Κατάντια το Facebook. Έχει πολλά να δείς. Να μάθεις να χαζέψεις να ενημερωθείς να εκτιμήσεις συμπεριφορές μέχρι να παρακολουθήσεις να παίξεις, να πιέσεις αλλά και να πιεστείς.
Το σημαντικότερο βεβαίως και φέτος ήταν το σουαρέ. Το ομαδικό παιχνιδάκι με κάθε λογής μοντελάκι- βίζιτα απο παρηκμασμένα καλλιστεία τύπου Miss Mundial, Miss Παραλία, Miss κοκτέιλ, Μiss Μπριζόλα και πάει λέγοντας που συμμετείχε για να βγάλει μεροκάματο.
Το να είσαι πουτανάκι και να νομίζεις ότι περνάς καλά σε κότερα με πούδρες και σκόνες είναι δικαίωμά σου. Το να πουλάς ωστόσο την ματαιοδοξία σου μέσα από τις προσωπικές σελίδες στο Facebook και αλλού είναι επικίνδυνο.
Γιατί εσύ μπορεί βιζιτάκι της συμφοράς να θεωρείς αυτή τη ζωή, που ζείς έναντι πληρωμής για κάποιες ώρες να είναι ιδανική. Μπορεί να θεωρείς ότι το όνειρό σου γίνεται πραγματικότητα. Όμως ποια είναι η αλήθεια;
Τι συμβαίνει όταν επιστρέφεις στην Αθήνα στο διαμέρισμα στο Γαλάτσι ή στη Νέα Ιωνία και βλέπεις τον μπαμπά σου να ξυπνάει πρωϊ για το μερομάκατο ή την μάνα σου να πιστεύει σε σένα αλλά σε κάτι άλλο και όχι σε αυτό που πραγματικά είσαι;
Τι σου μένει; Ένα ελαφρό τσούξιμο στο αμόλυντο κατά τα άλλα εντεράκι σου και καμία δεκαριά μαϊμού αξεσουάρ που τα έχεις φωτογραφήσει πριν στη σελίδα σου ως δώρα και καλά της φίλης σου. Όπου φίλη ο 60άρης κομπιναδόρος που νοίκιασε το σκάφος για το παίξει μεγάλος και τρανός και έσκασε αρόδου στην Ψαρρού για δειγματισμό.
Και να ταν μόνο αυτό;
Συνεχίζεις το παραμύθι διαφορετικά. Τι κάνεις; Ξεκινάς ένα ποίημα μέσα από το facebook σε διάφορα πρόσωπα που σου έχουν πεί ότι έχουν ακόμη φράγκα.
Τους πλησιάζεις μέσω facebook και κάπου εκεί αρχίζεις το παιχνίδι. Στην αρχή βγάζεις μια συμπάθεια με πολλά υπονοούμενα και στο τέλος για να πάρεις ευρουλάκια ρίχνεις το παραμύθι…
«Έμεινα έγκυος από έναν τύπο και θέλω να το ρίξω… πώς να το πώ στη μάνα μου… δεν έχω λεφτά… για έκτρωση… ή… έχω τον πατέρα μου στο νοσοκομείο και χρειάζομαι χιλιάρικα για τον γιατρό για φακελάκι… και από μένα ότι θέλεις… ή το χειρότερο… Πέθανε η μάνα μου ή η γιαγιά μου και τι θα κάνω τώρα με την κηδεία».
Όχι καργιολάκι. Να πάς στον Zara που ψάχνει πωλήτριες ή σε εταιρείες μικρές για να πάρεις μεροκάματο.
Είσαι το ίδιο κορίτσι που έχεις να κάνεις modeling και τρία και τέσσερα χρόνια και πλέον ζείς τρώς και πίνεις από τη βίζιτα. Μη το ξεχνάς…
Μέχρι να παντρευτείς στο τέλος τον καλό πελάτη και να γίνεις κυρία… μη χέσω!
