Σόρι αλλά δεν είναι τα media «σκουπίδια» – Είστε εσείς με τις επιλογές σας
Kάθε λαός, έχει τα ΜΜΕ που του αξίζουν. Από την Αμφίπολη στη Χριστίνα
Μαραγκόζη, μια ευθεία. Αν όλοι εσείς οι «ποιοτικοί» εννοούσατε τις
σαχλαμάρες που λέτε για το χαμηλό επίπεδο των media, τότε το κανάλι της
Βουλής ή η παλιά ΕΡΤ θα έπρεπε να χτυπάει 40άρια. Το αρχαιολογικό
μουσείο να είναι sold out τα Σαββατοκύριακα και τα site πολιτισμού
νούμερο ένα στις μετρήσεις.
Ο αντίλογος είναι πως το κοινό εκπαιδεύεται με «σκουπίδια» εθίζεται
σε αυτά και γι αυτό κάνει τις συγκεκριμένες επιλογές. Σόρι, αυτή τη
θεωρία θα μπορούσα να την υποστηρίξω καμιά 20αριά χρόνια πριν.
Αυτή τη στιγμή, οι πηγές και οι επιλογές πληροφόρησης είναι αμέτρητες.
Και περιλαμβάνουν τα πάντα. Από τον κώλο της Καρντάσιαν, το γιατί η
Μαραγκόζη είναι στα μαχαίρια με την οικογένεια του Βαρδή, επιστημονικές
ανακαλύψεις, πολιτιστικές ειδήσεις, πολιτικές αναλύσεις, εγκυκλοπαιδικές
πληροφορίες.
Κάνω μια βόλτα σε σοβαρά site με πλήθος θεμάτων και κοιτάζω τη λίστα
τους με τα πιο δημοφιλή. Το μίνι της Φαίης Σκορδά, η κόντρα Μαραγκόζη με
Βαρδή, τα καλύτερα κορμιά της παραλίας, ξεκινάει η κόντρα
Μενεγάκη-Στεφανίδου, κάνα φονικό, κάνας βιασμός και φυσικά η Αμφίπολη.
Ειλικρινά, γιατί να κάτσω σαν δημοσιογράφος να γράψω ένα κείμενο 700 –
800 λέξεων γύρω από μια σκέψη ή ένα σχολιασμό που πρέπει να τον
αναπτύξω και να τον υπερασπιστώ με επιχειρήματα; Όταν μπορώ να κάνω ένα
απλό copy paste και να αναρτήσω έναν επώνυμο ξέκωλο και να τρελαθώ στα
χτυπήματα.
15.000 χρήστες θα μπούνε να δούνε το ξέκωλο που μου πήρε πέντε λεπτά να
τον γράψω, καμιά 500αριά το άλλο άρθρο και μόλις 100 για καμιά κριτική
κινηματογράφου.
Ειλικρινά και πέρα από τις παπαριές περί δημοσιογραφικού
λειτουργήματος, όταν πληρώνομαι με 400 και 500 ευρώ το μήνα, τον ξε… θα
προτιμήσω να γράψω.
Δεν είμαι Ρομπέν των Δασών και ούτε έχω τέτοιες φιλοδοξίες. Και το
αφεντικό μου το ίδιο θα προτιμήσει να γράψω γιατί θα του φέρει πολύ
περισσότερους επισκέπτες στο site, άσε που αφού θα μου φάει λίγο χρόνο,
θα μου αφήσει περιθώρια για μεγαλύτερη ποσοτικά παραγωγή άρθρων με
περισσότερους ξέκωλους
Και ξέρεις κάτι; Όσο και αν σου φαίνομαι κυνικός .Πολύ καλά θα κάνει. Επιχείρηση έχει, όχι ίδρυμα φιλανθρωπίας.
Και μοναδικός υπεύθυνος γι αυτό είσαι εσύ αναγνώστη όσο κι αν σε τσούζει.
Εσύ κάνεις το ξέκωλο σουξέ και στην τηλεόραση προτιμάς να δεις την 165η
επανάληψη του «Καφέ της Χαράς». Δε σου λέω ότι απέναντι παίζει Ταρκόφσκι
που σου πέφτει και λίγο βαρύς, αλλά ακόμα και τον Ιντιάνα Τζόουνς να
παίζει, πάλι το «Καφέ της Χαράς» θα δεις. Τι με συμφέρει σαν καναλάρχη
οικονομικά να προτιμήσω να παίξω την επόμενη φορά;
Η Αμφίπολη ως best seller είναι εξαίρεση για άλλους λόγους.
Πέρα από το ότι πρόκειται για ένα πραγματικά μοναδικής σημασίας
μνημείο, εκεί ξυπνάει και το ένστικτο του Ελληναρά του περήφανου, αυτού
που λέει «όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες εσείς τρώγατε βελανίδια».
Μολονότι η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν έχει μπει στον κόπο να ανέβει έστω
και τρία σκαλιά του Ιερού Λόφου.
Στην ουσία χέστηκαν για την Αμφίπολη. Αλλά αφού γίνεται ντόρος πρέπει
να μάθουν για να λένε στο κομμωτήριο. Σαν να βλέπουν σίριαλ που θα
αποκαλυφθεί στο επόμενο επεισόδιο αν η Τζένι είναι ο χαμένος γιος του
πλούσιου βιομήχανου που έκανε εγχείρηση αλλαγής φύλου. Κι αφού
αισθανθούν, εθνικά υπερήφανοι, ακόμα και με την απολιθωμένη κουράδα του
Βουκεφάλα να βρεθεί, θα προχωρήσουν στο επόμενο θέμα της προτίμησης τους
στο site. Το γιατί είναι στα μαχαίρια η Χριστίνα Μαραγκόζη με την
οικογένεια Βαρδή, και πότε γκαστρώθηκε η Υβόννη Μπόσνιακ.
Σαν λαός έχουμε πολλά καλά. Αλλά και κακά. Ένα από αυτά είναι το πόσο
ευθυνόφοβοι είμαστε. Για όλα φταίνε άλλοι. Για την κρίση η κυβέρνηση.
Που εμείς την ψηφίσαμε. Και η Ε.Ε. άσχετα αν εμείς μια χαρά παίρναμε
επιχορηγήσεις για έργα και τα κάναμε γαρύφαλλα στα σκυλάδικα. Το χαμηλό ή
το υψηλό επίπεδο το διαμορφώνει ο καταναλωτής. Όμως αν ήμουν μπακάλης,
δε θα έφερνα σολομό την ώρα που εσύ από το μαγαζάκι μου αγοράζεις
παριζάκι. Τόσο απλά. Τόσο τίμια. Και αν γούσταρες πραγματικά να δεις πχ,
τον «Κυνόδοντα» ή το «Μiss Violence» θα πήγαινες στην αίθουσα να το
δεις και δε θα περίμενες να το βγάλει προσφορά κάποια εφημερίδα.
Έχω πραγματικά βαρεθεί αυτήν την καραμέλα για το χαμηλό επίπεδο της
τηλεόρασης ή της δημοσιογραφίας για το οποίο φταίμε όλοι εμείς που
εργαζόμαστε σε αυτά. Είναι σαν να μου λες ότι έχεις σύγκαμα στον κώλο και
είμαι εγώ ο υπεύθυνος που δεν σου έβαλα αλοιφή. Αν εν προκειμένω το
σύγκαμά σου είναι στον εγκέφαλο, έχεις δύο λύσεις. Ή να πάρεις logo να
συγκολλήσεις τα εγκεφαλικά σου κύτταρα, ή να κάνεις τις σωστές επιλογές,
ή να το βουλώσεις. Γιατί διαφορετικά μου θυμίζεις τη γκόμενα που ο
άντρας της την πλακώνει στις σφαλιάρες, κι αυτή λέει «αφού με αγαπάει»
προσδοκώντας την επόμενη φάπα.
***
Τάσος Θεοδωρόπουλος
