Την ευεργετική επίδραση του «ευχαριστώ» στην υγεία διαπιστώνουν επιστημονικές ομάδες από διαφορετικά πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών. Από το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης παράγεται ευτυχία, δηλώνουν οι ειδικοί, τονίζοντας ότι είναι καλό να είναι κανείς ευγενής και για λόγους υγείας.
«Πραγματικά, τα συμπεράσματα της έρευνάς μας επιβεβαιώνουν αυτό που μας έλεγαν οι δασκάλες μας στο νηπιαγωγείο ή οι γιαγιάδες μας. Μόνο που τώρα έχουμε και την επιστημονική απόδειξη», εξηγεί ο Τζέφρι Φροχ, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Χόφστρα της Νέας Υόρκης.
Με τη βοήθεια της ερευνητικής του ομάδας, ο αμερικανός καθηγητής έθεσε στο επιστημονικό του μικροσκόπιο την ψυχολογική διάθεση χιλίων και πλέον μαθητών, διαπιστώνοντας ότι όποιοι από τους εθελοντές δοκίμαζαν πιο έντονα το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης είχαν καλύτερους βαθμούς και περισσότερους φίλους σε σχέση με εκείνους που δεν διακατέχονταν από το ίδιο συναίσθημα. Αποδείχθηκε επίσης ότι οι μαθητές που εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους με το «ευχαριστώ» και ήταν περισσότερο ευγενείς ήταν και περισσότερο ικανοποιημένοι από τη ζωή, δηλαδή πιο ευτυχείς. Στα ίδια συμπεράσματα κατέληξε έρευνα επιστημόνων σε δείγμα παιδιών ηλικίας 12 και 13 ετών.
Οι έρευνες αυτές επιβεβαιώνουν στην ουσία αυτά που υποστηρίζουν εδώ και καιρό οι θεωρητικοί της Θετικής Ψυχολογίας. Για παράδειγμα, ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι, Μάικλ ΜακΚάλαχ, υποστήριζε σε μελέτη του που είχε δημοσιευτεί το 2003 στην επιθεώρηση «Journal of Ρersonality and Social Ρsychology» ότι, κρατώντας ζωντανά στη μνήμη μας καταστάσεις και πρόσωπα απέναντι στα οποία είμαστε υπόχρεοι, μας βοηθά να αισθανόμαστε καλύτερα.
Και θέμα εξάσκησης τα ευγενικά συναισθήματα
Αν η ευγνωμοσύνη κάνει πράγματι καλό, όπως υποστηρίζουν οι αμερικανοί ψυχολόγοι, τίθεται ένα ερώτημα: είναι κάτι που μπορεί να διδαχθεί; Η πιο διαδεδομένη πεποίθηση μεταξύ των ειδικών είναι ότι κατά 50% εξαρτάται από τα γονίδιά μας. Το υπόλοιπο 50% είναι θέμα περιβάλλοντος, ανατροφής, προσωπικής καλλιέργειας αλλά και… άσκησης.
Ο Τζέφρι Φροχ προτείνει σε μικρούς και μεγάλους να καταγράφουν σε ένα ημερολόγιο τις στιγμές ευγνωμοσύνης της ημέρας. «Δεν είναι καθόλου εύκολο να μάθουμε να εκτιμούμε αυτό που μας προσφέρεται από τους άλλους και από τη ζωή», δηλώνει στην ιταλική εφημερίδα. «Πρόκειται για μια καθημερινή άσκηση και μάλιστα δύσκολη εάν δεν υπάρχει αμοιβαιότητα», προσθέτει.
Ο Φροχ επισημαίνει ότι στην έρευνα που πραγματοποίησε με την επιστημονική του ομάδα στο δείγμα των χιλίων και πλέον εφήβων διαπιστώθηκε μια στενότατη σχέση ανάμεσα στην ικανότητα του να είναι κανείς ευγνώμων και την ενσωμάτωση στην κοινότητα.
«Διδάσκοντας σε ένα παιδί να λέει “ευχαριστώ”, προσφέρεις κάτι περισσότερο από ένα απλό μάθημα ευγένειας. Του δίνεις ένα σημαντικό ψυχολογικό εφόδιο για την ενήλικη ζωή του», καταλήγει.
Τα Νέα
