( δεν πρέπει να αποφεύγουμε εκείνα, που μας γίνονται αφορμές για να τα αποκτήσουμε )
Κεφάλαιο ΛΗ'
Εάν θέλης να περπατάς πάντα μπροστά στο δρόμο των αρετών χωρίς να σταματήσης, πρέπει να προσέχης καλά, να μην αφήσης να φύγη από τα χέρια σου, εκείνο που μπορεί να γίνη αφορμή για να αποκτήσης την αρετή. Οπότε, κακώς σκέφτονται εκείνοι που αποφεύγουν, όσο μπορούν τα αντίθετα εκείνα, που μπορούν να τους βοηθήσουν στην απόκτησι της αρετής· για παράδειγμα· επιθυμείς να αποκτήσης την συνήθεια της υπομονής; Δεν είναι καλό να αποφεύγης εκείνες τις υποθέσεις και εκείνες τις πράξεις και τους λογισμούς, που σε παρακινούν στην ανυπομονησία· και γι αυτό δεν πρέπει να απέχεις από κάποιες πράξεις που σου είναι ενοχλητικές. Αλλά συναναστρεφόμενος και συνομιλώντας με όποιον και αν είναι, που να προκαλή αηδία και θλίψι, να έχης πάντα ετοιμασμένη και πρόθυμη την θέλησί σου, να υποφέρης κάθε τι το αηδιαστικό και ανόρεκτο που μπορεί να συμβή. Γιατί αν κάνης διαφορετικά, δεν θα συνηθίσης ποτέ στην υπομονή.
Έτσι παρομοίως πρέπει να κάνης σε όποια πράξι σου προξενεί αηδία ή από μόνη της ή εξ αιτίας εκείνου που σε παρακίνησε σ αυτή ή και εξ αιτίας εκείνου, που σε εμποδίζει από την άλλη, που σου αρέσει περισσότερο· δηλαδή, πρέπει να μεταχειρισθής και να ακολουθήσης την πράξι και το έργο εκείνο και που σε συγχύζει και σε ενοχλεί και μπορούσες να αναπαυθής, αν το αφήσης. Γιατί έτσι δεν μπορείς να μάθης ποτέ να υποφέρης· αλλά ούτε μπορεί να είναι ποτέ αληθινή ανάπαυσις αυτή που ζητάς, όταν δεν προέρχεται από ψυχή καθαρή από το πάθος της φιλαυτίας και στολισμένη από αρετή.
Το ίδιο σου λέω να κάνης και για εκείνους τους λογισμούς, που μερικές φορές ενοχλούν και συγχύζουν το νού σου. Αυτούς δεν πρέπει να τους αποβάλης μόνος σου· επειδή, με την δοκιμασία που σου δίνουν, σε κάνουν συγχρόνως να συνηθίζης να υπομένης τα αντίθετα. Και όποιος σου λέγει αντίθετα από αυτά, σε συβουλεύει να αποφεύγης καλύτερα την προσωρινή δοκιμασία που αισθάνεσαι, παρά να ακολουθής την αληθινή αρετή, που επιθυμείς.
Είναι βέβαια αληθινό, ότι ο αρχάριος στρατιώτης πρέπει να παλεύη αντίθετα με τις εχθρικές αφορμές που είπαμε, με προσοχή και επιδεξιότητα· και άλλοτε να τις πολεμάει, άλλοτε να τις καταφρονή και να τις αφίνη, ανάλογα με την περισσότερη ή λιγότερη πρόοδο και δύναμι που αποκτά στην αρετή. Αλλά, δεν πρέπει γι αυτό να γυρνάη εντελώς τους ώμους του και να οπισθοχωρή, σε σημείο που να εγκαταλείπη κάθε αφορμή εναντιότητος που θα του συνέβαινε. Γιατί, αν και κατά το παρελθόν θέλαμε να γλυτώσουμε από τον κίνδυνο του ξεπεσμού μέσα από αυτή τη φυγή, όμως, στο μέλλον θα κινδυνεύσουμε περισσότερο να νικηθούμε από τα χτυπήματα και τις προσβολές της ανυπομονησίας, αφού δεν θα είμαστε από πριν εξοπλισμένοι με την χρήση της αντίθετης αρετής, δηλαδή της υπομονής. Όμως, αυτοί οι συλλογισμοί, δεν έχουν τόπο στα σαρκικά πάθη, όπως είπαμε παραπάνω κατά μέρος γι αυτά. Επειδή τα αίτια αυτών, πάντα και με τελειότητα πρέπει να τα αποφεύγουμε.
