Σχόλιο:
Εδώ βρισκόμαστε επιτέλους στην πηγή της θεολογίας του προσώπου, διότι
αυτό το Είναι (τί αυτό όν) είναι ο σύγχρονος Θεός, ο Πατήρ, του Ζηζιούλα
και του Γιανναρά. Καταγωγής σχολαστικής και πέρα για πέρα πρωτόγονης,
εφόσον επαναλαμβάνει την διδασκαλία του Παρμενίδη. Θα δούμε στην
συνέχεια περισσότερες λεπτομέρειες. Ας σημειώσουμε για άλλη μία φορά τον
άμεσο επηρεασμό αυτής της θεολογίας από τον Ετιέν Ζιλσόν και
συγκεκριμένα από το κείμενο «Το όν και η ουσία», το οποίο είναι ήδη
μεταφρασμένο στα ελληνικά από τον Θάνο Σαμαρτζή. Έναν επηρεασμό τον
οποίο έχει ομολογήσει και ο ίδιος ο Γιανναράς. Με συνέπεια να διαλύεται
σιγά-σιγά η θεολογία μας και η Εκκλησία μας απο μία φιλοσοφική
προχειρότητα.
Πραγματικά λοιπόν δέν μπορεί να υπάρχει άλλο όν πέραν του Ενός και γι’ αυτό ο Χριστός είναι δεύτερος Θεός και το Άγιο Πνεύμα τρίτος. Το πρόσωπο Πατήρ-Θεός στηρίζεται επικίνδυνα στην θεολογία του Μεγάλου Αθανασίου, η οποία διδάσκει την Γένεση και εκπόρευση εκ της ουσίας του Πατρός, κάτι που καταργήθηκε στην Σύνοδο της Κων/πόλεως για να επικρατήσει το αληθινό ομοούσιο. Το οποίο καταργούν σήμερα Ζηζιούλας και Γιανναράς. Όπως είπαμε, θα επανέλθουμε σ’ ένα θέμα τόσο σοβαρό, το οποίο αποδέχθηκαν άκριτα όλοι και το οποίο δέν διαθέτει ούτε λογική βάση, σε ένα θέμα όπως είναι το θέμα του προσώπου.
