Παλιές φωτογραφίες -στιγμές
γραμμένες σε χθεσινό πεντάγραμμο
με νότες που αντηχούν ως τώρα
γέφυρες μουσικές στη σιωπή τους –ζωή γεμάτες
και συνέχεια
εικόνες τυπωμένες στο μυαλό
με σταθερή δική τους θέση
στην ιδιαίτερη καμπή του χρόνου
που δεν την ξεθωριάζει η συνήθεια
και βλέπει αποχρώσεις κι αναπαριστά
από τα βάθη της ψυχής
πότε λευκό καμπαναριό να ταξιδεύει
σε πέλαγο πλατύ
πότε στρωμένο πρωινό σε θαλασσί
τραπεζομάντιλο καρό
και πάντα ουρανό απέραντο σε χαρωπό γαλάζιο
με τόνους χρυσαφί φωτός να παιχνιδίζουν
στα χείλη των κυμάτων
και να ισορροπούν εξαίσια
στων αισθημάτων την δαντέλα
τι άλλο ακόμα να φανεί στην ανοικτή σαν λεύκωμα
αγάπη που ξεπερνά μνήμη κι ελπίδα
και ιστορίες κι υποσχέσεις και σκοπούς;
ίσως μονάχα ένα κρινάκι του αγρού λευκό
και λίγα μπλε μη με λησμόνει πατικωμένα
με προσοχή
στις πίσω άγραφες σελίδες…
Μ. Ψ.
