Ναί… Πάντα εἶναι μοναχικὸς ὁ δρόμος.
Ὅσους ἀνθρώπους κι ἐὰν ἔχουμε γύρω μας, ὅσο δυνατὲς κι ἐὰν εἶναι οἱ
σχέσεις μας μαζύ τους, ὅσο κι ἐὰν μᾶς ἀγαποῦν ἤ τοὺς ἀγαποῦμε, ὁ δρόμος,
ἠ δική μας πορεία, ἡ ἀτομική μας διαδρομὴ θὰ εἶναι ΠΑΝΤΑ μοναχική…
Εἶναι ὄμορφο νὰ ἔχῃς καλοὺς φίλους, ἀγαπημένο συντροφο, τρυφερὴ οἰκογένεια…
Μὰ εἶναι πάντα ἡ μοναξιὰ μία πραγματικότης…
Οὔτε πίσω ἀπὸ ἐπιθυμίες κι ἐλπίδες…
Οὔτε πίσω ἀπὸ ψευδαισθήσεις…
Σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο ἐρχόμαστε μόνοι μας, πορευόμαστε μόνοι μας καὶ φεύγουμε μόνοι μας…
Σὲ κάποια τρυφερὰ διαστήματα ἴσως νὰ ἀγγίξουμε ἤ νὰ μᾶς ἀγγίξῃ κάτι, κάποιος, κάπου… Μὰ εἶναι στιγμιαῖον καὶ πρόσκαιρον…
Κι αὐτὸ εἶναι ἡ ὀμορφιά… Ἡ ἀπόλυτος ὀμορφιά…
Ὅταν κάποιος καταφέρῃ νὰ συνειδητοποιήσῃ τὸ μέγεθος τῆς μοναξιᾶς του, τότε μόνον μπορεῖ νὰ διαβιῇ ἐλεύθερος.
Διότι ὅταν γνωρίζει εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀπαιτήσῃ ἀπὸ τοὺς ἄλλους κάτι…
Εἶναι κάπου, μὲ κάποιους, γιατὶ τὸ θέλει, τοῦ ἀρέσει, τὸ ἐπέλεξε… Ὄχι διότι ἡ μοναξιὰ τὸν ἀπειλεῖ…
Ὅταν ὅμως διατηροῦμε ψευδαισθήσεις γιὰ τὴν συντροφικότητα, τότε περιμένουμε, ἐλπίζουμε ἤ καὶ ἀπαιτοῦμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους πολλά…
Πότε ὅμως θά εἴμαστε ὅλοι πιό εὐτυχισμένοι; Ὅταν περιμένουμε ἤ ὅταν δέν θά περιμένουμε κάτι ἀπό αὐτούς πού θεωροῦμε …δεδομένους;
Καί δέν εἶναι αὐτό ἐλευθερία;
πηγή :Φιλονόη καὶ Φίλοι...
