Το σενάριο γνωστό και πολυγυρισμένο.
Ανάμεσα στο αγαπημένο ζευγάρι εισβάλλει ξαφνικά, ένας ανοιχτός λογαριασμός από τα παλιά.
Ένας μισοτελειωμένος έρωτας που έληξε άδοξα και δεν έχει περάσει στη σφαίρα της λήθης.
Μια γυναίκα παραπαίει ανάμεσα σε λογική και φαντασία.
Ανάμεσα στο παρόν και το ωραιοποιημένο παρελθόν που είναι εκεί και διεκδικεί.
Ανάμεσα στο απωθημένο που επέστρεψε μετανιωμένο να της προσφέρει όσα έχει ονειρευτεί και στο παρόν, που έχτισε με ένα νέο σύντροφο.
Αφήνει το νυν ταίρι σύξυλο και βουτάει στα βαθιά νερά, χωρίς ανάσα.
Φυσικά το σενάριο απαιτεί happy end που φτάνει μέχρι και τα σκαλιά της εκκλησίας, πάνω σε άσπρο άλογο.
Αυτά σε χολιγουντιανές παραγωγές μόνο όμως και σε σαπουνόπερες, που σπάνε τα κοντέρ τηλεθεάσεων.
Στην πραγματικότητα οι επιστροφές του παρελθόντος είναι καταστροφές του παρόντος και του μέλλοντος.
Οι έρωτες αυτοί, αν αξίζει να ονοματίζονται έτσι, είναι ξεκάθαρα μονόπλευροι.
Πρόκειται για ανθρώπους που ωραιοποιείς στο μυαλό σου.
Παίρνεις μια γεύση από τον ερωτισμό τους, συγχέεις τον έρωτα με την ηδονή, την αγάπη με τον θιγμένο εγωισμό, στήνεις το παραμυθάκι και περιμένεις την εκπλήρωσή του, αφού χάσεις κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και εγωισμού, στη διαδρομή.
Αφού ξεφτιλιστείς εντελώς σαν προσωπικότητα και δε σε αναγνωρίζεις πια.
Παίρνεις βαθιές ανάσες και συνεχίζεις την πορεία σου.
Όχι επειδή το επέλεξες, αλλά επειδή μια ωραία των ημερών σε άφησε σύξυλη, χωρίς περιττές εξηγήσεις, αγκαλιά με ένα κάρο αναπάντητα ερωτήματα, να τα κουβαλάς επί καιρώ.
Μετά κόπων και βασάνων στάθηκες στα πόδια σου, έκανες μια νέα αρχή και όλα μοιάζουν ρόδινα.
Τα ξενύχτια με το κινητό ανά χείρας, αντικαταστάθηκαν από αγκαλιές στον καναπέ.
Τα δίωρα στα κλεφτά, από καλημέρες στο ίδιο κρεβάτι.
Τα «σε θέλω», «δε σε θέλω» και «θα δούμε» από το «είμαι εδώ για σένα» και στο δείχνω.
Και ενώ όλα μοιάζουν ρόδινα.
Ο απλήρωτος λογαριασμός σου χτυπάει επίμονα την πόρτα.
«Μετάνιωσε, με αγαπάει» σκέφτεσαι.
Ένα σωρό χαζά διλλήματα και φαντασιώσεις γεμίζουν το κεφάλι σου.
Το τυρί είναι στη παγίδα και το ποντικάκι τρέχει να το αρπάξει.
Μνήμη χρυσόψαρου που πεισματικά πετάει από ροζ σε ροζ συννεφάκι.
Ξεχνάει πόσο πόνεσε η πρώτη φορά και θέλει να αποτελειωθεί.
Διόλου δεν νοιάζεται για τον νυν σύντροφο που θα αφήσει στα κρύα του λουτρού.
Που θα προδώσει χωρίς ντροπή, είτε για ένα βράδυ στα κρυφά, είτε για πάντα.
Το θύμα μεταμορφώνεται σε θύτη ,να σκοτώσει το παρόν.
Να ανοίξει πόρτες και παράθυρα στον άσωτο, να ζήσει το απόλυτο.
Μπούρδες.
Τους ανθρώπους που ξορκίζουν το παρελθόν και το ισοπεδώνουν, εκείνους που ξεχρέωσαν με απωθημένα και μισοτελειωμένες καταστάσεις τους θαυμάζω.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως δεν του πολύ πιστεύω.
Τους θεωρώ απλά εγκρατείς.
Εκείνοι όμως που αντί να προχωρήσουν ευθύγραμμα, σχηματίζουν κύκλους γύρω από το ίδιο σημείο, κάνοντας βήματα μετέωρα ένα μπροστά, τρία πίσω και προσκολλώνται στη σφαίρα της εξιδανίκευσης, δεν τους μπορώ καθόλου.
Παραμυθιάσου όσο επιθυμείς.
Είσαι άξιος της μοίρας σου.
Αν εσύ ξεχνάς τα ξενύχτια για χάρη του, τα κλάματα, τα «γιατί» που σε βασάνισαν για καιρό.
Αν δεν λυπάσαι το χρόνο που έχασες, τα κομμάτια που σκόρπισες στη διαδρομή.
Τότε άνοιξε την πόρτα.
Να περιμένεις όμως μια από τα ίδια.
Μην κλαίγεσαι μετά.
Είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές μας και δεν υπάρχουν ούτε οι δράκοι του παραμυθιού ούτε μαλάκες.
Αν ένας άνθρωπος σε πληγώσει μια φορά, θα το κάνει και δεύτερη αν του προσφέρεις την ευκαιρία.
Αν γνωρίζεις τι πουλάει το μαγαζάκι και ξαναπάς, φταις εσύ και μόνο εσύ.
Δεν με ενδιαφέρει ο λόγος της επιστροφής.
Λίγη σημασία έχει ούτως ή άλλως.
Γνωρίζω καλά όμως, πως αν ήταν έρωτας δεν θα είχε φύγει.
Αν ήταν κάτι πιο βαθύ δε θα επέτρεπε να δημιουργήσει χάος στη ζωή σου.
Πες ευχαριστώ για ό,τι ένιωσες για χάρη του, για τις στιγμές που μοιράστηκες μαζί του.
Για την ένταση των συναισθημάτων που σου πρόσφερε. Κράτα το κεφάλι ψηλά και σώσε την αξιοπρέπειά σου.
Αν δεν σε ευχαριστεί η ζωή που έφτιαξες, γκρέμισε την.
Χώρισε και συνέχισε την πορεία σου μόνη.
Ευθεία πορεία όμως χωρίς φαντάσματα του παρελθόντος και παραμυθιάσματα του νου.
Τα πράγματα είναι απλά.
Οι χρονικές βαθμίδες είναι τρεις.
Παρελθόν, παρόν, μέλλον.
Ζήσε το παρόν, ευγνώμων για το παρελθόν που έζησες. Ονειρέψου το μέλλον που επιθυμείς.
Δε μπορείς να γυρίσεις το χρόνο πίσω, δε μπορείς να ξαναγνωρίσεις τον ίδιο άνθρωπο από την αρχή.
Εκτός κι αν είσαι έτοιμος για ολική καταστροφή και συθέμελη ισοπέδωση.
Δεν λέω, υπάρχουν και εξαιρέσεις, σπάνια βέβαια αλλά υπάρχουν.
Έχεις τα πνευμόνια να δοκιμάσεις;
Nα αναστήσεις τον πεθαμένο, χωρίς να σε πεθάνει;
Η άποψη μου ;
Αγαπητό μου παρελθόν πας λίγο στο διάολο να σε προσπεράσω;
Υ.Γ Λένε ότι οι άνθρωποι πάντα θα θέλουν το αντίθετο απ’ αυτό που έχουν.
Ανικανοποίητα πλάσματα, καταδικασμένα να ψάχνουν αυτό που νομίζουν ότι θα τους ευχαριστήσει.
Κι όταν το βρουν, πάλι θα λαχταρούν το άπιαστο, αυτό που είχαν πριν ή αυτό που δεν θα έχουν ποτέ.
Γι’ αυτό μια ζωή θα βασανιζόμαστε και θα βασανίζουμε.
Λένε..
