Είναι δυνατό να είμαστε ολότελα ελεύθεροι από την προσκόλληση, που είναι ένα από τα χαρακτηριστικά, μια από τις ιδιότητες του εαυτού; Ο ένας είναι προσκολλημένος στη φήμη του, στο όνομά του, στις εμπειρίες του. Ο άλλος είναι προσκολλημένος σε όσα έχει πει. Αν θέλετε πραγματικά να ελευθερωθείτε από τον εαυτό, τούτο σημαίνει, καμία προσκόλληση. Αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεσαι ξεκομμένος, αδιάφορος, αποτραβιέται και κλείνεσαι, πράγμα που θα ήταν μια άλλη δραστηριότητα του εαυτού. Πριν ο εαυτός ήταν προσκολλημένος, τώρα ο εαυτός λέει «Δεν θα είμαι προσκολλημένος» Αλλά αυτό είναι πάλι κίνηση του εαυτού.. Όταν δείτε ότι ένα από τα βασικά στοιχεία του εαυτού είναι η προσκόλληση, και όταν καταλάβετε τι δημιουργεί αυτή η προσκόλληση στον κόσμο, και τι προκαλεί στη σχέση σας με κάποιον άλλο, καβγάδες, διχόνοια, όλη την ασχήμια της σχέσης, αν δείτε την αλήθεια της προσκόλλησης, τότε ελευθερώνεστε από αυτήν. Η ίδια η αντίληψη σου σε ελευθερώνει..
Συνειδητοποιείς ότι έχεις προσκολλήσεις, και επίσης δυνατά συναισθήματα μίσους, ζήλιας, ανταγωνισμού, συμπάθειας και αντιπάθειας. Μήπως επειδή είναι τόσο δυνατά, επιβάλλονται και κατευθύνουν τις πράξεις μας; Εξετάζουμε, παρατηρούμε τα συναισθήματα και τις προσκολλήσεις μας που ολοφάνερα είναι πιο δυνατές και βλέπουμε ότι δρουν σαν εμπόδια στην καθαρή, χωρίς σύγχυση σκέψη, στην ξεκάθαρη πράξη. Έχουμε επίγνωση για αυτό η το παίρνουμε σαν κάτι δεδομένο;
Λέμε «Ναι, έχω πολύ δυνατά συναισθήματα, έχω φοβερή προσκόλληση αλλά δεν πειράζει. Αυτά είναι μέρος της ζωής. Δεν με πειράζει να αγωνίζομαι. Δεν με πειράζει να έχω καβγάδες με τον καθένα» Όταν κάποιος λέει ότι έχει επίγνωση τι εννοεί με αυτό Ότι ξέρει, ότι αναγνωρίζει; Είναι η σκέψη που αναγνωρίζει την προσκόλληση; Όταν κάποιος λέει «Ναι, είμαι προσκολλημένος» είναι η δραστηριότητα της σκέψης που λέει «είμαι προσκολλημένος».
Όταν υπήρχε η διαίρεση ανάμεσα στο Εγώ και στην προσκόλληση, εγώ μπορούσα να κάνω κάτι σχετικά με αυτήν. Θα μπορούσα να προσπαθούσα να την ελέγξω, θα μπορούσα να πω «Πρέπει να την εξαλείψω», πράγμα που λέμε συνέχεια. Αλλά αν η προσκόλληση είμαι εγώ, τι μπορώ να κάνω εγώ; Δεν μπορώ να κάνω τίποτε. Μπορώ μόνο να παρατηρήσω.
Πριν δρούσα πάνω στην προσκόλλησή μου, τώρα δεν μπορώ σε αυτήν, διότι αυτή είμαι εγώ. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να παρατηρώ. Η παρατήρηση είναι τώρα το πιο σημαντικό, και όχι το τι μπορώ να κάνω για αυτή την προσκόλληση....
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ = ΠΛΗΡΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ Ώστε υπάρχει παρατήρηση και όχι το «εγώ παρατηρώ». Υπάρχει μόνο η παρατήρηση. Αν σε αυτή την παρατήρηση αρχίσω να επεμβαίνω και να λέω: «εγώ δεν πρέπει να είμαι προσκολλημένος», έχω κιόλας ξεμακρύνει, λέω ότι η προσκόλληση δεν είμαι εγώ. Στην παρατήρηση δεν υπάρχει εκλογή, δεν υπάρχει κατεύθυνση, υπάρχει μόνο καθαρή απόλυτη παρατήρηση, και τότε το πράγμα εκείνο που παρατηρείται διαλύεται. Προηγουμένως, αντιστεκόσασταν σε αυτό το ελέγχετε, το καταπιέζετε, δρούσατε πάνω σε αυτό, αλλά τώρα, σε αυτή την παρατήρηση συγκεντρώνεται όλη η ενέργεια.
Και μόνο όταν λείπει αυτή η ενέργεια παρουσιάζεται η προσκόλληση. Όταν υπάρχει η πλήρης παρατήρηση, χωρίς καμία παρεμβολή της σκέψης, γιατί να μπαίνει μέσα εδώ η σκέψη; Παρατηρείται απλά όπως θα παρατηρούσαμε και μια μύγα. Παρατηρήστε απλά και μόνο με τον ίδιο τρόπο τα συναισθήματα σας και τις προσκολλήσεις σας. Τότε υπάρχει η συγκέντρωση όλης της ενέργειας σε αυτή την παρατήρηση. Επομένως δεν υπάρχει η προσκόλληση. Μόνο οι μη νοήμονες έχουν την προσκόλληση, μόνο εκείνοι που δεν βλέπουν όλα τα επακόλουθα της προσκόλλησης. Από αυτούς όμως είναι γεμάτος ο κόσμος, αυτοί είναι το ισχυρότερο στοιχείο στον κόσμο και εμείς είμαστε παγιδευμένοι σε αυτό. Αλλά όταν φτάσεις να το παρατηρήσεις αυτό από κοντά, τότε δεν είσαι πια παγιδευμένος σε αυτό και δεν σκορπάς πια την ενέργειά σου σε κάτι που δεν έχει σημασία... Η ενέργειά σου συγκεντρώνεται τώρα ολότελα στην παρατήρηση, και επομένως υπάρχει η διάλυση, η εξαφάνιση της προσκόλλησης. Δοκιμάστε το, κάνετέ το και θα ανακαλύψετε. Πρέπει όμως να το εξετάσετε από πολύ, πολύ κοντά, έτσι που ο νους σας να είναι απόλυτα καθαρός στην παρατήρηση. Μόνο αυτοί που δεν έχουν επίγνωση του κινδύνου πέφτουν στο γκρεμό. Τη στιγμή που έχεις επίγνωση κάνεις πίσω. Η προσκόλληση είναι κίνδυνος επειδή γεννάει το φόβο, την αγωνία, το μίσος και τη ζήλια, το να σε κατέχουν και το να μη σε κατέχουν, όλο αυτό είναι ένας φοβερός κίνδυνος. Και όταν βλέπεις τον κίνδυνο, δρας...
Προσκόλληση σημαίνει πιάνομαι, κρατιέμαι, έχω το αίσθημα ότι ανήκω σε κάποιον και κάποιος ανήκει σε μένα. Η καλλιέργεια της αποκόλλησης γεννάει έλλειψη στοργής, ψυχρότητα, σπάσιμο της
σχέσης. Είναι η καλλιέργεια του αντιθέτου. Φυσικά, είναι έτσι. Αν η αποκόλληση είναι το αντίθετο της προσκόλλησης, τότε αυτή η αποκόλληση είναι μια ιδέα, μια έννοια, ένα συμπέρασμα που έπλασε η σκέψη σαν αποτέλεσμα της αντίληψης της ότι η προσκόλληση δημιουργεί ένα σωρό βάσανα, ταραχή, πολλή σύγκρουση, ζήλια. Έτσι η σκέψη λέει «Είναι πολύ καλύτερα να είμαι αποκολλημένες» Η αποκόλληση είναι ένα μη - γεγονός, ενώ η προσκόλληση είναι το γεγονός. Όταν υπάρχει η προσκόλληση, η καλλιέργεια της αποκόλλησης είναι μια κίνηση προς την αυταπάτη. Και σε αυτή την αυταπάτη γίνεσαι ψυχρός, σκληρός, πικρός απομονωμένος χωρίς καμία αίσθηση στοργής. Αυτό είναι που κάνουμε όλοι μας, ζούμε στο μη - γεγονός.
Μπορείτε να αντιμετωπίσετε το γεγονός ότι είστε προσκολλημένος, όχι μόνο σε ένα πρόσωπο, σε μια ιδέα, σε μια πίστη, αλλά και στις δικές σας εμπειρίες, κάτι που είναι πολύ πιο επικίνδυνο. Οι εμπειρίες σας σας δίνουν μια αίσθηση διέγερσης, μια αίσθηση ότι είστε ζωντανός.
Αν έχει κανείς επίγνωση ότι είναι προσκολλημένος, βλέπει όλες τις συνέπειες αυτής της προσκόλλησης- αγωνία, έλλειψη ελευθερίας, θυμό, ζήλια, μίσος. Στην προσκόλληση υπάρχει μια αίσθηση ασφάλειας σταθερότητας, μια αίσθηση ότι σε φυλάγουν, ότι σε προστατεύουν. Κι έτσι υπάρχει ο κατέχων και ο κατεχόμενος και επομένως θα υπάρχει αναγκαστικά ζήλια, φόβος, αγωνία, και όλα τα σχετικά. Έτσι βλέπουμε τις συνέπειες όλου αυτού του πράγματος, όχι την περιγραφή του αλλά την πραγματικότητά του... Εγώ είμαι προσκολλημένος σε σένα εξαιτίας της μοναξιάς μου και αυτή η προσκόλληση που γεννιέται από την μοναξιά λέει «Σε αγαπώ» Νοιώθω μια επικοινωνία επειδή και εσύ είσαι στην ίδια θέση. Δύο άνθρωποι πιάνονται ο ένας από τον άλλο εξαιτίας της μοναξιάς τους, εξαιτίας της κατάθλιψής τους, της μη ευτυχίας τους. Τι συμβαίνει τότε; Εγώ δεν πιάνομαι από σένα, αλλά από μια ιδέα, από κάτι που θα μα βοηθήσει να ξεφύγω από τον εαυτό μου..
Μπορεί να είσαι προσκολλημένος σε μια εμπειρία, σε ένα περιστατικό, που σου έδωσε μεγάλη διέγερση, μεγάλη αίσθηση έξαρσης, μια αίσθηση δύναμης ή ασφάλειας και εσύ προσκολλιέσαι σε αυτό. Αυτή η εμπειρία που είχες κάποτε, τι είναι; Αυτή η εμπειρία έχει εγγραφεί στο νου κι εσύ προσκολλιέσαι σε αυτήν. Αυτό το κάτι στο οποίο προσκολλιέσαι είναι νεκρό, αλλά και εσύ γίνεσαι έτσι νεκρός.. Αν το δείτε όλο αυτό, χωρίς καμία κατεύθυνση, χωρίς κανένα κίνητρο, απλώς παρατηρώντας το, τότε θα δείτε ότι η ενόραση παρουσιάζει το όλο πράγμα σαν σε χάρτη. Όταν μια φορά υπάρξει αυτή η ενόραση, το πράγμα αυτό εξαφανίζεται ολοκληρωτικά και τότε δεν είσαι πια προσκολλημένος..
Κρισναμούρτι
