Ακούγοντας πως ένας βεδουίνος ονόματι Καϊς είχε ερωτευθεί παράφορα τη Λεϊλά και είχε χάσει το μυαλό του για χάρη της, και από τότε είχε πάρει το παρανόμι Μεζνούν - ο Τρελός - ο αυτοκράτορας ένιωσε μεγάλη περιέργεια να μάθει για τη γυναίκα που είχε προκαλέσει τόση δυστυχία.
Αυτή η Λεϊλά πρέπει να είναι πολύ ξεχωριστό πλάσμα, σκέφτηκε. Μια γυναίκα κατά πολύ ανώτερη από όλες τις άλλες γυναίκες. Ίσως να είναι μια μάγισσα απαράμιλλης ομορφιάς και χάρης.
Ενθουσιασμένος, παραξενεμένος, χρησιμοποίησε κάθε πιθανό τέχνασμα για να βρει τρόπο να δει τη Λεϊλά με τα ίδια του τα μάτια και να διαπιστώσει αν αλήθευαν όσα έλεγαν για εκείνη.
Επιτέλους, μια μέρα έφεραν τη Λεϊλά στο παλάτι του αυτοκράτορα. Όταν εκείνη έβγαλε το πέπλο της, ο Χαρούν αλ-Ρασίντ απογοητεύτηκε.
Όχι πως η Λεϊλά ήταν άσχημη, σακάτισσα ή γριά. Ούτε όμως ήταν και ασυνήθιστα ελκυστική. 'Ηταν ένα ανθρώπινο πλάσμα με συνηθισμένες ανθρώπινες ανάγκες και αρκετά ελαττώματα, μια απλή γυναίκα, όπως αναρίθμητε άλλες.
Ο αυτοκράτορας δεν έκρυψε την απογοήτευσή του. «Εσύ είσαι αυτή που έχει τρελάνει τον Μεζνούν ; Μα φαίνεσαι τόσο συνηθισμένη. Τι έχεις δα που είναι τόσο ξεχωριστό;»
Η Λεϊλά χαμογέλασε. «Ναι, εγώ είμαι η Λεϊλά. Εσύ όμως δεν είσαι ο Μεζνούν» του απάντησε. «Πρέπει να με δεις με τα μάτια του Μεζνούν. Διαφορετικά δεν θα μπορέσεις ποτέ να λύσεις το μυστήριο που λέγεται αγάπη».
Υπάρχει τρόπος να συλλάβεις τι σημαίνει αγάπη, χωρίς ν'αγαπήσεις εσύ ο ίδιος πρώτα;
Η αγάπη δεν μπορεί να εξηγηθεί. Μπορεί μόνο να βιωθεί.
Η αγάπη δεν μπορεί να εξηγηθεί, κι όμως εξηγεί τα πάντα.
