Σχόλιο
αυτό είναι το ανυπέρβλητο Κουρδιστό Πορτοκάλι, που σκιαγραφεί την κοινωνία τόσο αληθινά, ώστε μεταβάλλει την οπτική μας γωνία...
ο stanley kubrick στην καλύτερη στιγμή του, κάνει κατάθεση ψυχής και σκηνοθετεί μαγευτικά, και το σενάριο είναι επίσης καταπληκτικό...
η ερμηνεία του Malcolm McDowell στέκεται δικαίως μεταξύ των 3-4 καλύτερων που έχουμε δει ποτέ...
είναι ένα διαμάντι, αλλά όχι όπως τα άλλα... είναι λερωμένο και άσχημο, όπως το θέλησε ο αρχιτέκτονάς του... και η αξία του συνοψίζεται στο ότι αυτό δεν μπόρεσε ποτέ να μειώσει ούτε ένα χιλιοστό το μεγαλείο του...
Εγκαταστείστε το Adblock Plus από εδώ για να αποφύγετε τις διαφημήσεις
Και εδώ
Κουρδιστο πορτοκαλι = Κουρδιστος ανθρωπος. Αυτος ειναι ο τιτλος του βιβλιου στο οποιο στηριχθηκε η ταινια και ο τιτλος του βιβλιου που εγραφε ο ανατρεπτικος συγγραφεας της ταινιας. Φυσικα αναφερεται στον πρωταγωνιστη, κυριως λογω της "θεραπειας" του, αλλα πιθανως και για καποιον ακομη λογο. Ο πρωτος λογος ειναι και ο πιο φανερος. Οι γιατροι πηραν εναν στυγνο εγκληματια και τον αναπρογραμματισαν για να τον προσαρμοσουν στην κοινωνια. Υπαρχει ομως και μια επιπλεον εκδοχη. Η βιαιοτητα του, η πωρωμενη του συνειδηση, ολη του η συμπεριφορα δηλαδη, γιατι αποτελουν φυσικη του επιλογη; Δηλαδη ετσι γεννηθηκε; Απο καπου διαμορφωθηκε ο χαρακτηρας του. Η ταινια ομως δεν μας εξηγει απο που προερχεται η συμπεριφορα αυτη. Απλως αναφερει απο το στομα του συγγραφεα πως ο Άλεξ αποτελει θυμα της εποχης του. Και η εποχη του μαλλον τον επηρεασε ασχημα και οριστικα, γιατι αυτος και η παρεα του δεν επιδιδονταν στις βαναυσοτητες τους μονο λογω lifestyle, αλλα διασκεδαζαν πραγματικα με οτι εκαναν. Καπου στο βαθος μπορει να κρυβεται και η προσπαθεια διαφυγης απο την ανια. Το ιδιο θυματα της εποχης τους ηταν και οι ατυχοι που βρισκονταν στον δρομο της παρεας. Η ταινια αυτη δυστυχως παντα θα ειναι επικαιρη καθως βασιζεται στην συγχρονη ζωη. Βεβαια η πραγματικοτητα δεν ειναι τοσο τραβηγμενη, αλλα υπαρχει καπου κρυμμενη μια αληθεια. Βασικος στοχος ειναι η προσπαθεια επιδειξης ισχυος. Γι αυτο και η βια ειναι τοσο διαδεδομενη. Αν καποιες καταστροφες και βιαιοπραγιες δεν γινονται στην πραγματικοτητα με την προφαση της διασκεδασης, οπως ειναι στην ταινια, θα γινονται με την προφαση της επιβολης μιας γνωμης, της κλοπης κλπ. Κατι αλλο που εχει ενδιαφερον στην ταινια, ειναι η επιλογη αστειας
μουσικης σε βιαιες σκηνες. Στο μυαλο του σκηνοθετη δεν μπορουμε να μπουμε, αλλα δυο ειναι οι πιο πιθανες εκδοχες. Μπορει να ηθελε να μας περασει τις σκηνες αυτες απο την οπτικη γωνια του πρωταγωνιστη. Ολα ηταν γι` αυτον διασκεδαστικα. Μπορει απο την αλλη να ηθελε να δειξει την βιαιοτητα απαλλαγμενη απο την επιπλεον συναισθηματικη φορτιση που δινει η μουσικη. Ετσι η επιλογη της αστειας μουσικης ουσιαστικα ειναι για μια πιο τιμια προσεγγιση των βιαιων σκηνων.
Σε καποια φαση ερχεται και η θεραπεια. Απο το λογο και μονο που ο Άλεξ επελεξε τη θεραπεια, δηλαδη να βγει απο τη φυλακη και οχι να γινει φυσιολογικος ανθρωπος θα επρεπε να περιμενουμε πως η θεραπεια θα αποτυγχανε σε καποια στιγμη. Γιατι οπως ειπε και ο ιερεας οι πραξεις του δεν ηταν δικη του επιλογη, αλλα του ειχαν επιβληθει κατα καποιον τροπο. Αργα η γρηγορα θα ξεπερνουσε την τρομοκρατια που του εδινε η θεραπεια, θα εσπαζε τις ασφαλιστικες δικλειδες και θα επανερχοταν στα παλια. Ετσι εγινε καλα και βγηκε. Αφου βγει ομως οι ρολοι αντιστρεφονται. Απο θυτης γινεται θυμα εστω και για λιγο και πιθανοτατα βρισκει πως κανενας δεν τον θελει η δεν τον χρειαζεται. Μετα την υβρη ερχεται η νεμεση. Ακομα και οι γονεις του τον διωχνουν με την αδιαφορια τους. Ολοι τον εκδικουνται. Ειναι που δεν υπαρχει καλοσυνη; Ειναι το αισθημα της αυτοδικιας; Ειναι το ενστικτο της εκδικησης που ειναι ριζωμενο μεσα μας; Τι να πει και ο κακομοιρος ο συγγραφεας; Λογω του Άλεξ εμεινε παραλυτος και πεθανε η γυναικα του. Στο τελος ομως ερχονται τα μεγαλα μεσα που θα τον σωσουν. Η ιδια η κυβερνηση που πιθανοτατα αντιπροσωπευει την κοινωνια. Ο Άλεξ ειναι μερος του συστηματος. Αφου δεν μπορουν να τον εξοντωσουν θα τον παρουν με το μερος τους για να το ενισχυσουν. Απο την αρχη της ζωης του ως το τελος της ο Άλεξ θα ειναι ενα αντικειμενο.
Θωμας Τσατσαρελης
Από την πρώτη στιγμή που ξεκινάει η ταινία διαφαίνεται ότι απευθύνεται στο κουλτουριάρικο κοινό. Ωστόσο, συνέχισα την προβολή της μπας και παρακολουθήσω τίποτα αριστουργηματικό στη συνέχεια, όπως και έχει γραφτεί κατά καιρούς από πολλούς σχολιαστές. Τελικά, κατάλαβα ότι η αντιφατικότητα των ψήφων για τη συγκεκριμένη ταινία, επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά το γεγονός ότι: ταινίες με διφορούμενα σχόλια είναι συνήθως μέτριες ταινίες. Μέτριο έως κακό βρήκα, λοιπόν, και το έργο του Κιούμπρικ.
Αποτυπώνοντας τη νοσηρή νόηση και φαντασία του, ο σκηνοθέτης πίστεψε ότι στιλιτεύει τα προβλήματα της κοινωνίας και της εποχής του. Μέσα από σκηνές υπερβολικές που προκαλούν στο θεατή αποστροφή και βδελιγματικά συναισθήματα, προσπάθησε να σκιαγραφήσει το πορτραίτο του πρωταγωνιστή για να καταλήξει τελικά, στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει.
Αποσυμβολίζοντας τους χαρακτήρες, τις σκηνές ωμής βίας, τη μουσική υπόκρουση και τις υπερβολές της ταινίας, θεωρώ ότι ο σκηνοθέτης αποτυγχάνει παταγωδώς να κριτιράρει ουσιαστικά τα προβλήματα που ταλάνιζαν την εποχή του. Κι αν ακόμα είχε αυτή τη φιλοσοφία ως βάση για τη δημιουργία της συγκεκιμένης ταινάς, τελικά έπεσε στην ίδια του την παγίδα να γεμίσει την ταινία με άλλες άσχετες υπερβολές.
Γενικά, νομίζω ότι η σκέψη του Κιούμπρικ περιορίστηκε στο να παράγει "κουλτούρα", υπερβολή και βία και όχι να πλάσει και να πλασάρει στο κοινό μια σοβαρή και άρτια ταινία, που σκοπό έχει τον αντίλογο απέναντι σε κοινωνικά φαινόμενα.
Παρόλα αυτά, πρέπει να αναγνωριστεί η ωραία μουσική υπόκρουση που συνοδεύει αρκετές σκηνές της ταινίας και ότι το καστ των ηθοποιών είναι αναμφίβολα ταλαντούχο.
Υ.Γ.: Είχα ξαναγράψει σχόλια για τη συγκεκριμένη ταινία, αλλά διεγράφησαν. Κι από όσο θυμάμαι, έχουν διαγραφεί κι άλλα αρνητικά σχόλια που είχε αφήσει ο κόσμος για την εν λόγω ταινία.
