Αν ζυγίζεις το όνειρο με την πραγματικότητα
δεν ζεις τίποτα από τα δύο,
αν δεν άφησες μέσα στις φλέβες σου
να κυλήσει μια νύχτα άγνωρη και ασυνήθιστη
δεν θα ξημερώσεις ποτέ σε μια καινούργια μέρα...
αν δεν έχασες τον κόσμο
καθώς περπάταγες στο συνηθισμένο σοκάκι
και δεν βγήκες έξω από οτιδήποτε γνωστό,
ποτέ δεν θα νιώσεις την αίσθηση του ταξιδιού,
αν δεν σου κόπηκε η μιλιά
μπροστά στο θαύμα
που ποτέ δεν το περίμενες
ποτέ δεν θα δεις κανένα θαύμα...
Αν ο αιώνας σου είναι
συνηθισμένος και βαρετός
εσύ είσαι πλασμένος από την ύλη
που φτιάχνονται τα όνειρα,
των αστεριών παιδί και των ανέμων πνεύμα.
Γίνε κεραυνός και στόχευσε
την μέρα σου με ένα σκοπό
δώσε στην νύχτα νόημα
μέσα από λέξεις μαγικές
καθώς ψηλαφείς τον ερχομό της,
γίνε ουρανός σε μια στιγμή
καθώς ο έρωτας
θα ταξιδεύει μόνος να σε βρει...
άσε την σιωπή να σου μιλήσει
για να μάθεις όλα τα μυστικά της φύσης,
δώσε κι άλλο όραμα στην μέρα σου,
ντύσε με ποίηση και άρωμα γλυκάνισου
το φόρεμά της,
βγάλε την ετικέτα από τον χρόνο,
δεν υπάρχει όταν εσύ υπάρχεις,
υποδέξου την αιωνιότητα στην γαλάζια ακτή
εκεί που γίνανε κοχύλια τα αστέρια
και κύματα αφρισμένα τα φιλιά....
