Αν χωρίσαμε την πλάση αυτή σε μέρα και σε νύχτα, σε χειμώνες και καλοκαίρια, πότε ακριβώς ήταν η χρονική στιγμή που ανακαλύψαμε τις καλές μέρες και τις κακές;
Πόσο διαρκούν αυτές οι καλές μέρες στη ζωή μας; Κάποιοι, έχω ακούσει, λένε για στιγμές! Μα ούτε μια ολόκληρη μέρα δεν μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε καλή; Και σε πια ώρα αλλάζει λοιπόν η καλή ημέρα σε κακή;
Είναι η στιγμή που η βροχή θα αρχίσει να πέφτει; Είναι η ώρα που το χιόνι θα μας καλύψει; Είναι ο ήλιος που θα ιδρώσει το μέτωπό μας; Έχουμε βρει κάποια εξωτερικά στοιχεία που αν τα προσέχουμε, θα προφυλαχτούμε από τις κακές ημέρες; Δεν νομίζω, γιατί είδα ευτυχισμένα και δυστυχισμένα πρόσωπα σε όλους τους καιρούς και τις καταστάσεις!
Πόσες λοιπόν μέρες είναι καλές,
και για τις κακές γιατί δεν καιροφυλακτούμε;
Αν ρωτήσουμε μικρά παιδιά,
πόσες ημέρες θα χαρακτηρίσουν κακές;
Μάλλον θα πουν για κακές στιγμές μόνο!
Αν ρωτήσουμε ενήλικα,
θα πει για ευτυχισμένες στιγμές μόνο!
Λες το θέμα να είναι η ηλικία;
Οι καλές οι μέρες, στην ηλικία του μυαλού κρύβονται.
Αντάμα πάει το παιδικό μυαλό με το ρυθμό της μέρας
και ξέρει την κάθε στιγμή να τη ρουφά ολόκληρη.
Μα το μυαλό σαν ενηλικιωθεί,
ασκήμια αρχίζει να αντικρίζει.
Τρέχει τρελό και μέσα στη σύγκριση ζει.
Το παρελθόν του, με φόβο πολύ
στο μέλλον του το συγκρίνει.
Οι μέρες οι καλές, είναι οι μέρες
που με χαρά ψυχής θα τις υποδεχτείς,
όπως και αν κυλίσουν στα γεγονότα.
