Νοσταλγώ την εποχή που δεν ήμασταν υποχρεωμένοι να πηδάμε
τις γυναίκες που καλούσαμε σε δείπνο.
Το σεξ χωρίς έρωτα δεν είναι πάντα γελοίο. Αλλά είναι πολύ
πιο γελοίος ο έρωτας χωρίς σεξ.
Προτιμώ να κάνω μια γυναίκα να ουρλιάζει από ηδονή παρά να
αναστενάζει από ευτυχία.
Αν μια γυναίκα δεν σε χέζει πια, έπαψε να σ’ αγαπά.
Μια νύχτα έρωτα διαρκεί ένα τέταρτο της ώρας.
Οι γυναίκες είναι όπως τα πούρα: οι πρώτες ρουφηξιές είναι
οι καλύτερες.
Οι τακτικοί αναγνώστες του μπλογκ μου θα έχουν διαπιστώσει
πως μου αρέσουν ιδιαίτερα οι γελοιογραφίες και για τον λόγο αυτό συχνά τις χρησιμοποιώ
στα κείμενα που δημοσιεύω.
Αλλά εκτός από τις σχετικές γελοιογραφίες με το θέμα για το
οποίο γράφω, υπάρχουν και κείμενα που ασχολούνται με την ίδια την
γελοιογραφία , όπως τα παρακάτω του
ιδιαίτερα αγαπητού μου ΜΠΟΣΤ, οι γελοιογραφίες του οποίου χρειάζονται σήμερα μια σχετική επεξήγηση γιατί
αναφέρονται στην επικαιρότητα της εποχής τους, ενώ επίσης εκτός από το σκίτσο πολλές φορές το κείμενο περιέχει και λεκτική
σάτιρα με την χρήση της ιδιάζουσας ανορθογραφίας που χρησιμοποιεί.
Εξίσου έντονη πολιτική σάτιρα, σε εντελώς διαφορετικό στυλ
κάνει και ο Γιάννης Ιωάννου ήδη από τα
πρώτα χρόνια που εμφανίστηκε.
Στην Γαλλία όμως έχουν εμφανιστεί πολύ αξιόλογοι
γελοιογράφοι οι οποίοι σατιρίζουν εκτός από την πολιτική έντονα και τις σχέσεις
των δύο φύλων με τολμηρό τρόπο όπως οι παρακάτω που έχω ήδη παρουσιάσει
Ένας λοιπόν επίσης αξιόλογος Γάλλος γελοιογράφος και
συγγραφέας σατιρικών κειμένων και θαυμαστής του γυναικείου φύλου,όπως είναι εμφανές στην αυτοπροσωπογραφία του, είναι ο Georges Wolinski. Γεννήθηκε το 1934
στην Τύνιδα.
Εγκαταλείποντας τις
σπουδές του στην αρχιτεκτονική στο Παρίσι άρχισε το 1960 να συνεργάζεται με το μηνιαίο σατιρικό περιοδικό Hara-Kiri δημοσιεύοντας πολιτικές και ερωτικές
γελοιογραφίες και στριπάκια.
Την εποχή της φοιτητικής εξέγερσης τον Μάη 1968 με τον Siné εξέδωσαν το
σατιρικό περιοδικό L'Enragé.
Η σημερινή κατάληξη
της εξέγερσης αποτελεί συχνά αντικείμενο της πικρής του σάτιρας όταν
πικρόχολα βάζει δύο φίλους να λένε ο ένας ότι κάναμε τον Μάη 68 για να του συμπληρώσει ο άλλος για να μην γίνουμε αυτό που γινήκαμε ή όταν ο τότε
επαναστάτης και ατημέλητος πατέρας δακρυσμένος θυμάται πως πριν 40 χρόνια ήταν
στα οδοφράγματα και ο κουστουμαρισμένος γιός του, του απαντά προσπαθούμε να τα
ξεχάσουμε όλα αυτά μπαμπά, ενώ άλλος
μπόμπιρας με ένα τούβλο εύχεται στον πατέρα του καλή επέτειο του Μάη !
Το ίδιο αγανακτεί ο επαναστάτης του 68 και σήμερα αφεντικό,
στην παθητική αποδοχή του νεαρού που του απαντάει ναι, ακόμα και στο αν είναι
διατεθειμένος να δουλέψει χωρίς μισθό, ενώ ο άλλος στην ερώτηση πως πλούτισε
μετά τον Μάη απαντάει πως επειδή έκανε τα αντίθετα από τις ιδέες του!
Η εξέγερση του Μάη ήταν και ο προάγγελος της σεξουαλικής
επανάστασης, "69 , année érotique" τραγουδούσαν ο Gainsbourg και η Birkin, αλλά επίσης και των ερωτικών ηρωίδων σε κόμικ όπως η Μπαρμπαρέλα που γυρίστηκε και σε ταινία
με την Τζέην Φόντα.
Στις αρχές του 1970 ο
Wolinski ως κειμενογράφος και ο Georges
Pichard ως σκιτσογράφος ξεκίνησαν τις τολμηρές περιπέτειες της Paulette που
δημοσιευόταν στο περιοδικό Charlie
Mensuel η οποία προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις τότε.
Ο Wolinski δημοσιεύει
τις γελοιογραφίες του στα εβδομαδιαία , Paris-Match,
L'Écho des savanes και Charlie
Hebdo και στην καθημερινή εφημερίδα Libération.
H αιχμηρή πολιτική σάτιρα του Wolinski είναι χαρακτηριστική στην
παραπάνω γελοιογραφία στην οποία οι γονείς κλαίνε όταν διαπιστώνουν πως ο
γαμπρός που τους έφερε η κόρη τους είναι νέγρος, Εβραίος μονόφθαλμος, και
κουτσός και η κοπέλα του ψιθυρίζει στο
αυτί να μην τους πει αμέσως πως είναι και κομουνιστής!
Το πολιτικό δε πρόγραμμα
του ηγέτη της αριστεράς Melenchon προκαλεί
σηκώματα στον οπαδό του, ενώ με το σύνθημα η ζωή αρχίζει στα 60 προωθεί τις
υπογραφές για την συνταξιοδότηση του πρόεδρου Ολάντ!
H κοινωνική του δε ευαισθησία είναι εμφανής στον διάλογο μάνας-
κόρης όταν η μάνα ρωτάει για ποιόν ζητούν συνταξιοδότηση στα 60 και η κόρη ρωτάει
γιατί υπάρχει ανεργία στα 20;
H σάτιρα του είναι προκλητική ακόμα και σε αφίσα οικολογικής
εμποροπανήγυρης.
Βέβαια είναι μοναδικός και ο αυτοσαρκασμός του καθώς αυτοσατιρίζεται
στα σκίτσα του που στην πλειονότητα
ασχολούνται με το σεξ.
Έτσι η σύζυγος τρέχει να βάλει την κυλότα της όταν της λέει πως κάνει ένα σκίτσο για το Larousse,ενώ στην πλάζ την ώρα του πηδήματος
του λέει να προσέχει το μαύρισμα της, και βέβαια αντίστοιχες είναι και οι αφίσες του !
Το σεξ είναι στο μυαλό των ανδρών από παιδικής ηλικίας και
γι΄αυτό ο πιτσιρικάς στην ερώτηση το θα γίνει όταν μεγαλώσει απαντάει ένας
σεξομανής, ενώ ο τύπος που λέει σε όλες τις γυναίκες ότι τις αγαπάει και όλες
τον απορρίπτουν ακόμα και μετά την απόπειρα αυτοκτονίας του συνεχίζει απτόητος!
Η μοναδική δε γυναίκα με τους 4 ναυαγούς που πηδιούνται
μεταξύ τους και δεν της δίνουν σημασία σχολιάζει με θυμοσοφία :αν εξαιρέσεις αυτό είναι μια χαριτωμένη παρέα!
Οι γυναίκες στα σκίτσα του είναι το ίδιο απελευθερωμένες με
τους άνδρες και πολλές φορές τους προκαλούν όπως η γυμνή με τηλέφωνο που ρωτάει
πως αν
τον καλέσει για ένα ποτήρι κρασί θα νομίσει
ότι θέλει να τον πηδήξει; ρωτώντας αμέσως μετά: Είστε ακόμα εκεί; ή τον βαθμολογούν μετά το σεξ ή του επιτίθενται σαν λυσσασμένες ή ακόμα εμμέσως
τον ευνουχίζουν!
Τα άλμπουμ του είναι όλα χαρακτηριστικά σχετικά με το σεξ το
οποίο και τα δύο φύλα το επιθυμούν και το απολαμβάνουν ισότιμα και χωρίς
αναστολές.
To
2011 και 2012 ο Wolinski χάρισε στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας το αρχείο του
έχοντας συμπληρώσει δημιουργικά 50 χρόνια εργασίας οπότε στο τελευταίο σκίτσο
υπάρχει πλέον ο τυπικός Γάλλος με μπερέ, την μπαγκέτα στην μασχάλη και το κόκκινο κρασί στο ένα χέρι και το άλλο στο τυρί
καμαμπέρ!
