Ο πόνος, τα βάσανα, η δυσαρέσκεια, η
ελλειψη ικανοποίησης είναι τόσο οδυνηρά, που ο νους δημιουργεί
αυταπάτες ευχαρίστησης. Αυτές οι αυταπάτες βοηθούν τους ανθρώπους να
συνεχίζουν να ζουν. Αν αφαιρέσεις όλες τις αυταπάτες από έναν άνθρωπο,
τότε δεν θα έχει λόγο να ζήσει ούτε για μια στιγμή ακόμη. Όταν δεν
είσαι συνειδητός, οι αυταπάτες χρειάζονται, επειδή δημιουργούν έστω και
ψεύτικο νόημα στη ζωή. Kαι μέχρι να συμβεί το αληθινό, συνεχίζουμε να
δημιουργούμε ψεύτικα νοήματα.
Για να αποφευχθεί η δυσαρέσκεια, ο πόνος,
η ζωή χωρίς νόημα, τη γεμίζουμε με μεγάλες αυταπάτες, που γίνονται
πεποιθήσεις, αυτές όμως δεν κρατούν για πολύ. Όταν ένας άνθρωπος έχει
μπουχτίσει από ένα ψεύτικο νόημα, δημιουργεί ένα άλλο. Μπουχτίζει με τα
χρήματα, μετακινείται προς την πολιτική. Μπουχτίζει με την πολιτική,
μετακινείται σε κάτι άλλο. Μπουχτίζεις με μια γυναίκα καιψάχνεις για
άλλη κι ύστερα για άλλη και άλλη. Απλώς αντικαθιστούμε τις παλιές
αυταπάτες με καινούριες κι αυτό το ονομάζουμε ζωή.Έτσι, δημιουργούμε
έναν φαύλο κύκλο που δεν οδηγεί πουθενά.
Η αλήθεια όμως θρυμματίζει όλες τις αυταπάτες. Αλήθεια είναι το να ζήσείς τον βαθύ πόνο, τον υπέρτατο πόνο και να αναζητάς το πραγματικό. Η αναζήτηση είναι εφικτή μόνο όταν αναγνωρίσεις τον αληθινό πόνο τής ζωής και σταματήσεις να παίρνεις ηρεμιστικά.
Την
ημέρα που θα δεις τι έχεις κάνει στη ζωή σου - την ημέρα που θα δεις
πραγματικά τον πόνο και την αγωνία και δεν θα προσπαθήσεις να πάρεις
κανένα παυσίπονο, την ημέρα που θα περάσεις μέσα από την αγωνία και τον
πόνο - τότε και μόνο τότε θα μπορέσεις να κινηθείς προς το αληθινό.
Μόνο ο πόνος μπορεί να σε οδηγήσει προς το αληθινό. Θα σε σπρώξει να
ανακαλύψεις τι είναι εκείνο που μπορεί να διαλύσει τον πόνο και να σε
οδηγήσει στην έκσταση.
Σταμάτα
πια με τις αυταπάτες! Το μονοπάτι είναι γεμάτο από μεγάλο πόνο και
μόνο ελάχιστοι φτάνουν. Και φτάνουν μόνο ελάχιστοι, επειδή οι άνθρωποι
αρ-νούνται να δεχτούν τον πόνο τής ζωής. Αυτός ακριβώς ο πόνος όμως
είναι η πηγή όλης τής ανάπτυξης.
Να
βλέπεις την αλήθεια γυμνή, να μην την αποφεύγεις, μη δραπετεύεις,
κοίταζε όλο και βαθύτερα μέσα της. Αυτό είναι το ξεκίνημα τής ευφυΐας,
το ξεκίνημα τής επίγνωσης, το ξεκίνημα τής συνειδητότητας.
Αυτό
είναι το πρώτο βήμα — και το τελευταίο βήμα γίνεται η φώτιση. Όταν
αρχίσεις να ζεις με αυτό που υπάρχει και ούτε για μια στιγμή δεν
δημιουργείς όνειρα για να το αποφύγεις, τότε μια μέρα, συμβαίνει το
άνοιγμα. Ο ίδιος ο πόνος τής ζωής γίνεται η αιτία για το άνοιγμα τής
ζωής. Η επίγνωση είναι το μονοπάτι τού μεγάλου πόνου. Όσο μεγαλύτερος
είναι όμως ο πόνος, τόσο μεγαλύτερη είναι και η δυνατότητα για έκσταση.
