Καθημερινό αντικείμενο συζήτησης αποτελεί η οικονομική κρίση και τα αίτια που μας οδήγησαν σε αυτή. Διαρκώς τα ΜΜΕ μας βομβαρδίζουν με αναλύσεις επί αναλύσεων πάνω στο οικονομικό του πράγματος, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι γνωστό ότι εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Στοιχείο όμως προβληματισμού θα έπρεπε να αποτελούν και κατά προτεραιότητα κιόλας η ηθική και αξιακή πλευρά της κρίσης.
Με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εγκαινιάστηκε μια νέα εποχή. Επί της ουσίας άρχισε να δημιουργείται με ταχείς ρυθμούς κυρίως στην Ευρώπη και την Β. Αμερική μια κοινωνία με εκφυλισμένους ανθρώπους - υπηκόους χωρίς αξίες και υψηλά ιδανικά. Ως μοναδική επιδίωξη κατέστη η μεγιστοποίηση του προσωπικού κέρδους ανεξαρτήτου κόστους. Το σύνθημα “τα κέρδη πάνω από τον (αναλώσιμο) άνθρωπο” αποτέλεσε το στίγμα μιας ολόκληρης εποχής που χαρακτηρίστηκε από έναν απόλυτο ολοκληρωτισμό και την παράλληλη ανάδειξη της καιροσκοπικής πολιτικής της “διαχειρισιμότητας” των πάντων.
Μια θεμελιώδης αξία η οποία βιαίως καταπατήθηκε, ήταν αυτή της διατήρησης της ομοιογένειας τόσο σε βιολογικό όσο και σε πολιτισμικό επίπεδο. Μιας ομοιογένειας η οποία δε σχετίζεται με ρατσιστικού τύπου αντιλήψεις περί ανωτερότητας φυλών και εθνών, αλλά έχει σχέση με την φυσιολογικότητα, μέσα από τη διαφορετικότητα που η ίδια η φύση δημιούργησε. Ο άνθρωπος μέσα από τη ματαιοδοξία του ήρθε γρήγορα σε άμεση ρήξη με τον ίδιο του τον εαυτό. Η σύγχρονη Βαβέλ, με την οριζοντιοποίηση και τη μαζοποίηση που όλοι απολάμβαναν στην υλιστική καθημερινή αποθέωση, οδήγησε εν τέλει στην ευκολότερη καταδυνάστευση από την καπιταλιστική άρχουσα τάξη. Ρόλος καταλυτικός της οικογένειας είναι η κοινωνικοποίηση των νεαρών ατόμων από τα πρώτα στάδια της ζωής τους και μια πρώτη παροχή παιδείας. Ως μοντέλο όμως θεωρήθηκε βαθμιαία αναχρονιστικό και παραγκωνίστηκε. Ολοένα και περισσότεροι νέοι γίνονται βορά του εκπαιδευτικού συστήματος, μιας κατασκευασμένης διαδικασίας που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Νέας Εποχής.
Έτσι, σαν από γραμμή παραγωγής εργοστασίου πλάθονται καθημερινά άτομα κενά, μετέπειτα στρατιωτάκια και εργάτες της καλολαδωμένης συστημικής μηχανής, τα οποία μέχρι και την έλευση του βιολογικού θανάτου τους (πέραν του πνευματικού) απλώς παράγουν, καταναλώνουν, αναπαράγονται. Από την ισοπεδωτική μανία των μαζανθρώπων δε ξέφυγε όπως είναι λογικό ούτε η Μητέρα Φύση. Η διαρκώς αυξανόμενη με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου πείνα για νέες πρώτες ύλες και φυσικούς πόρους, οδήγησε στο βιασμό της, και το παράδοξο, χωρίς καν να εξασφαλιστούν οι στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης σε κάθε μεριά του πλανήτη.
Πλέον, η σύγχρονη δυστοπική πραγματικότητα των τερατουπόλεων δεν αφήνει περιθώρια για διαφορετική εκτίμηση. Η νέα Εποχή του εξουσιαστικού ολοκληρωτισμού είναι δυνατότερη από ποτέ, έχοντας υποτάξει όλα εκείνα τα ένστικτα των ανθρώπων που θα τους εξασφάλιζαν υπό άλλες συνθήκες μια αυτορυθμιζόμενη, αξιοπρεπή και ισορροπημένη ζωή.
Δημήτρης Κ.
περιοδικό "Μηδέν Τελεία", τεύχος 3
exitarea
Με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εγκαινιάστηκε μια νέα εποχή. Επί της ουσίας άρχισε να δημιουργείται με ταχείς ρυθμούς κυρίως στην Ευρώπη και την Β. Αμερική μια κοινωνία με εκφυλισμένους ανθρώπους - υπηκόους χωρίς αξίες και υψηλά ιδανικά. Ως μοναδική επιδίωξη κατέστη η μεγιστοποίηση του προσωπικού κέρδους ανεξαρτήτου κόστους. Το σύνθημα “τα κέρδη πάνω από τον (αναλώσιμο) άνθρωπο” αποτέλεσε το στίγμα μιας ολόκληρης εποχής που χαρακτηρίστηκε από έναν απόλυτο ολοκληρωτισμό και την παράλληλη ανάδειξη της καιροσκοπικής πολιτικής της “διαχειρισιμότητας” των πάντων.
Μια θεμελιώδης αξία η οποία βιαίως καταπατήθηκε, ήταν αυτή της διατήρησης της ομοιογένειας τόσο σε βιολογικό όσο και σε πολιτισμικό επίπεδο. Μιας ομοιογένειας η οποία δε σχετίζεται με ρατσιστικού τύπου αντιλήψεις περί ανωτερότητας φυλών και εθνών, αλλά έχει σχέση με την φυσιολογικότητα, μέσα από τη διαφορετικότητα που η ίδια η φύση δημιούργησε. Ο άνθρωπος μέσα από τη ματαιοδοξία του ήρθε γρήγορα σε άμεση ρήξη με τον ίδιο του τον εαυτό. Η σύγχρονη Βαβέλ, με την οριζοντιοποίηση και τη μαζοποίηση που όλοι απολάμβαναν στην υλιστική καθημερινή αποθέωση, οδήγησε εν τέλει στην ευκολότερη καταδυνάστευση από την καπιταλιστική άρχουσα τάξη. Ρόλος καταλυτικός της οικογένειας είναι η κοινωνικοποίηση των νεαρών ατόμων από τα πρώτα στάδια της ζωής τους και μια πρώτη παροχή παιδείας. Ως μοντέλο όμως θεωρήθηκε βαθμιαία αναχρονιστικό και παραγκωνίστηκε. Ολοένα και περισσότεροι νέοι γίνονται βορά του εκπαιδευτικού συστήματος, μιας κατασκευασμένης διαδικασίας που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Νέας Εποχής.
Έτσι, σαν από γραμμή παραγωγής εργοστασίου πλάθονται καθημερινά άτομα κενά, μετέπειτα στρατιωτάκια και εργάτες της καλολαδωμένης συστημικής μηχανής, τα οποία μέχρι και την έλευση του βιολογικού θανάτου τους (πέραν του πνευματικού) απλώς παράγουν, καταναλώνουν, αναπαράγονται. Από την ισοπεδωτική μανία των μαζανθρώπων δε ξέφυγε όπως είναι λογικό ούτε η Μητέρα Φύση. Η διαρκώς αυξανόμενη με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου πείνα για νέες πρώτες ύλες και φυσικούς πόρους, οδήγησε στο βιασμό της, και το παράδοξο, χωρίς καν να εξασφαλιστούν οι στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης σε κάθε μεριά του πλανήτη.
Πλέον, η σύγχρονη δυστοπική πραγματικότητα των τερατουπόλεων δεν αφήνει περιθώρια για διαφορετική εκτίμηση. Η νέα Εποχή του εξουσιαστικού ολοκληρωτισμού είναι δυνατότερη από ποτέ, έχοντας υποτάξει όλα εκείνα τα ένστικτα των ανθρώπων που θα τους εξασφάλιζαν υπό άλλες συνθήκες μια αυτορυθμιζόμενη, αξιοπρεπή και ισορροπημένη ζωή.
Δημήτρης Κ.
περιοδικό "Μηδέν Τελεία", τεύχος 3
exitarea
