Η Caroline Arnold, διευθύντρια σε εταιρεία της Wall Street, συνήθιζε να τρώει αρκετά γλυκά στη διάρκεια συναντήσεων με συναδέλφους και πελάτες. Δυστυχώς, τα γλυκά αυτά έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την απόφασή της να χάσει βάρος. Πήρε λοιπόν την απόφαση, ή «μικρο-απόφαση», όπως την αποκαλεί στο βιβλίο της Small Move, Big Change: Using Microresolutions to Transform Your Life Permanently.
Το αποτέλεσμα ήταν «να μην ξαναφάω ποτέ γλυκά ή φαΐ γενικότερα μέσα σε αίθουσα συναντήσεων καθώς η απόφασή μου ήταν λογική και συγκεκριμένη, η επιτυχία της ήταν εύκολο να μετρηθεί».
Τα επτά βήματα παρακάτω, που περιγράφονται στο βιβλίο της, εξηγούν το γιατί:
1. Οι μικρο-αποφάσεις πρέπει να είναι εύκολες.
Οι περισσότερες αποφάσεις δεν ολοκληρώνονται επειδή είναι πολύ μεγαλεπήβολες και ασαφείς. Αντιθέτως, λέει, ξεκινήστε με μια «διακριτική αλλαγή στη συμπεριφορά που θα κάνει τη διαφορά». Κάνοντας μόνο ένα πράγμα για κάποιο διάστημα θα είναι ευκολότερο να λάβετε και άλλες αποφάσεις.
2. Η μικρο-απόφαση είναι μια σαφής και μετρήσιμη πράξη.
Αν, για παράδειγμα, αποφασίσετε να μην αντιδράτε αμυντικά σε αρνητικές κριτικές στο γραφείο, «θα πρέπει να σκεφτείτε τις συνθήκες που σας κάνουν να αντιδράσετε, τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η αντίδρασή σας και τι μήνυμα μπορείτε να δώσετε στον εαυτό σας», για να σταματήσει. Με άλλα λόγια όσο πιο συγκεκριμένη είναι η απόφαση τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι.
3. Η μικρο-απόφαση ανταμείβει νωρίς.
Είναι στην ανθρώπινη φύση να θέλουμε άμεση ικανοποίηση και να μην μας ενδιαφέρουν οι θεωρητικές επιβραβεύσεις που εκτείνονται σε βάθος χρόνου. «Αν η απόφασή σας σάς επιβραβεύσει μετά από μήνες προσπάθειας και παραιτηθείτε πριν την ολοκλήρωσή της θα μείνετε με άδεια χέρια», γράφει. «Η έγκαιρη ανταμοιβή σας ενθαρρύνει για την επόμενη απόφασή σας.»
4. Η μικρο-απόφαση είναι προσωπική.
«Για να είναι αποτελεσματική η μικρο-απόφαση πρέπει να είναι σχεδιασμένη μόνο για εσάς, από εσάς, βασισμένη σε παρατηρήσεις των συνηθειών σας, της συμπεριφοράς σας και των συνθηκών», λέει η Άρνολντ.
5. Σχεδιάστε τη μικρο-απόφασή σας με θετικό τρόπο.
«Οι περισσότεροι από εμάς προτιμούν να ακολουθούν μια θετική οδηγία παρά μια αρνητική», επισημαίνει η Άρνολντ. «Η απόφαση να μην τσιμπολογάτε είναι θλιβερή». Αντιθέτως, η μικρο-απόφαση «μου αρέσει πολύ περισσότερο το γεύμα όταν είμαι πεινασμένος περιλαμβάνει μια θετική διάσταση στο στόχο». Όποια και αν είναι η απόφασή σας θέστε την με όρους που θα σας κινητοποιήσουν και δε θα σας προκαλέσουν αίσθημα στέρησης.
6. Η μικρο-απόφαση εξαρτάται από ερεθίσματα στο περιβάλλον μας.
Το κλειδί για να αλλάξουμε το οτιδήποτε, λέει η Άρνολντ, είναι να αναγνωρίσουμε αυτά τα ερεθίσματα και να τα αξιοποιήσουμε. Για να λάβετε μια απόφαση που είστε βέβαιοι ότι μπορείτε να τηρήσετε εστιάστε σε ένα ερέθισμα κάθε φορά, προτείνει.
7. Πάρτε μια ή δύο μικρο-αποφάσεις για αρχή.
Η Άρνολντ είναι κατά της αντίληψης «να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε πολλά πράγματα πολύ γρήγορα. Ο περιορισμός στις αποφάσεις σας διασφαλίζει ότι θα τους δώσετε την απαιτούμενη προσοχή και προσπάθεια για να τις τηρήσετε μέχρι που να γίνονται αυτόματα…. Μόλις μια μικρο-απόφαση γίνει ασυνείδητη και δε σας προκαλεί κόπο να την τηρείτε, μπορείτε να λάβετε ακόμα μια».
Κάθε τι που ξεκινάτε έχει ένα χρονικό παράθυρο μέχρι να αφομοιωθεί νευρολογικά, λέει η Άρνολντ. Μια μικρο-απόφαση «θα πάρει περίπου τέσσερις εβδομάδες για να μην αισθάνεστε περίεργα, και έξι έως οκτώ εβδομάδες για να σας φανεί φυσιολογική».
