Tί είναι μια στιγμή δίχως συναίσθημα;
Ένα αποτύπωμα μιας πατημασιάς μας
στην ακρογιαλιά του χρόνου,
που μόλις την δημιουργήσουμε,
το κύμα της λήθης την σβήνει για πάντα.
Γραφή με αόρατο μελάνι στην λευκή σελίδα της ζωής.
Είναι άξιο μνείας το γεγονός ότι οι στιγμές,
οι οποίες χαράκτηκαν ανεξίτηλα στην μνήμη μας,
είναι αυτές που συνοδεύτηκαν από ένα ισχυρό συναίσθημα!
Αυτό τους έδωσε αξία και μοναδικότητα.
Η ουσία βρίσκεται σε αυτό που νιώθουμε,
αλλά πρωτίστως πρέπει να το αφήσουμε
να μας επιβληθεί με την παρουσία του.
Συνηθίζουμε, εμείς οι άνθρωποι
να χτίζουμε τοίχους γύρω μας,
θεωρώντας απειλητικό οποιοδήποτε συναίσθημα
προσπαθεί να μας προσεγγίσει.
Σαν πειρατικό καράβι
που ανιχνεύουμε από το κατάρτι
του ψυχολογικού μας πλοίου
κι ετοιμάζουμε να το αφανίσουμε με το κανόνι μας!
Γιατί όμως, διαλέγουμε να ζούμε σαν νεκροί;
Καταντάει η ζωή μας μία συνεχής προφύλαξη
από τα αρνητικά συναισθήματα
που αχνοφαίνονται στον ορίζοντα.
Μας τρομοκρατεί αυτός ο μικρός θάνατος
που κοντοστέκει στο τέλος μιας ζωτικής εμπειρίας.
Γιατί ο φόβος για τον προορισμό να ακυρώνει το ταξίδι;
Μιλάμε για ένα φαινόμενο συναισθηματικής πενίας,
ευρέως διαδεδομένο στις μέρες μας.
Ας ακουμπήσουμε το νερό μα μην κολυμπήσουμε!
Ας ξεφυλλίσουμε το βιβλίο μα μην το διαβάσουμε.
Ας συναναστραφούμε με ανθρώπους
αλλά μην νιώσουμε για αυτούς.
Τρεφόμαστε συναισθηματικώς με ψίχουλα
γιατί το να τραφούμε με ζωή θα μας ‘’παχύνει’’.
Ας γεμίσουμε το στομάχι της ζωής μας
με συναίσθημα 2% λιπαρών
για να 'ναι ευκολοχώνευτο και να το κάψουμε εύκολα!
Για να συμμετάσχεις στο τσιμπούσι της ζωής,
θέλει γερό στομάχι είναι η αλήθεια.
Όλα τα παραπάνω,
αποτελούν βεβαίως και θέμα επιλογής
για το πώς θέλεις εσύ να ζήσεις...
Καλώς ή κακώς υπάρχουν αρκετοί
συναισθηματικώς ανορεκτικοί άνθρωποι...
είναι οι ίδιοι που ονομάζουν
ως αχόρταγους, ανώριμους, βιαστικούς και άπειρους,
αυτούς που δεν θυσιάζουν σε ένα αύριο φενάκη το τώρα,
που δεν φοβούνται να ζήσουν
επιρρωνύοντας τον βίο τους
με όλα τα συμπαρομαρτούντα κάθε λογής συναισθήματος
και καρπώνονται ερεθίσματα από τα βιώματά τους.
Αυτοί οι άνθρωποι ζουν με πάθος
και δεν συμβιβάζονται με την επιφάνεια.
Αχόρταγοι απομυζητές συναισθημάτων και στιγμών.
Προσωπικώς, δεν μπορώ να διανοηθώ
τί είδους λογική υπάρχει πίσω από την ρήση
‘’δεν θέλω να νιώσω κάτι παραπάνω,
γιατί θα πληγωθώ, θα θα θα θα’’.
Αντηχεί στο μυαλό μου σαν το συγκεκριμένο :
‘’δεν θέλω να πάω διακοπές το καλοκαίρι
διότι θα έρθει μετά ο Σεπτέμβρης και θα μελαγχολήσω’’!
Όλα έχουν ένα πέρας, όλα είναι ευάλωτα,
κι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει.
Οπότε τί είναι προτιμότερο;
Να πονάμε γιατί τελειώνουν οι στιγμές
ή να μειδιούμε επειδή συνέβησαν;
Και σίγουρα αν τις επιμεληθήκαμε ενδυματολογικώς
με το κατάλληλο κάθε φορά συναίσθημα,
θα μείνουν για καιρό μέσα μας.
Τραφείτε αλόγιστα με συναισθήματα,
κι ας γνωρίζετε πως θα βαρυστομαχιάσετε!
Η σόδα της τέχνης θα είναι πάντα δίπλα σας,
να σας προσφέρει την ανακούφιση!
