όλα
και μέσω Αυτού τους ανθρώπους.
Στα πλαίσια της εντολής της αγάπης
προς τον συνάνθρωπο
εντάσσεται η άλλη φράση του Χριστού,
για τη στάση μας απέναντι ανθρώπους
ανάλογα με τη συμπεριφορά τους.
Αν η συμπεριφορά τους
δεν είναι εχθρική απέναντι μας,
τότε πρέπει να βρούμε την ευκαιρία
να τους πλησιάσουμε
και να τους προσκαλέσουμε
να έρθουν και κείνοι μαζί μας,
για να γίνουμε «μία ποίμνη, εις ποιμήν»
(Ιωαν. 10, 16).
