Πολλοί μέσα στο χώρο της θρησκείας, αισθάνονται μια αγχωτική εμμονή με την αμαρτία. Φοβούνται μην αμαρτήσουν. Στην πραγματικότητα βέβαια, πρόκειται για μια μετωνυμία, του φόβου τους να ζήσουν. Την ζωή φοβούνται. Διότι η ζωή έχει μέσα ρίσκο, δεν έχει βεβαιότητες, και δονείται από ανατροπές. Και εμείς τις περισσότερες φορές, θέλουμε να ελέγχουμε τα γεγονότα, τον εαυτό μας, τους άλλους, τον ίδιο το Θεό. Όποιος όμως δεν αμαρτάνει που αυτό έτσι κι αλλιώς είναι αναπόφευκτο, είναι σαν να λέμε ότι δεν θέλουμε να αναπνέουμε, δεν ζει. Κι όποιος δεν ζει, δεν αγιάζει. Διότι όπως λέει και ο Γέροντας Αιμιλιανός «Τα πάθη και οι πειρασμοί είναι κακά, εν τούτοις είναι και καλά!!! Είναι δρόμοι που μας οδηγούν προς τον Θεό. Μας χαρίζουν μια εμπειρία ζωής.»
via
π.Λίβυος
