Μάκαρι νὰ μποροῦσα νὰ πῷ, μάκαρι νὰ μποροῦσα νὰ ἰσχυριστῷ πὼς ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀγάπησα μὲ ἀγάπησαν καὶ ἐκεῖνοι, ἤ ὅτι εἶχαν τὶς ἴδιες ἀνάγκες μὲ μένα ἤ ὅτι σκεφτόμασταν μὲ τὸν ἴδιο τρόπο.
Πολλὲς φορὲς εὐχόμουν νὰ εἶχα κάτι περισσότερο ἤ νὰ ἔχῳ κάτι ποὺ κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ μοῦ δώσει.
Ξέρω ὅτι σ΄ αὐτὸ τὸ συναίσθημα δὲν εἶμαι μόνη…
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τὸ ἔχουν βιώσει.
Πολλοὶ νοιώθουν θυμὸ ὅταν σκέφτονται πὼς ἔνοιωσαν μόνοι καὶ ἀμφισβήτησαν τὸν ἑαυτό τους, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκτιμήση ποὺ ἔνοιωθαν γιὰ τὰ κοντινά τους πρόσωπα, ὅταν τὰ χρειάστηκαν καὶ δὲν ἦταν ἐκεῖ.
Ἀλλὰ τώρα ξέρω πολὺ καλὰ ὅτι δὲν παίρνεις ἀπὸ τοὺς ἄλλους αὐτὸ ποὺ τοὺς δίνεις…
Παίρνεις αὐτὸ ποὺ ἔχουν νὰ σοῦ δώσουν.
Οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νὰ σοῦ δώσουν μόνο αὐτό ποὺ διαθέτουν. Καὶ ἐπίσης τώρα πιὰ ξέρω πολὺ καλὰ ὅτι τὸ συνακόλουθο τῶν θετικῶν χαρακτηριστικῶν ἐνὸς ἀνθρώπου εἶναι τὰ ἀρνητικά του.
Ἂν ἐκτιμῷ κάποιον γιὰ τὴν παιδικότητα καὶ τὴν ἀθῳότητά τοῦυ, μπορεῖ στὴν πορεία νὰ ἔλθῳ σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν ἀναποφασιστικότητά του καὶ τὴν παθητικότητά του.
Οἱ περισσότεροι σπαταλᾶμε πολὺ χρόνο καὶ ἐκνευριζόμαστε μὲ γνωρίσματα τῶν ἀνθρώπων τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι παρὰ μόνον ἡ ἄλλη πλευρὰ ἐκείνων γιὰ τὰ ὁποῖα τοὺς ἀγαπᾶμε καὶ τοὺς θαυμάζουμε.
Δεν εἶναι δυνατὸν νὰ φτιάχνεις σχέσεις γύρω ἀπὸ ἐπιλεκτικὰ σημεῖα.
Ὅλοι μας ἔχουμε χαρακτηριστικὰ γιὰ τὰ ὁποῖα μᾶς θέλουν οἱ ἄλλοι καὶ κομμάτια τὰ ὁποῖα οἱ ἄλλοι δὲν τὰ θέλουν σὲ ἐμᾶς.
Αὐτὸ τὸ ἴδιο συμαβαίνει καὶ σὲ ἐμᾶς, σὲ σχέση μὲ τοὺς ἄλλους.
Σὲ κάθε μας σχέση εἶναι τόσα τὰ κομμάτια μας ποὺ θὰ ἐπικοινωνήσουν μὲ ἐκεῖνα τὰ κομμάτια ἑνὸς ἅλλου ἀνθρώπου, ποὺ θὰ πρέπει νὰ ξέρουμε ὅτι χρειάζεται νὰ ξεκλειδώσουμε ὅλα τὰ δωμάτια τῆς καρδιᾶς μας, ἂν θέλουμε νὰ συνδεθοῦμε ἀληθινά.
Κι ἂν ἔχουμε μάθει νὰ ἀναζητᾶμε ἔναν ἄνθρωπο ποὺ θὰ μᾶς τὰ δώσει ὅλα, εἶναι καλὸ νὰ θυμόμαστε ὅτι ὁ κόσμος δὲν κατοικεῖται ἀπὸ τελείους ἀνθρώπους. Ἀποτελεῖται ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ κι αὐτοὶ θέλουν νὰ νοιώσουν καλὰ μὲ τὸν ἑαυτὸ τοὺς, νὰ πάρουν καὶ νὰ δώσουν ἀγάπη ὅπως κι ἐμεῖς.
Ὁ κόσμος ἀποτελεῖται ἀπὸ στιγμὲς ἀγάπης καὶ ἀπὸ δῶρα ποὺ ὁ καθένας μόνος του μπορεῖ νὰ μαζέψει γιὰ νὰ φτιάξει τὸ δικό του κόσμημα, τὸ δικό του νόημα.
Ἕνα κόσμημά ποὺ μπορεῖ νὰ τὸ κρατήσει στὴν ἀγκαλιά του καὶ νὰ νοιώθει ὅτι ἡ ζωή του εἶναι γεμάτη καὶ ἀξίζει τὸν κόπο.
Γιῶτα Σούσουλα
φωτογραφία
πηγή : Φιλονόη καὶ Φίλοι...
