Όχι δεν είναι καθόλου όλα καλά. Γιατί η φτώχεια αρρωσταίνει,
τρελλαίνει και καταθλίβει. Τι ξέρεις για τον φτωχό; Τίποτα δεν ξέρεις.
Ό, τι βλέπεις στις οθόνες σου ξέρεις. Ό,τι σε αφήνουν να γνωρίσεις οι
πανίσχυροι ανώνυμοι παιδαγωγοί σου. Ένας στους τρείς μας είναι ο φτωχός
και στην ουσία είναι αόρατος. Ακυρωμένος γιατί ταράζει και ενοχλεί. Θα
τον θυμηθείς σε κανένα τηλερεάλιτι. Εκεί που θα γίνει ορατός, σε
κύκλους αυτοταπείνωσης και εξευτελισμού χάριν της επιβίωσης.
Τα πλήθη των εκετεθειμένων στο κρύο γερόντων έξω από το ΙΚΑ,
από την προηγούμενη μέρα όρθιοι τα ξεχνάς; Έχεις νιώσει να πάνε να σου
πάρουν το ψώμι μέσα από τα χέρια; Έχεις νιώσει. Κι αν δεν έχεις νιώσει,
έχεις φοβηθεί πως θα έρθει η σειρά σου. Δεν είναι λοιπόν καθόλου όλα
καλά. Φτωχός σήμερα είναι ο καθένας που τρέμει πως θα του πάρουν από το
χέρι το ψωμί. Φτωχός σήμερα είναι αυτός που κυβερνάται από ένα σωρό
ανορθολογικούς φόβους. Αν αργήσω μια μέρα μπορεί και να είναι αργά.
Ποιος ποτέ σου είπε την αλήθεια γι΄αυτό που σε περιμένει αύριο;
Δεν είναι καθόλου όλα καλά, γιατί φοβάμαι πως πάμε να τα
συνηθίσουμε όλα. Δυστυχής να είναι πάντα μόνο ο άλλος και εσύ απλά ο
τηλεθεατής. Ο ένας να τρελλαίνεται και ο άλλος να μην αγγίζεται. « Α!
τους καημένους » να λες και την ίδια στιγμή η ψυχή σου να κατευνάζεται. «Εγώ δεν είμαι σ΄αυτούς να λες» και πριν προλάβεις να διώξεις το δράμα
από την ψυχή σου αυτό να εξατμίζεται. Η είδηση να ενσωματώνεται σ΄ένα
ειδησεογραφικό ποτ-πουρί και στο επόμενο διαφημιστικό σποτάκι για το
αναψυκτικό να μεταποιείται η εικόνα της φτώχειας σε «ξωπραγματικό
δεδομένο» μιας δυνητικής πραγματικότητας.
Περιμένεις να σου απαντήσω όλα καλά. Λες και αν στο πω θα
φρενάρεις. Θα μαυρίσεις λιγότερο. Θα είσαι λιγότερο αφηρημένος ή
κακόκεφος. Λες κι αν στο πω δεν θα σκοντάψεις πάνω σ΄αυτά που φέρνει η
ζωή και δεν θα δεις ένα δικό σου να χάνεται στην λαίλαπα της ανεργίας.
Για όλα αυτά δεν θα στο πω το όλα καλά. Για να μην βάλω κι εγώ το
λιθαράκι μου να τα συνηθίσουμε όλα αυτά που γίνονται.
Προχθές ένας νεαρός έβγαλε τα ρούχα του, έμεινε γυμνός και
άρχισε να γαβγίζει. Τον είπανε σχιζοφρενή. Τον νοσηλεύσανε. Ξέχασαν
μόνο να καταλάβουν πως η πράξη του αυτή είχε ένα νόημα. Ήταν ο τρόπος
του να διαμαρτυρηθεί. Να κυριολεκτήσει δηλαδή. Να πει «μου φαίρονται
σαν σε σκύλο» και πως η ζωή του δεν έχει καμιά αξία.
Εσύ μπορεί να έμαθες να λες την ήρεμη απελπισία σου «όλα καλά»,
αλλά δεν είναι. Παραίτηση είναι. Και απάθεια. Είναι αυτό που κάνει το
85% να λέει πως το αύριο θα είναι χειρότερο από το σήμερα και την ίδια
ώρα ν΄αλλάζει κανάλι στην τηλεόραση. Και αφού η πρόοδος δεν οδήγησε στην
γη της επαγγελίας λες να γίνεις εντελώς ανήμπορος, να χάσεις εντελώς
τον έλεγχο και στο παρόν και στο μέλλον. Μονάχα που μόνο στα παραμύθια
κατοικοεδρεύουν οι μοίρες. Κράτα την διαύγεια σου και ας μην είσαι
ευτυχής.
Δεν είναι καθόλου όλα καλά. Η απουσία δεν συνηθίζεται και ο
κλοιός στενεύει. Σαν αερικό λοιπόν. Εκεί στον κύκλο, στην ομάδα με τα
χέρια πιασμένα από τους αλληλέγγυους.
''Εκεί που φτερουγίζει ο νους,
εκεί που ξημερώνει''
