Γιατί οι μισές γυναίκες επιμένουν στο
“δεν παντρεύομαι”
Ο γάμος παραμένει ζητούμενο,
αλλά στο βωμό του οι σύγχρονες γυναίκες,
δεν θυσιάζονται.
Δεν είχαν περάσει πολλές ώρες που σιγοτραγουδούσα το “Vamos αλάνια vamos, δε μας φτουράει ο γάμος”, όταν στην οθόνη μου βρέθηκε ένα άρθρο στο CNN, για τις ανύπαντρες γυναίκες. Σε αυτό, μια πεπειραμένη ψυχολόγος, η Pepper Schwartz, έδινε τη δική της οπτική σχετικά με το γιατί τα περισσότερα θηλυκά στις ημέρες μας, επιλέγουν να μην παντρεύονται.
Να μην παντρεύονται; Μα τι λέει, σκέφτηκα αρχικά, δεδομένου ότι ειδικά το 2014, τα προσκλητήρια έφταναν στα χέρια μου πιο συχνά από ότι προσκλήσεις στο Facebook (οκ υπερβολή αλλά κατάλαβες). Στο ίδιο κλίμα και η Μάριον, που έχει αναρωτηθεί γιατί όλες οι φίλες της, παντρεύονται από μικρές. Το άρθρο όμως του CNN, μιλούσε με αριθμούς.
Σήμερα, το 53% των γυναικων άνω των 18, ανήκουν στις “ελεύθερες” ή καλύτερα “όχι παντρεμένες”.
Κι αν αυτά τα ποσοστά, δεν είναι ακριβώς έτσι στην Ελλάδα, η τάση φαίνεται πως είναι η ίδια. Φυσικά οι γυναίκες συνεχίζουν να παντρεύονται, αλλά τείνουν πια είναι να μην το κάνουν σε μικρές ηλικίες. Επίσης, φαίνεται ότι δεν το κάνουν τόσο εύκολα συγκριτικά με παλιά.
Παράλληλα, καταφέρνουν και αποδεικνύουν ότι αξίζουν μια καλή θέση εργασίας, διεκδικούν νομική προστασία για οικονομική ή ψυχική εκμετάλλευση, προσπαθούν να έχουν τον πλήρη έλεγχο του πότε θα γίνουν μητέρες και φλερτάρουν με όνειρα, περιπέτειες και καριέρες. Δε διστάζουν να γίνουν για πρώτη φορά μαμάδες, χωρίς να φοράνε βέρα. Τα ίδια στοιχεία αυτού του άρθρου, δείχνουν ότι οι μισές γυναίκες πηγαίνουν για πρώτη φορά στο μαιευτήριο, ανύπαντρες.
Με τα πράγματα να αλλάζουν αργά αλλά σταθερά στον Δυτικό Κόσμο, οι ειδικοί κρούουν των κώδωνα του κινδύνου (κόλλαγε εδώ το κλισέ), ότι όσο πιο πολύ αργούν οι γάμοι, τόσο μειώνονται οι γεννήσεις. Έτσι, οι γυναίκες φορτώνονται με ένα μεγάλο “φταις” που αφορά την ίδια την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους.
Από την άλλη πάλι, υπάρχουν παραδείγματα μέσα από την σύγχρονη κουλτούρα, που απενοχοποιούν την επιλογή της γυναίκας να μην παντρευτεί νωρίς επειδή απλά έτσι “πρέπει”. Ένα μικρό παράδειγμα, είναι το Sex and The City [photos] και ο τρόπος που παρουσίαζε στην εξέλιξη του, τις σύγχρονες γυναίκες και τις επιλογές τους.
Γιατί αλλάξαμε: Την αλλαγή την ζούμε. Αυτό που έχει όμως σημασία να συζητήσουμε, είναι οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή. Η Schwartz μοιράστηκε μερικές πιθανές εξηγήσεις, για το ότι ο γάμος μπορεί πια να μην είναι η ιδανική επιλογή. Τι μπορεί να συμβαίνει δηλαδή, με τις μισές γυναίκες που δε λένε να ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας:
Η επιτυχία: Oι γυναίκες, έχουν μπει δυναμικά στην αγορά εργασίας και πολλές από αυτές απολαμβάνουν πια προνόμια και επιτυχία. Αντιμετωπίζουν, έτσι, πολύ διαφορετικά την προσωπική τους ζωή. Καθώς μπορούν να είναι αυτόνομες, δεν αναζητούν υλική κάλυψη. Θέτουν υψηλούς στόχους και θεωρούν ότι το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι υπομονή μέχρι να βρουν το ιδανικό για εκείνες.
Οικονομικοί προβληματισμοί: Έχοντας βγει στην κοινωνία, η γυναίκα έχει πλήρη αντίληψη των οικονομικών και τα ζυγίζει ακόμα και όταν πρόκειται για τον γάμο. Δεν είναι μυστικό ότι πολλές γυναίκες επιλέγουν να μην παντρευτούν, αν ο άντρας της επιλογής τους είναι σε χειρότερη οικονομική κατάσταση από εκείνες.
Επίσης, πολλοί γάμοι καθυστερούν καθώς μπορεί το ζευγάρι να έχει καταλήξει ότι θέλει να είναι για πάντα μαζί, αλλά οικονομικά να μη βγαίνει η εξίσωση για γάμο.
Απροθυμία για συμβιβασμό με την παράδοση: Υπάρχουν γυναίκες που ασφυκτιούν στο πρότυπο της γυναίκας που είναι μόνο για το σπίτι, το καθάρισμα και την ανατροφή των παιδιών. Έτσι, συνυπάρχουν με άντρες που έχουν παρόμοιες πεποιθήσεις και άρα ο γάμος έρχεται αργότερα ή δεν έρχεται ποτέ και κανένα πρόβλημα.
Ρεαλισμός: Βλέποντας χωρίς παρωπίδες και γνωρίζοντας ότι θα μπορούσε η φύση της να την… προδώσει και κάποια στιγμή να απατήσει, η σύγχρονη γυναίκα δε δίνει όρκους ζωής αν δεν είναι απόλυτα σίγουρη. Ξέρει ότι μπορεί να μην είναι ευτυχισμένη και δεν έχει αυταπάτες.
Περιμένοντας τον έναν και μοναδικό: Πολλές γυναίκες περιμένουν για τον έναν και μοναδικό άντρα. Για το λεγόμενο “άλλο τους μισό”. Αν έρθει θα του δοθούν ολοκληρωτικά κι αν δεν έρθει προτιμούν να μένουν μόνες τους από το να υπάρχουν σε σχέσεις από συνήθεια. Είναι αλήθεια, ότι πια αρκετές γυναίκες είναι μόνες τους επειδή το επέλεξαν.
Αναζητώντας το για πάντα: Παλιότερα (εδώ που τα λέμε όχι και πολύ), οι γυναίκες είχαν περιορισμένες επιλογές για τη ζωή τους, γιατί δεν είχαν τη δύναμη της διαπραγμάτευσης. ΈΠΡΕΠΕ να παντρευτούν αλλιώς θεωρούνταν κατεστραμμένες. Ήταν μια πολύ μικρή μερίδα γυναικών, που κατάφερναν να ξεφύγουν από αυτό. Χαρακτηρίζονταν “ελεύθερα πνεύματα” αλλά συνήθως το έκαναν λόγω οικονομικής δυνατότητας ή επειδή τους το επέτρεπε η καταγωγή τους.
Με τις αλλαγές που έχουν γίνει στον Δυτικό κόσμο, το μόνο σίγουρο είναι ότι οι γυναίκες, έχουμε πια τη δυνατότητα να επιλέξουμε. Σίγουρα όχι απαλλαγμένες πλήρως από στερεότυπα και κοινωνικές πιέσεις, αλλά με μεγαλύτερη ελευθερία.
Ο γάμος μάλλον παραμένει ζητούμενο, αλλά στο πλαίσιο της ευτυχούς συνύπαρξης και όχι της κοινωνικής απαίτησης. Ονειρευόμαστε και θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένες με έναν άντρα, αρκεί αυτός να μας κάνει να χαμογελάμε αληθινά. Όλα ή τίποτα.
