Ποιόν ὀφείλω νά ἀγαπῷ καί γιατί; - Point of view

Εν τάχει

Ποιόν ὀφείλω νά ἀγαπῷ καί γιατί;





Ἄλλως τε…

Ποιός μπορεῖ νά ἐκφέρῃ τήν λέξιν:

 «σ΄ ἀγαπῶ»

 μέ ἐντιμότητα καί εἰλικρίνεια, 

ἐννοῶντας κάθε γράμμα της

 καί δίχως νά περιμένῃ ἀνταπόκρισιν κι ἀνταποδοτικότητα;

 Καί ποιός μπορεῖ νά στραφῇ

 στόν καθρέπτη του καί νά πῇ στόν ἑαυτόν του

 «σ΄ ἀγαπῶ, σὲ ἐκτιμῶ, σὲ σέβομαι»;

Διότι ὁ πρῶτος,

 ὁ σημαντικότερος καὶ ὁ πλέον ἀναγκαῖος, 

γιὰ νὰ προσφέρουμε τὴν ἀγάπη μας,

 εἶναι ὁ …ἑαυτός μας.



Ὄχι, νὰ μὴν μπερδευόμεθα.

Δὲν ἀναφέρομαι 

σὲ κάποιου εἴδους ἔπαρσιν ἤ ἐγωκεντρισμό.

Οὔτε ἀναφέρομαι σὲ ἐγωπάθειες.

Ἀναφέρομαι σὲ αὐτοσεβασμό,

 αὐτοεκτίμησιν καὶ τελικῶς ἀναγνώρισιν τοῦ ποιὸς εἶμαι, 

μὰ κυρίως τοῦ ΠΟΥ πρέπει νὰ φθάσῳ.

 Τὸ «ἀγαπῶ τὸν ἑαυτόν μου»

 δηλώνει πὼς γνωρίζω θαυμάσια

 τὰ καλά μου καὶ τὰ κακά μου, 

μὲ ἀποδέχομαι 

ἀλλὰ αὐτὴ ἡ κατάστασις ὑπογραμμίζει

 πὼς ΔΕΝ εἶμαι κάτι στατικό.

 Κι ὅταν ΔΕΝ εἶμαι κάτι στατικό,

 τότε ἀναγκαστικὰ εἶμαι κάποιος

 ποὺ θέλει καὶ μπορεῖ νὰ γίνεται 

καθημερινῶς καλλίτερος.


Ὅταν ξεκινῷ νὰ σέβομαι τὸν ἑαυτόν μου,

 νὰ τὸν ἐκτιμῷ καὶ νὰ τὸν τιμῷ, 

αὐτομάτως οἱ ὀπτικές μου ἀλλάζουν.

 Κι ἀλλάζουν διότι ἐπὶ τέλους

 ἀρχίζω νὰ εἰσέρχομαι στὴν ἀτελείωτη διαδρομὴ τοῦ 

ΓΝΩΘΙΣΑΥΤΟΝ!!!

Τότε καὶ μόνον τότε ὅμως

 ὁ πλανήτης μετατρέπεται σὲ σπίτι μου

 καὶ οἱ συνάνθρωποί μου σὲ κύτταρα τοῦ ἰδίου ὀργανισμοῦ.

Οὐδέποτε ἕνα ὑγιὲς κύτταρον θέλησε

 νὰ κατασπαράξῃ ἕνα ἄλλο, ὑγιὲς ἐπίσης κύτταρον.

Ἐὰν λοιπὸν ἐγὼ δὲν αἰσθάνομαι 

κύτταρον αὐτοῦ τοῦ κόσμου, 

τότε ἀδυνατῶ νὰ αἰσθανθῷ τὴν ἀγάπη, 

σὲ κάθε της ἔκφρασιν, νὰ τὴν δεκτῷ καὶ νὰ τὴν μοιραστῷ.



Ὅσοι, λίγοι δυστυχῶς, 

μποροῦν νὰ ἐκφράσουν πραγματικὴ ἀγάπη,

 γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν πλανήτη,

 πρωτίστως ἔχουν ἀποδεκτεῖ,

 σεβαστεῖ καὶ ἀναγνωρίσει τὸ ποιοὶ εἶναι οἱ ἴδιοι.

 Πρωτίστως δῆλα δὴ 

ἐκτιμοῦν,

 ἀποδέχονται,

 σέβονται,

 ἀγαποῦν,

 τιμοῦν, 

προστατεύουν 

τὸν ἑαυτον τους.

Αὐτοί, οἱ ἐλάχιστοι, ποὺ πλέον ἀποτελοῦν ἐξαιρέσεις,

 μποροῦν καὶ πηγαίνουν λίγο παρακάτω, 

ἀποδεικνύοντας πὼς ἡ εὐθύνη ξεκινᾶ ἀπὸ ἐμᾶς καὶ μόνον. 

Ἐμεῖς εἴμαστε ὑπεύθυνοι

 γιὰ τὴν δική μας πραγματικότητα 

καὶ τελικῶς γιὰ τὸ ἐὰν αὐτὸς ὁ πλανήτης,

 μὲ ὅλες τὶς ἐκφράσεις τῆς ζωῆς,

 θὰ ἀρχίση ἐκ νέου νὰ λειτουργῇ κατὰ φύσιν,

 ἤ ἐὰν θὰ ἐξακολουθήση ἡ Ὕβρις.




Pages