Ο εραστής της γυναίκας μου - Point of view

Εν τάχει

Ο εραστής της γυναίκας μου




Στο βιβλίο "Αν το φεγγάρι μου φέρει γούρι", ο Φίλιππο ανακαλύπτει ότι ο Γκεράντο είναι ο εραστής της γυναίκας του. Διαβάστε τον απολαυστικό διάλογο:
--------
«Δεν το περίμενα ποτέ από σένα!» φώναξε ο Φίλιππο.
«Αν φανταζόμουν ότι θα το έπαιρνες έτσι...»
Ο Φίλιππο τού έκανε νόημα να σωπάσει. Με το κεφάλι ανάμεσα στα χέρια, άρχισε να κλαίει σαν μοσχαράκι του γάλακτος. Ο Γκε­ράντο ένιωσε την καρδιά του να σφίγγεται και πολύ θα ήθελε να παρηγορήσει το φίλο του, αλλά ήταν ο πιο ακατάλληλος άνθρωπος για κάτι τέτοιο. Επειδή αγαπούσε πραγματικά τον Φίλιππο, του το είπε. Ο σύζυγος της ερωμένης του τον κοίταξε ανάμεσα απ’ τα δάκρυά του.
«Όλα τελείωσαν, όλα τελείωσαν!» είπε με αναφιλητά.
Ναι. Αυτό ήταν το πιο θλιβερό: ότι όλα εί­χαν τελειώσει, ακόμα και ανάμεσα στους δύο άντρες. Πόσο περισσότερο άξιζε η φιλία του Φίλιππο από τον έρωτα της άπιστης Σουζάνα! Τώρα όλα είχαν τελειώσει: οι βραδινές παρτί­δες, οι φιλικές συζητήσεις ανάμεσα στους δύο
άντρες, που τα πήγαιναν τόσο καλά μεταξύ τους, τα γεύματα, τ’ αστεία, οι βόλτες. Ο Γκε- ράντο ομολόγησε τον ειλικρινή του πόνο και την πίκρα του που η φιλία τους είχε τελειώσει.
«Εσύ το θέλησες!» είπε ο Φίλιππο, συνεχί­ζοντας να κλαίει. «Τώρα δεν μπορούμε πια να κάνουμε τίποτα».
«Γιατί;» είπε ο Γκεράντο. «Από μας εξαρτάται».
Ο Φίλιππο τού έριξε μια ματιά που τον κοκάλωσε.
«Μα δε σου φαίνεται», είπε, «ότι όλοι θα γελούσαν μαζί μου; Όχι, δε γίνεται, δε γίνε­ται».



Και ξανάρχισε να κλαίει.
«Θα βλεπόμαστε κρυφά», είπε ο Γκερά­ντο, «θα δίνουμε ραντεβού σ’ ερημικά μέρη, που δεν τα ξέρει κανείς. Έχω ένα διαμερισματάκι».
«Πάψε!» είπε ο γέρος.
«Όχι, Φίλιππο», είπε τρυφερά ο Γκεράντο, «πρέπει να με καταλάβεις και να νιώσεις την ειλικρινή μου επιθυμία να επανορθώσω».
Συνέχισε για να τον παρηγορήσει:
«Υποπτεύομαι ότι αυτή η γυναίκα με έχει προδώσει κι εμένα».
Ο Φίλιππο άφησε να του ξεφύγει ένας λυγ­μός: από οίκτο για τον προδομένο φίλο του; Από πόνο για την καινούργια προδοσία της γυναίκας του;
Κανείς δεν το ’μάθε ποτέ.
Απλώς είπε:
«Θα τη διώξω απ’ το σπίτι».
«Ευχαριστώ», μουρμούρισε ο Γκεράντο.
«Ή μάλλον», συνέχισε ο Φίλιππο, «θα τη σκοτώσω».
«Μα όχι», είπε ο Γκεράντο, «γιατί να τη σκοτώσεις;»
«Εντάξει», είπε ο άλλος, «δε θα τη σκοτώ­σω».
Είχε ηρεμήσει λιγάκι.
«Τώρα», είπε, «πρέπει να σου ομολογήσω κάτι που θα σε κάνει να γελάσεις. Όταν σου είπα: Είσαι ο εραστής της γυναίκας μου...»
«Ναι;»
«Αστειευόμουν».
«Τι ηλίθια αστεία!» φώναξε ο άλλος. «Βλέ­πεις; Βλέπεις τι γίνεται όταν κάνεις τέτοια αστεία; Την άλλη φορά να προσέχεις τι αστεία κάνεις!»
faixa12
Κοίταξε ντροπαλά το φίλο του.
«Τότε», είπε, «αν διώξεις τη γυναίκα σου, μπορώ να συνεχίσω να έρχομαι σπίτι σου; Μπορούμε να ξαναρχίσουμε τις βραδινές μας παρτίδες;»
Ο Φίλιππο ήταν συντετριμμένος. Αλλά ο πειρασμός ήταν πολύ δυνατός. Μονομιάς το αποφάσισε. Άπλωσε το δεξί του χέρι στον Γκεράντο.
«Σύμφωνοι», ψέλλισε χαμηλόφωνα, «αλλά υπό έναν όρο».
«Να τον ακούσω».
«Ότι δεν θα το μάθει κανείς».
«Κανείς δε θα μάθει ποτέ τίποτα», ψιθύρισε ο Γκεράντο, «σ’ τ’ ορκίζομαι. Θα κάνουμε το παν να μην το μάθει κανείς».
«Πρόσεξε να μη μ’ εκθέσεις», είπε ο γέ­ρος, «δεν αρμόζει στην κοινωνική μου υπό­σταση. Απαιτώ τη μεγαλύτερη μυστικότητα».
«Φίλιππο», είπε σοβαρά ο άλλος, «είμαι κύριος».
«Και πάνω απ’ όλα», συμπλήρωσε ο Φίλιπ­πο, υψώνοντας το δάχτυλο, «να μην το μάθει η γυναίκα μου».
_____
 ~ Aπό το βιβλίο του Umberto Eco μεταξύ ψεύδους και ειρωνείας

Pages