 |
| Μασσαλίας |
Πεζόδρομος Τοσίτσα, όπως λέμε «Γιοφύρι της Αρτας»! Ολημερίς «χτίζανε» (την αντιμετώπιση της διακίνησης ναρκωτικών), το βράδυ «γκρεμιζόταν» (κάθε επιχείρηση «Ξένιος Ζευς»)! Λίγες ώρες μετά τις προσαγωγές τους, οι διακινητές από τη μαύρη ήπειρο επιστρέφουν στην ευαίσθητη περιοχή του κέντρου της Αθήνας, ανάμεσα στο Πολυτεχνείο και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Η εναρμονισμένη με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο νομοθεσία περί ασύλου «δένει» τα χέρια της Αστυνομίας.
Οι Αφρικανοί, στην πλειοψηφία τους διακινητές της Τοσίτσα, προέρχονται από χώρες που σπαράσσονται από εμφυλίους πολέμους, όπως η Σομαλία, η Ρουάντα και άλλες. Φτάνοντας στην Ελλάδα -με όποιον τρόπο και από οποιοδήποτε δρομολόγιο- ζητούν πολιτικό άσυλο και υπάγονται απευθείας στην κατηγορία Β που προστατεύει υπηκόους χωρών, οι οποίες μαστίζονται από ενδοφυλετικές συγκρούσεις.
Κατά την παραμονή τους στη χώρα όμως τους πλησιάζουν επιτήδειοι που διακινούν ηρωίνη, κοκαΐνη και τον νέο εφιάλτη που οδηγεί απευθείας στην κόλαση και λέγεται Shisa («η κόκα των φτωχών») που οδηγεί τον χρήστη στον θάνατο. Για λίγα ευρώ δέχονται να κάνουν τα «βαποράκια» του θανάτου στήνοντας το στέκι τους στον πεζόδρομο δίπλα σε ένα μουσείο που θεωρείται από τα σημαντικότερα του κόσμου.
Τα κόλπα
Τα «αφεντικά» τους, συνήθως Ελληνες ή Αλβανοί, τους έχουν δασκαλέψει να φροντίζουν έτσι ώστε οι δόσεις που έχουν στην κατοχή τους να μην υπερβαίνουν τα γραμμάρια που δικαιολογούν την προσωπική χρήση. Αυτό σημαίνει ότι αν συλληφθούν, θα λογίζονται ως χρήστες και θα αποφύγουν την καταδίκη! Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση ενός Σομαλού που είχε κάνει αίτηση ασύλου και είχε συλληφθεί το 2011 στην Τοσίτσα να έχει στην κατοχή του 22 γραμμάρια ηρωίνη και κοκαΐνη. Ο εισαγγελέας τού όρισε τακτική δικάσιμο και διέταξε να αφεθεί ελεύθερος. Ομως δεν σταμάτησε την παράνομη δραστηριότητά του. Μέσα στο 2012 συνελήφθη όχι μία ή δύο, αλλά άλλες... τέσσερις φορές, έχοντας πάντα στην κατοχή του μικρές ποσότητες που δικαιολογούσαν την προσωπική χρήση! Ετσι, και με την αίτηση ασύλου ανά χείρας, κατάφερνε την επόμενη μέρα να βρίσκεται πάλι στην οδό Τοσίτσα και να κάνει τις «δουλειές» του. Ομως, όταν τελικά εκδικάστηκε η υπόθεση του 2011, καταδικάστηκε σε έξι χρόνια κάθειρξη για διακίνηση ναρκωτικών. Η συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια δεν είναι η μοναδική...
Και οι αστυνομικοί της Δίωξης Ναρκωτικών όμως έμαθαν να αντιμετωπίζουν το «καμουφλάζ» του δήθεν χρήστη. Ντυμένοι κατάλληλα, εμφανίζονται στον πεζόδρομο και προφασίζονται ότι ενδιαφέρονται να αγοράσουν μια δόση ναρκωτικού. Το αποτέλεσμα είναι ο αλλοδαπός που δέχεται να τους την πουλήσει να κατηγορείται απευθείας για... εμπορία και απόπειρα πώλησης ναρκωτικών σε αστυνομικό! Δηλαδή για κακούργημα. Οι Αφρικανοί διακινητές έχουν βρει και άλλα κόλπα προκειμένου να αποφεύγουν τη σύλληψη σε αυτές τις περιπτώσεις. Εχουν τα ναρκωτικά κρυμμένα κάτω από τη γλώσσα τους και μόλις αντιληφθούν ότι ο «πελάτης» είναι αστυνομικός, τα... καταπίνουν βάζοντας σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια τη ζωή τους! Ούτε έτσι βέβαια αποφεύγουν τη σύλληψη και την προσαγωγή τους, αρχικά στο νοσοκομείο όπου υποβάλλονται σε... πλύση στομάχου και στη συνέχεια στον εισαγγελέα. Πάλι όμως το χαρτί με την αίτηση ασύλου με το οποίο είναι εφοδιασμένοι είναι αρκετό για να αφεθούν ελεύθεροι και να βρίσκονται εκ νέου στο «στέκι» τους την επομένη μέρα.
Η αλλαγή
Τους τελευταίους μήνες κάτι έδειξε αρχικά να αλλάζει στον πεζόδρομο της Τοσίτσα... Η μόνιμη αστυνομική παρουσία, τόσο των ένστολων με την επιχείρηση «Ξένιος Ζευς» όσο και των ανδρών της Ασφάλειας, είχε καταφέρει να βοηθήσει προσωρινά στο να βελτιωθεί η εικόνα, κρατώντας μακριά από τον πεζόδρομο τους Αφρικανούς διακινητές, έστω και μόνο στο διάστημα της... ημέρας! Λίγο το ξεθάρρεμα όμως, λίγο η ανάγκη για χρήματα και λίγο η ζήτηση, τους έφεραν ξανά στην Τοσίτσα... Κι έτσι, μόλις πέσει το σκοτάδι, Ελληνες και ξένοι, άνθρωποι-φαντάσματα που είναι εγκλωβισμένοι στο δολοφονικό δίχτυ των ναρκωτικών, κάνουν πάλι την εμφάνισή τους σέρνοντας αργά τα βήματά τους αναζητώντας τον ντίλερ που έχει τη δόση τους.
Η απόγνωση των κατοίκων και οι λύσεις
Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. που ασχολούνται με το θέμα το προσεγγίζουν από την ανθρωπιστική του πλευρά, καθώς γνωρίζουν πως έχουν να κάνουν με ανθρώπους που έφυγαν από χώρες που μπροστά τους η κόλαση ωχριά... Κατά συνέπεια προσπαθούν να βρουν μια λύση αποτελεσματική, αφού και οι κάτοικοι στις περιοχές του κέντρου της Αθήνας έχουν φτάσει στα όριά τους. Μία από τις προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι η δημιουργία ειδικών χώρων με υγειονομικό προσωπικό και συνθήκες υγιεινής, ώστε να φιλοξενούνται οι άνθρωποι που έχουν υποβάλει αίτηση ασύλου, αλλά παράλληλα έχουν βρεθεί μπλεγμένοι στα κυκλώματα των ναρκωτικών και της διακίνησης. Και αυτό όμως δεν είναι η ριζική λύση του προβλήματος. Οπως λένε όσοι έχουν ασχοληθεί με το θέμα, η λύση θα πρέπει να είναι συνολική και να δοθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση, με την αλλαγή του καθεστώτος ασύλου.
Οι Αφρικανοί, στην πλειοψηφία τους διακινητές της Τοσίτσα, προέρχονται από χώρες που σπαράσσονται από εμφυλίους πολέμους, όπως η Σομαλία, η Ρουάντα και άλλες. Φτάνοντας στην Ελλάδα -με όποιον τρόπο και από οποιοδήποτε δρομολόγιο- ζητούν πολιτικό άσυλο και υπάγονται απευθείας στην κατηγορία Β που προστατεύει υπηκόους χωρών, οι οποίες μαστίζονται από ενδοφυλετικές συγκρούσεις.
 |
| Μάρνη - Στουρνάρη |
Κατά την παραμονή τους στη χώρα όμως τους πλησιάζουν επιτήδειοι που διακινούν ηρωίνη, κοκαΐνη και τον νέο εφιάλτη που οδηγεί απευθείας στην κόλαση και λέγεται Shisa («η κόκα των φτωχών») που οδηγεί τον χρήστη στον θάνατο. Για λίγα ευρώ δέχονται να κάνουν τα «βαποράκια» του θανάτου στήνοντας το στέκι τους στον πεζόδρομο δίπλα σε ένα μουσείο που θεωρείται από τα σημαντικότερα του κόσμου.
Τα κόλπα
Τα «αφεντικά» τους, συνήθως Ελληνες ή Αλβανοί, τους έχουν δασκαλέψει να φροντίζουν έτσι ώστε οι δόσεις που έχουν στην κατοχή τους να μην υπερβαίνουν τα γραμμάρια που δικαιολογούν την προσωπική χρήση. Αυτό σημαίνει ότι αν συλληφθούν, θα λογίζονται ως χρήστες και θα αποφύγουν την καταδίκη! Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση ενός Σομαλού που είχε κάνει αίτηση ασύλου και είχε συλληφθεί το 2011 στην Τοσίτσα να έχει στην κατοχή του 22 γραμμάρια ηρωίνη και κοκαΐνη. Ο εισαγγελέας τού όρισε τακτική δικάσιμο και διέταξε να αφεθεί ελεύθερος. Ομως δεν σταμάτησε την παράνομη δραστηριότητά του. Μέσα στο 2012 συνελήφθη όχι μία ή δύο, αλλά άλλες... τέσσερις φορές, έχοντας πάντα στην κατοχή του μικρές ποσότητες που δικαιολογούσαν την προσωπική χρήση! Ετσι, και με την αίτηση ασύλου ανά χείρας, κατάφερνε την επόμενη μέρα να βρίσκεται πάλι στην οδό Τοσίτσα και να κάνει τις «δουλειές» του. Ομως, όταν τελικά εκδικάστηκε η υπόθεση του 2011, καταδικάστηκε σε έξι χρόνια κάθειρξη για διακίνηση ναρκωτικών. Η συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια δεν είναι η μοναδική...
 |
| Ιάσονος |
Και οι αστυνομικοί της Δίωξης Ναρκωτικών όμως έμαθαν να αντιμετωπίζουν το «καμουφλάζ» του δήθεν χρήστη. Ντυμένοι κατάλληλα, εμφανίζονται στον πεζόδρομο και προφασίζονται ότι ενδιαφέρονται να αγοράσουν μια δόση ναρκωτικού. Το αποτέλεσμα είναι ο αλλοδαπός που δέχεται να τους την πουλήσει να κατηγορείται απευθείας για... εμπορία και απόπειρα πώλησης ναρκωτικών σε αστυνομικό! Δηλαδή για κακούργημα. Οι Αφρικανοί διακινητές έχουν βρει και άλλα κόλπα προκειμένου να αποφεύγουν τη σύλληψη σε αυτές τις περιπτώσεις. Εχουν τα ναρκωτικά κρυμμένα κάτω από τη γλώσσα τους και μόλις αντιληφθούν ότι ο «πελάτης» είναι αστυνομικός, τα... καταπίνουν βάζοντας σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια τη ζωή τους! Ούτε έτσι βέβαια αποφεύγουν τη σύλληψη και την προσαγωγή τους, αρχικά στο νοσοκομείο όπου υποβάλλονται σε... πλύση στομάχου και στη συνέχεια στον εισαγγελέα. Πάλι όμως το χαρτί με την αίτηση ασύλου με το οποίο είναι εφοδιασμένοι είναι αρκετό για να αφεθούν ελεύθεροι και να βρίσκονται εκ νέου στο «στέκι» τους την επομένη μέρα.
 |
| Μενάνδρου |
Η αλλαγή
Τους τελευταίους μήνες κάτι έδειξε αρχικά να αλλάζει στον πεζόδρομο της Τοσίτσα... Η μόνιμη αστυνομική παρουσία, τόσο των ένστολων με την επιχείρηση «Ξένιος Ζευς» όσο και των ανδρών της Ασφάλειας, είχε καταφέρει να βοηθήσει προσωρινά στο να βελτιωθεί η εικόνα, κρατώντας μακριά από τον πεζόδρομο τους Αφρικανούς διακινητές, έστω και μόνο στο διάστημα της... ημέρας! Λίγο το ξεθάρρεμα όμως, λίγο η ανάγκη για χρήματα και λίγο η ζήτηση, τους έφεραν ξανά στην Τοσίτσα... Κι έτσι, μόλις πέσει το σκοτάδι, Ελληνες και ξένοι, άνθρωποι-φαντάσματα που είναι εγκλωβισμένοι στο δολοφονικό δίχτυ των ναρκωτικών, κάνουν πάλι την εμφάνισή τους σέρνοντας αργά τα βήματά τους αναζητώντας τον ντίλερ που έχει τη δόση τους.
Η απόγνωση των κατοίκων και οι λύσεις
Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. που ασχολούνται με το θέμα το προσεγγίζουν από την ανθρωπιστική του πλευρά, καθώς γνωρίζουν πως έχουν να κάνουν με ανθρώπους που έφυγαν από χώρες που μπροστά τους η κόλαση ωχριά... Κατά συνέπεια προσπαθούν να βρουν μια λύση αποτελεσματική, αφού και οι κάτοικοι στις περιοχές του κέντρου της Αθήνας έχουν φτάσει στα όριά τους. Μία από τις προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι η δημιουργία ειδικών χώρων με υγειονομικό προσωπικό και συνθήκες υγιεινής, ώστε να φιλοξενούνται οι άνθρωποι που έχουν υποβάλει αίτηση ασύλου, αλλά παράλληλα έχουν βρεθεί μπλεγμένοι στα κυκλώματα των ναρκωτικών και της διακίνησης. Και αυτό όμως δεν είναι η ριζική λύση του προβλήματος. Οπως λένε όσοι έχουν ασχοληθεί με το θέμα, η λύση θα πρέπει να είναι συνολική και να δοθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση, με την αλλαγή του καθεστώτος ασύλου.
