Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλές μελέτες, που
υποστηρίζουν ότι η ανάπτυξη της συμπόνιας και του αλτρουισμού επιδρούν
θετικά στη σωματική και συναισθηματική μας υγεία.
Σε ένα πολύ γνωστό πείραμα, για παράδειγμα, ο Ντέηβιντ Μακ Κλέλαντ, ένας ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, έδειξε σε μια ομάδα φοιτητών ένα φιλμ με την μητέρα Τερέζα να βοηθάει τους άρρωστους και τους φτωχούς της Καλκούτας. Οι φοιτητές δήλωσαν πως το φιλμ τους προκάλεσε αισθήματα συμπόνιας. Ύστερα, ανέλυσε το σάλιο των φοιτητών και βρήκε σε αυτό αυξημένη την ανοσοσφαιρίνη- Α, ένα αντίσωμα που μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμηση των λοιμώξεων του αναπνευστικού.
Σε μια άλλη μελέτη που έγινε από τον Τζέημς Χάους
στο Ερευνητικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, οι ερευνητές
ανακάλυψαν πως η συχνή εθελοντική εργασία και η συναναστροφή με τους
άλλους με ένα θερμό και συμπονετικό τρόπο, αυξάνει δραματικά το
προσδόκιμο επιβίωσης και προφανώς τη γενικότερη αίσθηση ευεξίας. Πολλοί
άλλοι ερευνητές στο καινούργιο πεδίο της ψυχοσωματικής ιατρικής έχουν
κάνει παρόμοιες μελέτες, που αποδεικνύουν ότι οι θετικές καταστάσεις του
πνεύματος, μπορούν να βελτιώσουν τη σωματική μας υγεία.
Εκτός από τις ωφέλιμες επιδράσεις στη σωματική μας
υγεία, υπάρχουν αποδείξεις ότι η συμπόνια και η στοργική συμπεριφορά
μπορούν επίσης να συμβάλλουν στην καλή συναισθηματική υγεία. Οι μελέτες
έχουν δείξει ότι η προθυμία να βοηθήσουμε τους άλλους μπορεί να
προκαλέσει σε εμάς τους ίδιους ένα αίσθημα ευτυχίας, μια πνευματική
ηρεμία, καθώς και να περιορίσει την κατάθλιψη. Σε μια μελέτη αποφοίτων
του Χάρβαρντ που κράτησε τριάντα χρόνια, ο ερευνητής Τζωρτζ Βάιλαντ
συμπέρανε ότι η υιοθέτηση ενός αλτρουιστικού τρόπου ζωής είναι ένα
σημαντικό στοιχείο της καλής πνευματικής υγείας.
Μια άλλη έρευνα που έγινε από τον Άλλαν Λουκς πάνω σε
μερικές χιλιάδες άτομα που ήταν σε μόνιμη βάση εθελοντές προσφέροντας
βοήθεια στους άλλους, αποκάλυψε ότι το 90% από αυτούς τους εθελοντές
δήλωσαν πως ένιωθαν ένα είδος “φτιαξίματος” που συνδεόταν με αυτή τη
δραστηριότητα και που χαρακτηριζόταν από ένα αίσθημα ζεστασιάς, από
μεγαλύτερη ενέργεια και από ένα είδος ευφορίας. Είχαν επίσης μία έντονη
αίσθηση ηρεμίας και ένιωθαν να αυξάνεται η αυτοεκτίμησή τους μετά την
απασχόληση τους στην εθελοντική εργασία. Και αυτές οι γεμάτες στοργή
συμπεριφορές δεν παρείχαν μόνο την ευκαιρία μιας συναναστροφής που ήταν
συναισθηματικά τονωτική, αλλά επίσης ανακαλύφτηκε ότι αυτή η “ηρεμία του
συμπαραστάτη” που ένιωθαν, ήταν επίσης η αιτία της ανακούφισης από
πολλές σωματικές δυσαρμονίες που οφείλονταν στο άγχος.
Η Τέχνη της Ευτυχίας – Εκδόσεις Έσοπτρον
