Και συνεχίζω...

Λυγίζω άλλα δεν σπάω: μια καταπληκτική ικανότητα να μπορείς να ανακτάς το αρχικό σου σχήμα, μετά από μια αναποδιά. Να μην σου αφήνει μόνιμα σημάδια. Να μη σκληραίνει την καρδιά σου. Να σηκώνεσαι και να ξανα-περπατάς όρθιος, πιο σοφός, με περισσότερη πείρα, πιο δυνατός από πριν. Να το πούμε ελαστικότητα; ανθεκτικότητα; προσαρμοστικότητα; αυτοπεποίθηση;

Με την ικανότητα αυτή ανοιγόμαστε, παίρνουμε περισσότερο ρίσκο και δεν φοβόμαστε το άγνωστο.
Μερικοί είναι πιο τυχεροί στον τρόπο που μεγάλωσαν σαν παιδιά.

Οι υπόλοιποι θα χρειαστεί να αναζητήσουμε τρείς παραμέτρους:

(α) Ισχυρό δίκτυο σχέσεων με ποιότητα: έτσι μοιράζομαι τη δυσκολία και εκτιμώ ότι είμαι κοντά σε ανθρώπους,

(β)Πίστη σε κάτι μεγάλο: όλα γίνονται για το καλό μου, είμαι ευγνώμων γι αυτό που έχω και

(γ) Αλλαγή στο τρόπο σκέψης: μεταφράζω στο μυαλό μου με άλλο τρόπο αυτά που συμβαίνουν.

Ρεαλιστική αισιοδοξία. Δεν κλείνω τα μάτια, αλλά ψάχνω κάτι θετικό σε αυτό που συμβαίνει. Από αυτό θα προκύψουν θετικά συναισθήματα και υπεύθυνη συμπεριφορά. Μετά-τραυματική ανάπτυξη είναι μια θετική προσωπική αλλαγή εξαιτίας της μάχης με μια αντιξοότητα που μας κάνει να βλέπουμε αλλιώτικα τον εαυτό μας και τον κόσμο.

via