Η απάντηση όμως βρίσκεται μέσα στην καρδιά μας. Εκεί υπάρχει μια εσωτερική φωνή που μας λέει τι να κάνουμε και ποιο είναι το καλύτερο για εμάς, γιατί κανείς άλλος δεν ξέρει κάτι παραπάνω από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Το ζητούμενο όμως είναι ο λόγος που αυτή η φωνή δεν ακούγεται, ενώ υπάρχει σε όλους και δίνει τις κατάλληλες λύσεις. Σε αυτή τη φωνή δεν βρίσκεται πάντα η λογική του νου, ούτε βασίζεται σε πεποιθήσεις άλλων ή της κοινωνίας γενικότερα που κατά τη διάρκεια της ζωής, εμφυτεύει πρότυπα και καταγραφές οι οποίες όμως στηρίζονται στη χειραγώγηση της προσωπικής δύναμης του καθενός, αλλά και στη στέρηση της ελευθερίας των σκέψεων και των πράξεών του.
Βέβαια κανείς δεν μπορεί να πάρει τη δύναμή μας εάν πρώτα εμείς δεν του έχουμε επιτρέψει να το κάνει και αυτό συμβαίνει όταν δεν αναλαμβάνει ο καθένας μας την ευθύνη των επιλογών, των πράξεων και των αποτελεσμάτων που φέρνουν. Κάθε φορά που θεωρούμε πως κάποιος άλλος φταίει για την οποιαδήποτε υπάρχουσα κατάσταση που ζούμε, τότε απευθείας του δίνουμε και ένα μέρος από τη δύναμή μας. Ας το σκεφτούμε λίγο αυτό όχι επιφανειακά αλλά βαθύτερα και με περισσότερη επίγνωση των καταστάσεων που διαδραματίζονται γύρω μας!
Είμαστε πραγματικά θύματα ή κυρίαρχοι της ζωής μας;
Έχετε σκεφτεί πως πίσω από μια δυσκολία ίσως να κρύβεται ένα δώρο και μια επιπλέων ευκαιρία εξέλιξης;
Κανείς δεν ήρθε στη γη για να βιώσει μόνο πόνο, φόβο, ανασφάλεια και θυμό στην καθημερινότητά του. Ήρθε για να ζήσει τη ζωή του σαν ένα ταξίδι ευκαιριών και επιλογών, να βιώσει την αγάπη και από τα μαθήματά του να εξελιχθεί, να αναπτύξει, να ξεδιπλώσει έναν όμορφο εαυτό που είναι ικανός και έχει τη δύναμη να δημιουργήσει τα πάντα. Και αυτό μια επιλογή είναι όπως και το κάθε τι.
Άρα από ποιον ορίζεται τι θα ζήσει;
Σε μεγάλο βαθμό όμως παίζει ρόλο ο τρόπος που κάποιος αντιλαμβάνεται και αξιοποιεί τα μαθήματά του.
Με την αντίληψη του «εγώ» ή την αντίληψη της καρδιάς;
Και γιατί να είναι απαραίτητο να περάσει από έναν μεγάλο πόνο ψυχικό ή σωματικό ώστε να αλλάξει την οπτική της ζωής του και να εκτιμήσει όλα όσα πριν δεν αναγνώριζε;
Ενώ απλά χρειάζεται να εκτιμήσει τη ζωή του και να προσφέρει στον εαυτό του την αγάπη και τη φροντίδα που του αξίζει. Δεν είναι απαραίτητο να ζήσει ένα δράμα για να καταλήξει στο πιο αυτονόητο, το να αγαπήσει τον εαυτό του και να αξιοποιήσει με χαρά το δώρο της ζωής του, αφού μόνο αυτό κρατά στα χέρια του και επί της ουσίας τίποτε άλλο υλικό δεν φέρνει ερχόμενος στη γη αλλά και τίποτα δεν παίρνει φεύγοντας.
Άρα γιατί δεν αναζητά εξ αρχής τρόπους που ακολουθώντας την καρδιά του θα θεραπεύει την ψυχή και το σώμα του;
Και πώς αυτό μπορεί να γίνει πράξη; Ακούγοντας την καρδιά, αυτή τη μικρή φωνή που λέγαμε πριν, αλλά για να ακουστεί θα πρέπει ο νους για λίγο να ησυχάσει, να σιωπήσει, χρειάζεται καθαρότητα ώστε να επιτραπεί η ροή των πληροφοριών και όταν οι ήχοι της καρδιάς εκδηλωθούν ως πράξεις τότε η ζωή γίνεται όμορφη, γεμάτη απολαύσεις και χαρά. Γιατί η ψυχή θα βρίσκεται μέσα στο σκοπό της και θα πάψει να πονά και τότε ο νους θα δημιουργεί μαζί με την καρδιά στιγμές πληρότητας και ευτυχίας.
Όλα μπορούν να πραγματωθούν, όταν ακούγονται μέσα από την καρδιά τα λόγια της ψυχής και του ανώτερου εαυτού, που μπορεί να είναι σκέψεις, ιδέες, εμπνεύσεις ή και εικόνες που νομίζουμε πως τις δημιουργεί η φαντασία μας μπορεί όμως να είναι το επόμενο βήμα που θα κάνουμε, ή η κατάλληλη απόφαση που θα πάρουμε για τον εαυτό μας. Αρκεί να αποβάλουμε την πολλή φασαρία του μυαλού και να ακούσουμε τι θέλει ο εαυτός μας να μας πει!
Μέσα σε μια τέτοια ένωση και σύμπραξη η κάθε δυσκολία θα αντιμετωπίζεται στον χρόνο που θα παρουσιάζεται με περισσότερη σοφία και δύναμη, γιατί η ψυχή θα είναι υγιής και ο νους καθαρός από άχρηστες σκέψεις, που συνήθως αφορούν το παρελθόν που ήδη έχει συμβεί ή το μέλλον που δεν έχει έρθει. Επομένως μιλάμε για ανύπαρκτους φόβους, σενάρια δηλαδή του μυαλού που αν επιτρέπουμε την ύπαρξή τους να μην ξεχνάμε όμως πως στη συνέχεια θα γίνουν η πραγματικότητά μας. Γιατί ό,τι σκέφτόμαστε ζούμε! Η δύναμη της σκέψης δημιουργεί το μέλλον μας, οπότε ας παρατηρήσουμε τι σκεφτόμαστε, ας ακούσουμε τι λέμε, επειδή αυτό θα συναντήσουμε. Γι’ αυτό κάθε τι που φοβάμαστε, συνεχώς το βρίσκουμε και μπροστά μας.
Όλα υπάρχουν στη χρονική στιγμή του εδώ και τώρα και το πριν και το μετά, ό,τι σήμερα σκεφτόμαστε ή αισθανόμαστε δημιουργεί την επόμενη ημέρα, αν επικεντρώνουμε το νου και την καρδιά στο τώρα με όμορφες σκέψεις, συναισθήματα αγάπης και ευγνωμοσύνης για όσα ήδη έχουμε, τότε ανοίγουμε τον δρόμο και στο μέλλον και βιώσουμε όλα όσα θέλουμε με χαρά και θετικότητα. Είναι σημαντικό λοιπόν να επιλέγουμε και να υπάρχουμε εξ ολοκλήρου στην κάθε τώρα στιγμή μας!
Και εδώ πειραματιστείτε δοκιμάζοντας να κάνετε μέσα στην καθημερινότητά σας μόνο θετικές σκέψεις για τον εαυτό σας και τη ζωή σας και παρατηρείστε….
Ερωτήματα που βασανίζουν τους πάντες, που όμως για όλα υπάρχουν απαντήσεις και βρίσκονται μέσα στην καρδιά του καθενός γιατί πολύ απλά ο άνθρωπος δημιουργεί τα προβλήματα, άρα ξέρει και τις λύσεις τους. Είναι ο ένας και μοναδικός δημιουργός στην ύλη και τα πάντα γύρω είναι απλά και μόνο τα δημιουργήματά του, η ύπαρξη όλων βασίζεται στη δική του δυναμική και πρόθεση.
Η γνώση αυτή δίνει τον τρόπο να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας και τη δύναμή μας! Εάν δεν έχουμε αναγνωρίσει, αποδεχτεί και εκτιμήσει τα ήδη υπάρχοντα πώς είναι δυνατό να ζητάμε άλλα;
Πώς αντιλαμβάνεσαι αυτά που έχεις; Ποιο μέτρο σύγκρισης τοποθετείς για την κάθε απολαβή σου;
Ποιο γνώμονα βάζεις μέσα στην πραγματικότητα που βιώνεις;
Από ποιον δημιουργό περιμένεις να δημιουργήσει για σένα, όταν στέλνεις ενέργεια έλλειψης στο σύμπαν; Και τι ζητάς να σου επιστραφεί με αυτόν τον τρόπο; Πληρότητα;
Πώς ορίζεις μέσα σου και γύρω σου την αφθονία; Πώς ορίζεις τη γαλήνη, την ευτυχία; Τι είναι αυτό που δεν έχεις όταν η ψυχή σου πονά; Τι σου λείπει;
Είναι αρκετή η υλική αφθονία για να γεμίσει τα κενά σου; Και αν ναι. Για πόσο;
Πότε ύψωσες για τελευταία φορά το βλέμμα σου στον ουρανό και είπες ευχαριστώ για τη ζωή, για την ίδια σου την ύπαρξη; Για τον αέρα που αναπνέεις, για την τροφή και το νερό που σου δίνεται απλόχερα από τη μάνα γή;
Για τους ανθρώπους γύρω σου και για την αγκαλιά που σου προσφέρουν όταν τη χρειάζεσαι; Πότε κοίταξες στα μάτια ένα αγαπημένο σου πρόσωπο και του είπες: «σ’ αγαπώ»;
Ποιο είναι το ζητούμενό σου στην κάθε μέρα που ξεκινά; Η ζωή η ίδια που αρχίζει μπροστά σου με όσα σου δίνονται ή όλα εκείνα που σου λείπουν και αναζητάς; Χάνοντας στη διαδρομή τον ίδιο σου τον εαυτό με όλες εκείνες τις αξίες που ήδη έχει αλλά ποτέ δεν τις αναγνωρίζει, μπαίνοντας στην έλλειψη και κρατώντας θλίψη, θυμό, αγανάκτηση, ζήλια, “ αυτός έχει….. εγώ δεν έχω”.
Πόσο αναγκαίος είναι λοιπόν ο κάθε πόνος, η κάθε απώλεια για να έρθει η ουσιαστική συνειδητοποίηση του τι πραγματικά “έχω” ή “είχα”, αλλά και η σπουδαιότητα, οι πραγματικές προτεραιότητες μέσα σε κάθε απόκτημα.
Τελικά οι περιστάσεις γύρω δείχνουν πως για να έρθει η πλήρης κατανόηση της έννοιας «ενότητα» είναι αναγκαία τα σκληρά μαθήματα, για να μπει ο καθένας σε μια δική του προσωπική αναμόρφωση και διεύρυνση του εαυτού του, έτσι ώστε να βγει από το “εγώ” και να αντιληφθεί το “εμείς”.
Άρα τι θέλει η μονάδα για να υπάρξει έχοντας εσωτερική πληρότητα; Θέλει όλο το σύνολο των αξιών, την αλληλεγγύη, την ελευθερία, την αγάπη, την προσωπική δύναμη, την εσωτερική ειρήνη, την αναγνώριση του εαυτού ως μια ολοκληρωμένη ύπαρξη αυτόνομη που περιλαμβάνει τα πάντα!
Πού ψάχνεις λοιπόν άνθρωπε να βρεις την πληρότητά σου;
Πόσο εύκολα στη διαδρομή χάνεσαι στο πριν, στο μετά, στο εάν, στο όταν και στο γιατί;
Και το τώρα;
Πού είναι η κάθε τώρα στιγμή σου, αφού στην ουσία μόνο αυτή υπάρχει! Την έχεις όμως αναγνωρίσει; Είσαι ξύπνιος για να τη ζήσεις ή αφήνεσαι στο λήθαργο του παρελθόντος και του μέλλοντος;
Όλα βρίσκονται εκεί και εσύ γλιστράς και φεύγεις ή με το συναίσθημα ή με τη σκέψη τόσο μακριά που όταν έρχεται η αφθονία δεν είσαι εκεί!!!!
Έτσι η ευγνωμοσύνη δεν έχει χώρο πλέον στην καρδιά σου γιατί όλο και κάτι θα σου λείπει. Να ξέρεις πως μια λέξη κλειδί για την αφθονία είναι το ευχαριστώ, γιατί στέλνεται μια δόνηση που κραυγάζει: «Έχω όλα όσα χρειάζομαι» και το σύμπαν αυτό ακούει και απαντά: «Έχεις» που σημαίνει πως σε όποια κατάσταση κι’ αν είσαι όλα δίνονται αλλά στο τώρα, αφού αυτός είναι και ο μοναδικός χρόνος ύπαρξης γιατί το τώρα περιλαμβάνει και το πριν και το μετά. Πάντα θα έχεις όσα χρειάζεσαι μόνο εάν αποδεχτείς και εκτιμήσεις τα ήδη υπάρχοντα στον παρόντα χρόνο, αυτή είναι η εκκίνηση, από εδώ αρχίζει και η δημιουργία.
Η έλλειψη είναι μια ενέργεια που πηγάζει από το νου και το εγώ, συνήθως το μυαλό κάτι ακόμα θέλει, όσο κι’ αν έχει καλύψει τις βασικές ανάγκες, σίγουρα θα δημιουργήσει με έναν τρόπο μια καινούρια έλλειψη ή θα ανασύρει στην επιφάνεια μια ξεχασμένη για να έχει κάτι να σκέφτεται γιατί απλά έτσι λειτουργεί, είναι ένας ρόλος. Οπότε το όλο θέμα εδώ είναι πόσο το μυαλό δημιουργεί σενάρια, ποιος τελικά είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και τι ο καθένας επιτρέπει να γίνεται είτε συνειδητά, είτε υποσυνείδητα καθώς και τη δυναμική που θα δώσει στην κάθε περίπτωση.
Επίσης πολλοί είναι εκείνοι που προσπαθούν να πάρουν δύναμη και ενέργεια από άλλους ανθρώπους ή με διάφορα υλικά κεκτημένα χωρίς να ψάχνουν μέσα τους ν’ αντλήσουν δύναμη από τη μοναδική πηγή, από τον ίδιο τους τον εαυτό. Όλα δημιουργούνται από την υλική χειραγώγηση που στην ουσία είναι αποδυνάμωση όπως και το σύνολο των αναγκών που στο τέλος είναι ψευδές και μη πραγματικό.
Τις περισσότερες φορές η έλλειψη είναι μια αφορμή με πιο βαθιές και διαφορετικές αιτίες, τα κενά είναι ψυχικά και όχι πάντα υλικά, αυτός είναι απλά ένας τρόπος εκδήλωσης αλλά και διευκόλυνσης του εαυτού για να ανακαλύψει την πραγματική αλήθεια του. Παρατηρώντας τη συμπεριφορά του αντιλαμβάνεται τον τρόπο που καλύπτει τα κενά του, η κάθε μια συνειδητοποίηση του προσφέρει ένα άνοιγμα, μια επίγνωση, μια θεραπεία στην υπάρχουσα κατάσταση του εαυτού του, έτσι σταματάει να νιώθει έλλειψη και καθώς προχωράει όλο και βαθύτερα μέσα του αναγνωρίζει πως η πληρότητα ήταν πάντα εκεί απλά ο ίδιος δεν την έβλεπε!!!
Παν.Τζιτζίκου
panagiotatzitzikou
