Ορισμένοι άνθρωποι, όταν έρχονται σ’ επαφή με την Αλήθεια, κυριεύονται από φόβο. Αποφάσισα λοιπόν να εξηγήσω τί ακριβώς τους συμβαίνει, διηγούμενη μια ιστορία.
Η ιστορία που θα διηγηθώ, αν και είναι απόλυτα πραγματική, μοιάζει φανταστική, επειδή διαδραματίζεται έξω από το Matrix.
Αυτήν την ιστορία θα μπορούσαμε να την εντάξουμε σαν «πρώτο μέρος» (εισαγωγικό) της περιγραφής του «Σπηλαίου» του Πλάτωνα, αλλά και σαν συμπληρωματική του πληροφορία, αφού ο Σωκράτης (δια χειρός Πλάτωνος)δεν μας εξηγεί για ποιο λόγο εκείνοι οι φυλακισμένοι βρίσκονται αλυσοδεμένοι και πλανημένοι, κοιτάζοντας τις σκιές στον τοίχο του σπηλαίου!!!…
Η ιστορία μας λοιπόν έχει ως εξής:
Σε έναν κόσμο που βρίσκεται έξω από τη φαντασία των ανθρώπων, παιζόταν παράνομα ένα παιχνίδι, οργανωμένο από μια ομάδα αποστατών.
Αυτοί, έστειλαν τελάληδες να διαφημίσουν το παιχνίδι τους, για το πόσο ενδιαφέρον και πόσο «ζωντανό» ήταν.
Πολλοί κάτοικοι εκείνου του Κόσμου, έτρεξαν να δηλώσουν συμμετοχή.
Στήθηκαν στην ουρά και περίμεναν τη σειρά τους, χωρίς να αναρωτηθούν ούτε για τους όρους του παιχνιδιού, ούτε για τις πραγματικές προθέσεις των διαχειριστών του.
Ένας ένας, πέρναγε σ’ ένα προσωπικό μικρό δωμάτιο, ξάπλωνε σ’ ένα κρεβάτι, και οι υπεύθυνοι του παιχνιδιού, του φορούσαν τις ειδικές (ενεργειακές) στολές και μια κάσκα (=κράνος) εικονικής πραγματικότητας στο κεφάλι, που τον «μετέφερε» σ’ έναν πλασματικό κόσμο.
Εκεί, διέθετε ένα σώμα· όχι όπως το αληθινό (πνευματικό), αλλά ένα σάρκινο (εικονικό) σώμα. Μ’ αυτό, θα μπορούσε να λειτουργήσει όπως εκείνος ήθελε! Να δημιουργήσει, να συνάψει σχέσεις, να «αγαπήσει», να πολεμήσει, να δοκιμάσει και να δοκιμαστεί, να ζήσει άπειρες εμπειρίες εικονικής ζωής.
Η πρώτη δοκιμή του παιχνιδιού ήταν δωρεάν!
Μόλις όμως όλοι φόρεσαν τις ενεργειακές στολές τους(ενεργειακά σώματα) και τις κάσκες της εικονικής ζωής, άρχισαν να εθίζονται στο «δυνατό ναρκωτικό» της μορφής. Τότε δεν το κατάλαβαν, αλλά νόμιζαν πως τους είχε συνεπάρει το παιχνίδι στο οποίο συμμετείχαν.
εικονική πραγματικότητα1
Το παιχνίδι, χωριζόταν σε καθορισμένες διάρκειες(χρόνου) ορισμένου κύκλου, και το τέλος κάθε κύκλου, οι συμμετέχοντες το αποκαλούσαν «θάνατο». Με κάθε λήξη κύκλου, αν το ήθελαν, θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν το παιχνίδι. Δεν έπρεπε όμως να σπάσουν από μόνοι τους τον ορισμένο κύκλο τους, επειδή οι όροι του παιχνιδιού όριζαν μεγάλη ποινή για κάτι τέτοιο. Η εξάρτηση όμως που ασκούσε το παιχνίδι πάνω στους παίκτες, ήταν τόσο μεγάλη, που εκείνοι αδυνατούσαν να το εγκαταλείψουν.
Έτσι έμπαιναν ξανά και ξανά μέσα στο παιχνίδι της ψευδαίσθησης, σαν μανιασμένοι.
Μετά από την πρώτη γνωριμία με το παιχνίδι που ήταν δωρεάν, για να συνεχίσει κάθε παίκτης να συμμετέχει, έπρεπε να πληρώσει! … Ο τρόπος όμως της πληρωμής ήταν απόλυτα ειδεχθής. Η πληρωμή απαιτούσε με κάθε είσοδο στο παιχνίδι, ο παίκτης να καταβάλει στους διαχειριστές ένα κομμάτι του αληθινού του σώματος (του πνευματικού)· επειδή οι διαχειριστές, είχαν στήσει όλο αυτό το δήθεν παιχνίδι, για να φάνε* τους παίκτες, δηλαδή να τους συγχωνεύσουν μέσα στη δική τους ύπαρξη, αφού από αυτό εξαρτιόταν η επιβίωσή τους! … Οι λόγοι δεν είναι της παρούσης να εξηγηθούν.
* ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΦΙΛΙΠΠΟΥ (Translated by Wesley W. Isenberg)
«
God is a man-eater. For this reason, men are sacrificed to him.»
Μετάφραση:
«Ο θεός είναι ένας ανθρωποφάγος. Εξαιτίας αυτού, οι άνθρωποι θυσιάζονται σ’ αυτόν.»
ο άρχων του κόσμου τούτου
Έτσι οι παίκτες άρχισαν να δίνουν αρχικά τα αληθινά τους δάκτυλα, έπειτα τα αληθινά τους χέρια, έπειτα τα αληθινά τους πόδια και μετά τα αληθινά ζωτικά τους όργανα.
εικονική πραγματικότητα3
Μετά από πολλαπλές επισκέψεις στο σατανικό παιχνίδι της εικονικής πραγματικότητας, απέμεναν σ’ εκείνο το κρεβάτι, σακατεμένα, κατακρεουργημένα σώματα, με ένα κεφάλι μόνο, να φοράει την κάσκα της εικονικής ζωής. …Κάποια στιγμή θα έχαναν κι αυτό!
… Κι έπειτα ερχόταν η Αλήθεια, για να τους δείξει την πραγματική τους κατάσταση.
Και όσοι είχαν δώσει πολλά και ζωτικά όργανα σ’ αυτό το παιχνίδι, μάθαιναν την Αλήθεια, και κυριεύονταν από πανικό, επειδή διαπίστωναν ότι είχαν χάσει το μισό (πραγματικό) τους σώμα!!! Η εικονική τους προβολή μέσα στο παιχνίδι (δηλαδή το υλικό τους σώμα), δεν μπορούσε να καταλάβει τί ήταν εκείνο που τους προκαλούσε εκείνον τον ακαθόριστο φόβο όταν έρχονταν σε επαφή με την Αλήθεια. …Όμως η Ψυχή έχει δική της γλώσσα, ανεξάρτητη από λέξεις, για να κραυγάσει την απόγνωσή της!
Και ξαναφόραγαν την κάσκα της «ασφάλειας» και ξεφώνιζαν στους άλλους να μείνουν μακριά από εκείνη την Αλήθεια.
Και ήταν άλλοι, που είχαν δώσει λιγότερα κομμάτια τους· και όταν μάθαιναν την Αλήθεια, ξύπναγαν και φώναζαν με δύναμη στους άλλους να ξυπνήσουν κι εκείνοι για να σωθούν…
Και άλλοι από αυτούς παρέμεναν ξύπνιοι, και έβγαζαν την κάσκα και «φορτώνονταν το σταυρό» της φρικτής τους πραγματικότητας· όμως άλλοι, μη αντέχοντας την φρικτή πραγματικότητα, ξαναφόραγαν την κάσκα της ψευδαίσθησης και βυθίζονταν ξανά στην πλάνη του εικονικού, σβήνοντας από την μνήμη τους κάθε ίχνος της Αλήθειας που κάποια στιγμή πληροφορήθηκαν…
Αυτοί, αφού κάποια στιγμή δώσουν και το τελευταίο τους (πραγματικό) ζωτικό όργανο ως πληρωμή, θα σβήσουν οριστικά, φορώντας την κάσκα της εικονικής ζωής τους.
Όταν οι διαχειριστές του παιχνιδιού πληροφορήθηκαν για αυτή την αποκάλυψη, θορυβήθηκαν και άρχισαν να διαρρέουν ψεύδη και συκοφαντίες γι’ αυτή την Αλήθεια, και με πάσης φύσεως εκφοβισμούς, προσπαθούσαν να αποτρέψουν τους παίκτες να εγκαταλείψουν το παιχνίδι τους.
Έτσι, κάποιοι που πληροφορούνταν την Αλήθεια κυριεύονταν από πανικό· είτε επειδή τους τον ενέπνευσαν οι διαχειριστές του παιχνιδιού, είτε επειδή συνειδητοποίησαν πως είχαν παραχωρήσει πολλά μέρη του αληθινού τους σώματας, απομένοντας λειψοί!!
…Εσύ σε ποια κατηγορία ανήκεις? Μπορείς να εγκαταλείψεις το φρικτό παιχνίδι που αποκαλείς «ζωή καιθάνατο» ή όχι?
Ανήκεις σ’ αυτούς που φοβήθηκαν την Αλήθεια και πανικόβλητοι ξαναφόρεσαν την κάσκα της πλάνης για να συνεχίσουν την εικονική τους ζωή?
…Σ’ αυτούς που επηρεάστηκαν από τους εκφοβισμούς των διαχειριστών του παιχνιδιού ή σ’ εκείνους που αν και τρόμαξαν με την κατάστασή τους, έβγαλαν την κάσκα της ψευδαίσθησης και ξεκίνησαν την απεξάρτηση, προετοιμάζοντας τον εαυτό τους για την ώρα δραπέτευσής τους?
…Ή μήπως είσαι κάποιος από τους διαχειριστές??????????????????
