Να είναι η κοινωνία πιο ανθρώπινη και όχι η ανθρωπιά κοινωνική.
Τόσο απλά.
Άλλο να είσαι ευγενικός κι άλλο ευγενής. Αυτή η διαφορά κάνει τη διαφορά.
Είναι μερικοί που χαίρονται να βοηθούν, είναι μερικοί για τους οποίους είναι αγγαρεία να βοηθούν. Αυτός που χαίρεται, χαίρεται από τη χαρά του άλλου. Όταν παράγεις ένα έργο το οποίο χαροποιεί τον άλλον, τότε σε ενισχύει και σε κάνει πιο ισχυρό, γιατί αυτό που δεν λέμε στον εθελοντισμό, είναι ότι, πολύ συχνά βλέπουμε ανθρώπους στο πλαίσιο του εθελοντισμού, που έχουν μια πολύ καλή ψυχολογία, ενώ φαίνεται να ασχολούνται με πράγματα πάρα πολύ δύσκολα - ενώ άλλοι έχουν τα προβλήματα της πολυτέλειας, επειδή δεν ασχολούνται με τίποτα το δύσκολο.
Ευτυχισμένος ποιος από τους δυο είναι;
Ο δεύτερος.
Ο πρώτος δεν ασχολείται με την ευτυχία ούτε με τη δυστυχία, ασχολείται με την ανάγκη, ασχολείται με το να βοηθήσει τον άλλον.
Ο δεύτερος ασχολείται με τον εαυτό του. Άρα είναι κάποτε ευτυχισμένος, κάποτε δυστυχισμένος -ανάλογα κατά πόσο ο μακρόκοσμός του ασχολείται με τον μικρόκοσμό του. Αυτός ο μικρόκοσμος δεν είναι ο κόσμος.
Έτσι, στον επίπεδο το ανθρώπινο, άνθρωπος είναι αυτός που έχει μικρόκοσμο τον μακρόκοσμο. Ενώ το κοινωνικό άτομο είναι το ακριβώς αντίθετο, αυτός που έχει τον μακρόκοσμο για μικρόκοσμο.
