Ο κ. Λ@κης Λ@ζόπουλος* [ψευδώνυμο] έχει το χάρισμα να κάμει τους ανθρώπους να γελούν.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ο ίδιος είναι γελοίος.
Το αντίθετο, μάλιστα...
Όπως μου εξομολογείται στην αποκλειστική συνέντευξη, που μου παραχώρησε μία ημέρα πριν από το ανέβασμα της κωμωδίας: "Οι Ελληνικές εκλογές", καμιά φορά αυτό που μας κάμει να γελάμε, προέρχεται από τη βαθιά θλίψη, γι αυτό που μας έχει γελάσει τόσες φορές...
Ιδού η σπαρταριστή συνέντευξη, στην οποία ο κ. Λ@κης Λ@ζόπουλος [ψευδώνυμο] μιλάει για πρώτη φορά στη ζωή του με ειλικρίνεια, για όλες και για όλους...
- Σας έχουν κατηγορήσει ότι δεν κάμετε κωμωδία αλλά πολιτική...
Το ίδιο είναι! Άλλωστε, ο τζόγος, τα ναρκωτικά, η πορνεία και η πολιτική θα πουλάνε πάντα.
Εγώ όπως καταλαβαίνεις δεν είχα ποτέ μου τα gats [αρχίδια] ούτε για να γίνω βαρώνος της κόκα, ούτε για να γίνω νταβατζής. Ίσως βέβαια να έκαμα για πουτάνα αλλά τώρα με τόσες δίμετρες ρωσίδες εδώ γύρω, θα έχανα στον συναγωνισμό.
Γι αυτό πουλάω πολιτική.
Τα έχει όλα και συμφέρει...
Και δεν μπλέκεις και με τη δικαιοσύνη, που δεν είναι να την εμπιστεύεσαι και πολύ, εδώ που τα λέμε...
- Δηλαδή, για σας η πολιτική είναι κάτι σαν εμπορεύσιμο προϊόν?
Ε, καλά... Και για τους άλλους, το ίδιο είναι. Η μόνη διαφορά μας είναι ότι εγώ πρέπει να βρω και κάτι έξυπνο να πω στον κόσμο, ενώ ο Θοδωράκης για παράδειγμα, μπορεί να μην τους λέει απολύτως τίποτα και πάλι να τον ψηφίζουνε...
- Δεν σας καταλαβαίνω κ. Λ@κη... Ζείτε από τη πολιτική αλλά μου φαίνεται ότι δεν έχετε καθόλου καλή γνώμη για τους πολιτικούς...
Λευτέρη, αγόρι μου, θα σου πω ένα ανέκδοτο για να καταλάβεις πως έχει το πράγμα...
Μια κυρία που ο άντρας της έπασχε από πρόωρη εκσπερμάτωση, το χε καημό να απολαύσει και μια φορά στη ζωή της, το σεξ...
Όταν λοιπόν ο σύζυγος έλειπε σε ταξίδι, το πήρε απόφαση και τηλεφώνησε σε ένα από αυτά τα www. κωλάδικα.gr, που βάνουνε αγγελίες στο ίντερνετ, για άντρες "συνοδούς" [έτσι το λένε τώρα...]
Το σηκώνει ένας κύριος με σέξυ, βαθιά φωνή και τη ρωτάει ποιες είναι οι προτιμήσεις της.
Τι να σας πω, του λέει η γυναίκα...
- Δεν με πολυνοιάζει η εμφάνιση αρκεί να είναι καθαρός, ευγενικός και προπαντός να μην τελειώνει γρήγορα... αν καταλαβαίνετε τι εννοώ...
- Καταλαβαίνω πολύ καλά κυρία μου... Το μέγεθος σας ενδιαφέρει?
- Όχι δεν με ενδιαφέρει διόλου... Σας εξήγησα... Θέλω έναν άνθρωπο που να αργεί, πως το λένε?
- Εντάξει, θα σας στείλουμε τον κατάλληλο...
Πράγματι μετά από λίγη ώρα την επισκέπτεται ένας ευγενικός κύριος γύρω στα σαράντα, πάνε οι δυο τους στην κρεβατοκάμαρα αλλά στο δεκάλεπτο απάνω, παπ... τελειώνει ο κύριος κι η πελάτισσα δεν είχε καν υγρανθεί...
Τι να κάμει όμως η γυναίκα, τον πληρώνει και ξανατηλεφωνάει στο "γραφείο"
- Σας είπα ρε παιδιά, θέλω κάποιον που να αργεί... Κι όταν λέμε να αργεί, να συνενοούμεθα για το τι λέμε... Όχι, διεσδύστε, παλινδρομήστε, τελειώσατε... άμα ήταν έτσι, το καμα και με τον άντρα μου
- Θέλετε να πείτε ότι δεν μείνατε ευχαριστημένη κυρία μου?
- Όχι, δεν έμεινα καθόλου ευχαριστημένη...
- Εντάξει, θα σας στείλουμε αύριο, κάτι καλύτερο και στη μισή τιμή..
- Άειντε να δούμε...
Την επόμενη νύχτα, να σου την επισκέπτεται ένας πολύ σοβαρός και ευγενικός κύριος, γύρω στα πενήντα. Πάνε οι δυο τους στο κρεβάτι, αρχίζει ο άνθρωπος, της το γλείφει, της το τρίβει, της το παίζει κι αφού τέλος πάντων κάπως φαίνεται να φτιάχνεται η πελάτισσα, της το βάνει μέσα και το κρατάει και μισή ώρα.
Αλλά πόσο να κάτσει ο χριστιανός, στο μισάωρο πάνω τελειώνει κι η κυρία ακόμα δεν έχει καταλάβει ούτε αν της μπήκε, που λέει ο λόγος...
Τι να κάμει όμως?
Τον πληρώνει και ξανατηλεφωνάει στο "γραφείο"
- Πάλι δεν μείνατε ευχαριστημένη κυρία μου?
- Ε, δεν μπορώ να πω, ήταν πολύ καλύτερος... αλλά... να βρε παιδιά... εγώ είμαι ακόμα πιο αργή, τι να κάνω? Και στο μεταξύ μεθαύριο επιστρέφει ο άντρας μου, οπότε ότι είναι να γίνει πρέπει να γίνει αύριο... Μπας κι έχετε κανέναν, λέω 'γω τώρα... που να αργεί πραγματικά... Να καίει κάρβουνο, δηλαδή, πως να σας το πω? Αν έχετε στείλτε τον... Αν όχι, αφήστε το, δεν πειράζει...
- Εντάξει κυρία μου, θα σας στείλουμε τον Μπάμπη! Θα σας κοστίσει λίγο παραπάνω αλλά θα χύσετε σίγουρα...
Την επόμενη νύχτα, να' σου στην πόρτα της ο Μπάμπης. Κομψός ευγενικός, φινετσάτος και ντυμένος στην τελευταία λέξη της μόδας.
Α, και όλα πάνω του επώνυμα: Armani, Gucci, Ralf Lauren, Λάκης Γαβαλάς, τέτοια πράγματα.
- Ανάψτε το τζάκι, κυρία μου... Έχουμε όλη τη νύχτα μπροστά μας...
Καλά αρχίζουμε, σκέφτεται η γυναίκα και ανάβει τη φωτιά.
Ο Μπάμπης βγάζει αργά τη γραβάτα του [Υβ Σαιν Λωράν, για την ακρίβεια] της δίνει μια και την πετάει στο τζάκι!
- Μα τι κάνετε, κύριε, φωνάζει η γυναίκα... Αυτή η γραβάτα κοστίζει εκατόν πενήντα ευρώ!
Γελάει ο Μπάμπης. Και καπάκι βγάνει και το σακάκι του [Αρμάνι, για την ακρίβεια] του δίνει κι αυτουνού μια και το πετάει στη φωτιά!
- Είσαι μουρλός άνθρωπε μου, ουρλιάζει η πελάτισσα. Αυτό το κοστούμι αξίζει όσο ένας μισθός γυμνασιάρχη...
- Ακούστε κυρία μου, της λέει αυτός, ενώ πετάει και το παντελόνι του στη φωτιά... Όταν θα τελειώσει ο Μπάμπης, αυτά θα είναι εκτός μόδας...
Ε, λοιπόν, η πολιτική και το σεξ, είναι τα μόνα πράγματα, όπου το να καις κάρβουνο αποτελεί πλεονέκτημα...
- Εσείς πάντως είστε το δίχως άλλο ένας πολιτικοποιημένος άνθρωπος και προφανώς έχετε άποψη... Τι θα ψηφίσετε?
Τι μου λες τώρα, αγάπη μου? Σιγά μην και πάω εγώ να ψηφίσω...
Μα, αν ήταν να ψηφίσω κάποιον, θα ήταν ο εαυτός μου. Δεν βρίσκω κάτι καλύτερο από μένα...
Και να σου πω και κάτι ακόμα...
Όλα αυτά τα δύσμοιρα ανθρωπάκια που πάνε και ρίχνουν την ψήφο τους κάθε τέσσερα χρόνια, ποιον νομίζεις ότι ψηφίζουν, πέραν από τον εαυτό τους?
Πιάσε εκατό Έλληνες και πρότεινε τους να βάνουν υποψηφιότητα για δημοτικοί σύμβουλοι, ας πούμε. Στους εκατό είναι ζήτημα αν θα βρείς έναν που θα σου πει: όχι!
Ορίστε, δες τι γίνεται εκεί έξω και βγάνε συμπέρασμα.
Πιο πολλοί είναι οι υποψήφιοι από τους ψηφοφόρους...
Κι άκου τώρα να δεις το μυστήριο... Οι εννιά στους δέκα Έλληνες ψηφίζουν ότι ακριβώς ψήφιζε κι ο μπαμπάς τους!
Αριστερός ο μπαμπάς? Αριστερή και η κόρη.
Κομμουνιστής ο μπαμπάς?
Κομμουνιστής και ο γιος...
Στην Ελλάδα, τόσο οι πολιτικοί, όσο και η πολιτική, κρατάνε από το σόι!
Αυτό λοιπόν εσένα τι σου λέει?
Γιατί εμένα μου λέει ότι ο πάσα ένας Έλληνας, ψηφίζει μια καρικατούρα, μια φαντασιακή εικόνα του εαυτού του, που αντικαθρεπτίζει τα απωθημένα του, τα γονεϊκά του πρότυπα, τα σεξουαλικά του συμπλέγματα, τις οικογενειακές του αγκυλώσεις, όλα αυτά δηλαδή που μας κάνουν να πιθηκίζουμε προκατασκευασμένα κλισέ και έτοιμες λύσεις.
Στην Ελλάδα Λευτεράκη μου, η ψήφος είναι μια ευκαιρία να επιβεβαιώσουμε τους εαυτούς μας, απέναντι στον επίφοβο Άλλον. Γι αυτό και ότι απειλεί το σύστημα στον πυρήνα του, το απωθούμε στο επίπεδο του μπαμπούλα.
Κάποτε οι μπαμπούλες ήτανε οι κομμουνιστές, σήμερα είναι οι χρυσαυγίτες.
Ο κοσμάκης πάνε στις κάλπες ουσιαστικά για να διασφαλίσουν ότι δεν θα αλλάξει τίποτα στη μίζερη ζωή τους και στα ασφαλή κουβούκλια που έχει χτίσει γύρω του, ο καθένας για τον εαυτό του. Ψηφίζουν για να μην αλλάξει τίποτα από όσα υπήρχαν στην εποχή του μπαμπά τους και για να μην χρειαστεί ποτέ τους να ξεφύγουν από την προστατευτική σκιά του μπαμπά τους, ώστε να βρεθούν στη πολύ δύσκολη θέση να αποφασίζουν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους, μακριά από όσα τους είχε μάθει ο μπαμπάς τους.
Ε, λοιπόν εγώ προτιμώ τον εαυτό μου, από τον μπαμπά μου. Κι επειδή δεν συμμετέχω εγώ, δεν βλέπω και τον λόγο γιατί να πάω να ψηφίσω!
- Ναι, αλλά εσείς είχατε πολλές προτάσεις για να συμμετάσχετε στις εκλογές και ως επικεφαλής ευρωψηφοδελτίου μάλιστα...
Ναι- Ναι! Ασφαλώς και είχα...
Αυτό δα έλειπε, να προτείνουνε στη Τζούλια Παπαδημητρίου και να μην προτείνουνε σε μένα...
Απορώ δηλαδή με τον Μπόμπολα, πως διανοήθηκε να κάμει αρχηγό τον Θοδωράκη, ενώ υπήρχα εγώ...
Η μόνη εξήγηση που μπορώ να σκεφτώ είναι, ότι φοβηθήκανε να ρίξουνε εμένα στο Ποτάμι, επειδή ήξεραν ότι εγώ θα κέρδιζα τις εκλογές.
Και φυσικά δεν θέλουνε να ρίξουνε το καθεστώς. Θέλουνε απλώς να έχουνε ένα δικό τους αχυράνθρωπο από δίπλα, να ελέγχει τα κόζια...
- Τελικά, ομολογώ ότι δεν έχω καταλάβει ακόμα... Γιατί αρνηθήκατε την πρόταση του Συριζα, να μπείτε επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του?
Μα είσαι σοβαρός? Υπάρχουν πολλοί πιο αστείοι από μένα εκεί μέσα!
Πως θα άντεχα τον συναγωνισμό?
Άλλωστε εγώ, μανάρι μου είμαι κωμικός. Δουλειά μου είναι να προκαλώ το γέλιο. Είδες τι έγινε επειδή αρνήθηκα να συμμετάσχω?
Έβαλαν επικεφαλής για το ευρωκοινοβούλιο έναν άνθρωπο 92 ετών!
Καλύτερο αστείο δεν έχω ξαναφτιάξει για το πόπολο...
- Σας ευχαριστώ πολύ για τον πολύτιμο χρόνο που μου αφιερώσατε... Υπάρχει κάποια ερώτηση που θα θέλατε να σας την κάνω και δεν σας την έκανα?
Ναι! Εγώ θα με ρωτούσα, πως είναι δυνατόν να υπάρχουνε τόσα κορόιδα που με ακούνε, ενώ ξέρουνε ότι δουλεύω για λογαριασμό αυτωνών που τους έχουνε βουλώσει και τα αυτιά και τα μάτια και το στόμα. Και θα απαντούσα πάρα πολύ απλα, ότι είναι ακριβώς οι ίδιοι μαλάκες, που κλαίγονται επειδή ο Μπόμπολας τους τα παίρνει χοντρά στα διόδια αλλά όταν γυρίζουνε ψόφιοι το βράδυ σπίτι τους, βλέπουνε το Μεγκα! Ε, λοιπόν καλά τους κάνουμε, όσα τους κάνουμε και θα τους κάνουμε και χειρότερα...
*Σημείωσις του συγγραφέα
Οπιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα και πράγματα της ελληνικής πραγματικότητας, είναι εντελώς συμπτωματική...
