Ζεις στο καβούκι της χελώνας, όταν όλα στη ζωή
περιστρέφονται γύρω από σένα από τα καθημερινά ζητήματα και τις
υποθέσεις του μικρόκοσμού σου, τα προβλήματά σου, τα έξοδά σου, τις
σχέσεις σου, τα συναισθήματά σου, όταν όλη σου η ζωή είναι ένα συνεχές
κυνήγι για να συναντήσεις την χαρά και να αποφύγεις τον πόνο.
Όταν συνεχώς σε απασχολεί το να είχες μια καλύτερη δουλειά, μια πιο
όμορφη και καλή σύντροφο, ένα μεγαλύτερο σπίτι, δύο πιο υπάκουα και
φρόνιμα παιδιά να σε ακούν, ένα πιο γρήγορο αυτοκίνητο, περισσότερα
χρήματα για διακοπές και αγορές.
Όταν ανησυχείς συνεχώς για την υγεία σου, για το αν η σύντροφός σου
σε απατά, τι θα κάνουν στη ζωή τους τα παιδιά σου, όταν αόριστοι φόβοι
και ένα σωρό ανασφάλειες σε πνίγουν και σε κάνουν νευρικό και αγχωμένο.
Όταν η εμφάνισή σου και η αποδοχή των άλλων είναι για σένα ένα εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα.
Όταν τα μόνα που σε νοιάζουν είναι το πώς θα περνάς όσο καλύτερα
γίνεται μέσα σ αυτή τη φυλακή που βρέθηκες και όλο ασχολείσαι με το που
θα πας το Σάββατο το βράδυ να εκτονωθείς, που θα φας, που θα χορέψεις
και που θα δεις ωραίες γκόμενες/ους.
Όταν τρέχεις συνεχώς για την ομάδα σου, το κόμμα σου, το σύλλογό σου, το γυμναστήριό σου, όταν η κάθε σου σχεδόν ημέρα ολοκληρώνεται με brain damage, «διασκέδαση» και ύπνωση μπροστά σε μια τηλεόραση απ όπου παρελαύνουν σκουπίδια και σκουπίδια.
Όταν τρέχεις συνεχώς για την ομάδα σου, το κόμμα σου, το σύλλογό σου, το γυμναστήριό σου, όταν η κάθε σου σχεδόν ημέρα ολοκληρώνεται με brain damage, «διασκέδαση» και ύπνωση μπροστά σε μια τηλεόραση απ όπου παρελαύνουν σκουπίδια και σκουπίδια.
Όταν τίποτα δεν μοιάζει ικανό να σε ικανοποιήσει και να διώξει
επιτέλους αυτή την ακαθόριστη απογοήτευση και απελπισία που σε
κυριαρχεί, χωρίς να το καταλαβαίνεις, σε όλα τα επίπεδα όλο και
συχνότερα.
Όταν η ανία και η βαριομάρα έχουν γίνει δεύτερη φύση σου.
Όταν όλη η ζωή, όπως την αντιλαμβάνεσαι, περιστρέφεται γύρω από σένα, τότε...
...Τότε έχεις σπαταλήσει όλη σου τη ζωή θρέφοντας ένα «θηρίο» το ΕΓΩ
σου, εντός σου και κατοικείς μέσα στο «καβούκι της χελώνας» έχοντας την
ψευδαίσθηση ότι καθώς διασχίζεις κάθε μέρα το δρόμο δεν θα βρεθείς ποτέ
εσύ κάτω από τις ρόδες των διερχόμενων αυτοκινήτων.
Αν πραγματικά έχεις ξοδέψει ολάκερη τη ζωή σου θρέφοντας το «θηρίο»
τότε υπάρχουν πολύ σοβαρές πιθανότητες να μην έχεις ιδέα του τι
πραγματικά είσαι, ποιος είναι ο κόσμος που μέσα του ζεις και υπάρχεις.
Να μην έχεις ιδέα ότι όλες οι διαιρέσεις και τα προβλήματά σου
υπάρχουν κυρίως μέσα στο δικό σου κεφάλι, ότι μέσα στο δικό σου κεφάλι
εσύ διαμορφώνεις την «πραγματικότητα», να μην έχεις ιδέα τι είναι
πραγματικά ανθρώπινα προβλήματα, αληθινές ανάγκες, αληθινές στερήσεις
και αληθινός πόνος και δυστυχία.
Να μην έχεις ιδέα ότι δισεκατομμύρια άνθρωποι σαν εσένα και παιδιά
σαν τα δικά σου σ όλη τη γη πεθαίνουν την κάθε στιγμή, που εσένα σε
απασχολούν όλα τα παραπάνω, από την πείνα και την έλλειψη νερού, ότι δεν
έχουν στέγη, φάρμακα, αγάπη, συμπόνια και ασφάλεια και φυσικά δεν έχεις
καμία επίγνωση ότι όλα αυτά υπάρχουν γιατί εσύ ζεις στην υποτιθέμενη
ασφάλεια του μικρόκοσμού σου, μέσα στο καβούκι της χελώνας.
Αν έχεις όντως σπαταλήσει ολάκερη τη ζωή σου θρέφοντας το «θηρίο» το
ασήμαντο ΕΓΩ σου, τότε θα είσαι από εκείνους που συνεχώς απλά και μόνο
γκρινιάζουν και παραπονιούνται γενικά για τον άσχημο κόσμο μας, τη βία,
τις αδικίες και θα έχεις χάσει τη μοναδική ευκαιρία στη μάθηση και τη
νοημοσύνη που απλόχερα προσφέρει ολάκερο το σύμπαν που μας περιβάλλει.
Θα έχεις χάσει τη μοναδική ευκαιρία να συνδημιουργήσεις κι εσύ έναν αληθινά πιο όμορφο και δίκαιο κόσμο για όλους.
Ολόκληρο το σύμπαν σου μιλά και σε καλεί, σου προσφέρει όλες τις δυνατότητες για να προχωρήσεις μπροστά.
Πάψε να κωφεύεις μέσα στο καβούκι της χελώνας και να εθελοτυφλείς.
***
Τάσος Πετρίδης
Πανγαία – The Venus Project
πηγή
