Oι άνθρωποι, συσσωρεύουν καταπιεσμένα πιστεύω, πεποιθήσεις που κρατάνε γιατί έτσι μάθανε πως είναι το σωστό, καθορισμούς ανεπάρκειας, καταπίεση χρόνων του ίδιου του εαυτού τους, (μη εκφράζοντας την όποια πραγματικότητα έχουν μέσα τους, ειδικά όταν δεν συμφωνεί με όλα τα παραπάνω), συναισθήματα ανεπάρκειας, όπως και συναισθήματα ανικανοποίητων επιθυμιών, δημιουργημένων πάλι, με βάση καθορισμούς του τρόπου που έχουν ορίσει, πως με αυτούς μόνο θα είναι καλά, κάποτε στο μέλλον…
Και τρέχουν όλη μέρα...,
και τρέχουν,
χωρίς ποτέ,
να φτάνουν πουθενά…
Όλα αυτά, δεν είναι τίποτε άλλο, από συσσωρευμένη τελικά ενέργεια βαριάς δόνησης, που κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν πως πνίγονται, χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα του γιατί τελικά όλα αυτά…
Και φτάνουν να νιώθουν αδύναμοι,
μόνοι,
και βαθιά απογοητευμένοι…
Όλη αυτή η ενέργεια, υπάρχει όμως για να μελετηθεί. Για να διευκρινιστεί από τον ίδιο τον άνθρωπο παρατηρώντας, το πως λειτουργεί, και το τι κάνει. Σε κάθε κατάσταση στη ζωή του. Για να αναγνωρίσει τελικά, πως αυτό που κάνει, ότι κι αν είναι, (όπως και τα αποτελέσματα που έρχονται στην πορεία του), το κάνει ο ίδιος στον εαυτό του. Με τον τρόπο που σκέφτεται, που αισθάνεται, και που αντιδρά.
Όλη αυτή η μαζεμένη ενέργεια είναι ένα απόθεμα, το οποίο, πρέπει να χρησιμοποιήσει λοιπόν, μόνο για ένα πράγμα: Για την Αυτογνωσία του. Κι αυτό, για να καταφέρει να γίνει αυτοσυνείδητος, και μοναδικός, απόλυτος υπεύθυνος των επιλογών, και αποφάσεων του στη ζωής, όμως, σε συνειδητό πια επίπεδο.
Χρειάζεται,
να δώσει χρόνο στον εαυτό του,
περνώντας αυτόν τον χρόνο
εισχωρώντας μέσα του.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, δεν αντιλαμβάνονται αυτή την έλξη που πηγάζει από το εσωτερικό τους Είναι, γιατί είναι εστιασμένοι σε πιο χοντροειδής δονήσεις, κι έτσι, η μόνη έλξη, (η οποία φυσικά είναι και πιο βαριά), και τόσο μα τόσο περίτεχνα δομημένη, και διαφημισμένη απ’ όλα τα μέσα που αποτελείται αυτός ο κόσμος, (επίτηδες, για να τον αποτρέψει από την Αυτογνωσία του), δεν είναι άλλη από το πολυσυζητημένο σεξ!
Γιατί αν γίνει ελεύθερος, ανεξάρτητος, ώριμος, με γνώση των πραγματικών του ικανοτήτων και δυνάμεων, θα αλλάξει όλη η μορφή του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε…
Το κομμάτι αυτό, είναι ένα άλλο, πολύ μεγάλο θέμα όμως από μόνο του…
Όπου γυρίσεις λοιπόν το βλέμμα,
θα αντικρίσεις,
είτε εξουσία,
είτε σεξ,
είτε εξουσία μέσω του σεξ,
είτε σεξ μέσω της εξουσίας…
Μέσω του σεξ, αυτός είναι και ο λόγος, που τουλάχιστον παροδικά, ο άνθρωπος νιώθει να ξελαφρώνει…
Κατόπιν,
αρχίζει πάλι η συσσώρευση από την αρχή,
και όλο αυτό επαναλαμβάνεται…
Συσσώρευση-γέμισμα,
Συσσώρευση-γέμισμα,
σεξ-άδειασμα.
Συσσώρευση-γέμισμα,
σεξ-άδειασμα κοκ.
Κι όμως, με την σεξουαλική πράξη, δεν έφυγε η αρχική αιτία της συσσώρευσης, αλλά μόνο τα αποτελέσματα που φορτώνονται εξαιτίας του μαζέματος. Και φυσικά η αιτία, αφορά τη λειτουργία του ανθρώπου, με κυρίαρχο τον χαρακτήρα του, αγνοώντας, ακόμα και την ύπαρξη αυτού που Είναι στην πραγματικότητα.
Σαν αποτέλεσμα, ο άνθρωπος παραμένει στο παίδεμα, χωρίς ποτέ αυτό να το συνειδητοποιεί, και χωρίς να είναι σε θέση να καταλάβει, πως ναι, έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει τον εαυτό του, για να βγει από αυτόν τον φαύλο κύκλο, του οποίου, δεν έχει κανέναν απολύτως έλεγχο. Ακολουθεί σωματικές έλξεις ανταποκρινόμενος, χωρίς ο ίδιος, να βρίσκεται πουθενά… Γι’ αυτό το σεξ κρατήθηκε από τις θρησκείες, μόνο για αναπαραγωγή, αλλά με απαγόρευση. Γιατί η ώθηση, αυξάνεται και απαιτείται κρυφά από το άτομο μέσω της απαγόρευσης από τη μια, ενώ από την άλλη, καλό είναι να μείνει ως αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους. Να επιτρέπεται να αυξανόμαστε, για να είμαστε και πιο πολλοί αυτοί που θα παιδευόμαστε…
Έτσι ο άνθρωπος δεν ζει πραγματικά. Φυτοζωεί, ζητιανεύοντας ενέργεια και ικανοποίηση δεξιά κι αριστερά, παραμένοντας στο επίπεδο του σκλάβου, των ίδιων του των παρορμήσεων. Το ίδιο βέβαια ισχύει, (όχι φυσικά στον ίδιο όμως βαθμό), και όταν αυνανίζεται.
Αν ο άνθρωπος δεν κατευθυνόταν στο σεξ, σε καμία περίπτωση δεν θα «έσκαγε», ή θα «πάθαινε κακό», (ψυχολογικά ή σωματικά), παρά την παρανόηση που έχει επικρατήσει στην πλειονότητα της ανθρώπινης σκέψης.
Αντίθετα, θα «αναγκάζονταν», να αντιμετωπίσει κάποια στιγμή «τους δαίμονες του», αντί να τους ξεφορτώνεται μέσω της ερωτικής πράξης…
Γιατί και στην άκρη του κόσμου να έφευγε για να το αποφύγει, κάποια στιγμή, θα αναγκαζόταν να γυρίσει να κοιτάξει μέσα του, όταν πια, θα είχε εξαντλήσει, όλες τις προσπάθειες προς την ευτυχία του, χωρίς φυσικά κανένα αποτέλεσμα.
Σε αυτό κρύβεται, η αναγκαστική αυτόβουλη, επιβαλλόμενη αποχή από το σέξ, των μοναχών, και όλων όσων θέλουν να εξελιχτούν πνευματικά. Για να συσσωρεύσουν μεν όλη τους την παρανόηση, χωρίς όμως να την εκτονώνουν, ώστε να στραφούν στη διερεύνηση του Είναι τους.
Δεν λειτουργεί όμως σαν διαδικασία αν απαιτηθεί καταναγκάστηκα, είτε από άλλους, είτε από το ίδιο το άτομο, ενώ στην ουσία οι «ορμές του» θα χτυπάνε κόκκινο…
Η αποχή γίνεται, για να κατανοήσει και να εξετάσει, σπιθαμή προς σπιθαμή «τα σκουπίδια», που τόσο μα τόσο έχουν γεμίσει όλη του τη ζωή.
Αποχή χρειάζεται, για να θέσει ο άνθρωπος του εαυτό του σε μία κατάσταση, στην οποία να εργαστεί συνειδητά, και αφοσιωμένα με τον εαυτό του. Και όχι να επιβάλει κάτι, το οποίο είναι αδύνατο να επιβληθεί… Γιατί τότε, θα αφορά μια ακόμα επιθυμία του. Και όπου επιθυμία, κινεί ο χαρακτήρας με εγωιστικά κίνητρα, και όχι η υπακοή στην γνήσια εσωτερική ώθηση.
Να προχωρήσει χρειάζεται ο άνθρωπος, όχι για να αποκτήσει αξία στον εαυτό του ή στους άλλους, αλλά γιατί αυτό είναι η ακολουθία της καρδιάς του.
Τα πάντα στη φύση, αντικαθιστώνται, κι αυτό αφορά και την κάθε είδους μεταμόρφωση, όταν δεν θα έχει όμως «παρανοηθεί», η ορθή της λειτουργία, και ορθή χρήση της.
Ορθή λειτουργία, είναι μόνο αυτή, που εξυπηρετεί τη συνειδησιακή εξέλιξη του άνθρωπου.
Γιατί αυτό ήρθαμε να κάνουμε…
Γιατί…,
Γιατί…,
δεν υπάρχει κάτι άλλο…
Όλα τα άλλα,
είναι ψεύτικες αντανακλάσεις…
Σε άλλη περίπτωση ο άνθρωπος, όταν έχει αντιληφθεί πως η Αυτογνωσία, και μόνο, είναι η «σωτηρία του», (μεταφορικά και κυριολεκτικά), και αναγνωρίζει κατανοώντας ήδη, πολλά κομμάτια του εαυτού του και της λειτουργίας του σε κάθε περίπτωση, το σεξ γι’ αυτόν, παίρνει μία τελείως διαφορετική μορφή.
Ο άλλος, δεν αποτελεί «σκεύος», ή «μέσο», ξεφορτώματος όλου αυτού του βάρους που έχει το άτομο, αλλά προσφορά, αποδοχή, στοργή, και εξωτερίκευση, όλων των εσωτερικών ποιοτήτων που έχει αναγνωρίζει και φέρει.
Γνωρίζει, πως το μοίρασμα των ενεργειών του με τον άλλον, θα τον κάνει να βρεθεί σε θέση να διαχειριστεί, και εσωτερικές συγκρούσεις, όπως και θέματα, όχι πια μόνο δικά του, μα και του συντρόφου με τον οποίο έγινε η επαφή.
Πιο βαθιά σχετικά με αυτό όμως, είναι, όχι τι θα συσσωρεύσει τελικά από τον άλλον, αλλά το κατά πόσο είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τα «του άλλου», που τελικά κι αυτά, είναι δικά του… Γιατί, και αυτά, έχουν σκοπό πάλι την αυτογνωσία του, μια και από τον κάθε άλλον, δεν μπορεί να «πάρει» κανείς τίποτα, αν ήδη δεν υπάρχει μέσα του «το ίχνος» τους.
Μέσω αυτού του ίχνους, στην επαφή με τον άλλον κολλάνε «τα όμοια» που έχουν και οι δύο. Ο άλλος απλά, του «εμφανίζει», ότι ήδη δεν έχει δουλέψει ακόμα… Του γίνεται όμως τώρα απαιτητό, το να τα αποδεχτεί ως υπαρκτά στον εαυτό του, και να αρχίσει να τα δρομολογεί γιατί ενεργοποιήθηκαν. Αν δεν τα είχε ήδη μέσα του, δεν θα μπορούσε να τα δει καν και να τον προβληματίσουν ή να τον επηρεάσουν. Θα του ήταν αόρατα…
Αν ήδη αντιμετωπίζει όμως πολλά, είναι σε θέση να πέσει σε ακόμα πιο βαθιά νερά; Πάντα έτσι κι αλλιώς, το κάθε τι, αφορά την άβυσσο την δική του, και δεν έχει καμία σχέση με το τι αντιμετωπίζει ο κάθε άλλος, όσων αφορά τους δαίμονες που κρύβονται ακόμα, στις εκφράσεις και τις λειτουργίες του.
Το αντίθετο ισχύει, αν αυτός που πραγματευόμαστε είναι κάποιος ο οποίος έχει προχωρήσει στο δρόμο, πολύ πιο πέρα από το σύντροφο του σε θέματα Αυτογνωσίας:
"Θα τεθεί, να αντιμετωπίσει τάσεις του Εαυτού του, που θα τον κάνουν, να στραφεί ο ίδιος προς την Αυτογνωσία, γιατί, θα τον έχει «μπολιάσει» ο προχωρημένος, με το ξεκίνημα της εξέλιξής του".
Μπορεί να του βγουν στην επιφάνεια δυσκολίες στην καθημερινή του ζωή, τις οποίες θα πρέπει να επιλύσει, ώστε να ανοιχτεί ο δρόμος για να αρχίσει να εξελίσσεται. Αν δεν γινόταν η επαφή τους, πολύ πιθανό, να γινόταν αυτό πολύ αργότερα, ή και καθόλου σε αυτή του τη ζωή.
Ουσιαστικά, του έχει κάνει το μεγαλύτερο δώρο, μα όλα όσα έχει φαινομενικά «τακτοποιήσει» στη ζωή του, και είναι απατηλά, θα χρειαστεί να τα γκρεμίσει, για να ξεκινήσει με σωστή βάση την αληθινή ζωή που τον περιμένει…
Γι’ αυτό, όσο περισσότερο κάποιος προχωρά συνειδησιακά, τόσο γίνεται αναγκαία η ανάπτυξη της διάκρισης, ώστε να του γίνεται γνωστή, η ποιότητα που φέρει ο σύντροφος με τον οποίο θα μοιραστεί κάποιος, την υπέροχη εμπειρία της Ένωσης, την οποία προσφέρει η σεξουαλική επαφή.
Αν δεν είναι έτοιμος, τον βάζει σε μεγάλες «φουρτούνες», ειδικά αν απεγνωσμένα και πεισματικά παραμείνει στις «καβάτσες» της απατηλής ασφάλειας για τη ζωή του.
Κι αυτό, γιατί οι μεγαλύτεροι επηρεασμοί, πραγματοποιούνται ενεργειακά, παρά εξωτερικά, με πράξεις και λόγια. Γιατί ενεργειακά, θα ενεργοποιήσουν όλες οι υποσυνείδητες, και ασυνείδητες καταστάσεις, οι οποίες βρίσκονται μέσα του κρυμμένες, που εξαιτίας της μη διερεύνησης και κατανόησης τους, λειτουργούν υπογείως, σε όλα όσα νομίζει μόνο ο καθένας ότι είναι…
Όμως, η πραγματική ουσία της σεξουαλικής ένωσης, είναι, όχι μόνο Ένωση με τον άλλον, μα με τον εαυτό, και με το ΟΛΟΝ…
Ή πιο εύστοχα, είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους, η πραγματοποίηση της βιωμένης αντίληψης, πως κανείς, και ποτέ, δεν ήταν διαχωρισμένος ούτε μέσα του, ούτε με οτιδήποτε, και οποιονδήποτε άλλον σε όλη την πλάση.
