Πόσο ασαφή είναι τα όρια ανάμεσα στην τέχνη και στην πορνογραφία;
Ένα γυναικείο πορτραίτο κατά το ήμισυ γυμνό με το αιδοίο μιας γυναίκας να εκτίθεται προκαλεί προβληματισμό σε εφημερίδες και κριτικούς!
To πορτραίτο μιας γυναίκας ενός Έλληνα φωτογράφου που αυτές τις μέρες βρέθηκε στο επίκεντρο της βρετανικής πολιτιστικής επικαιρότητας δείχνει πως το γυναικείο γυμνό όταν δεν είναι φωτογραφημένο σε επιδείξεις μόδας και στυλιζαρισμένο σε περιοδικά, δημιουργέι ακόμη ταμπού.
Το ελληνικό πορτραίτο με τίτλο ”Η καθημερινή δύναμη ενός οικείου πορτρέτου” του φωτογράφου Παναγιώτη Λάμπρου, βρέθηκε να ξεχωρίζει μαζί με άλλες τρεις φωτογραφίες στο «Portait of my British wife», διαγωνισμό που διοργανώνει κάθε χρόνο η National Portait Gallery του Λονδίνου.Ο διαγωνισμός είναι αφιερωμένος στην προώθηση της τέχνης του φωτογραφικού πορτρέτου και στην ανάδειξη και προβολή των ταλαντούχων φωτογρ’άφων δημιουργών .
ΌΜΩς οι Βρετανοί που εξακολουθούν να διακατέχονται από τα σύνδρομα πουριτανισμού της Βικτωριανής Αγγλίας, αρνήθηκαν να δημοσιεύσουν ολόκληρη την φωτογραφία.
Η «Γκάρντιαν»που αφιέρωσε σχετικό άρθρο στον φωτογράφο Παναγιώτη Λάμπρου όπως και το site της National Portrait Gallery έκρινε ότι η φωτογραφία του δεν μπορεί να δημοσιευτεί ολόκληρη.
Την φιλοξενούν λοιπόν μισή.
Το ίδιο αμήχανη ήταν και η «Γκάρντιαν» της Παρασκευής που καλύπτοντας δίπλα το έργο του Έλληνα φωτογράφου συνόδευε την φωτογραφία με την προειδοποίηση :
«Κάνοντας κλικ επάνω της θα τη δείτε ολόκληρη. Είναι αποκαλυπτική και ίσως να σας προσβάλει».
Το «Πορτρέτο της Βρετανίδας συζύγου μου» δείχνει τη νεαρή σύντροφο του φωτογράφου και μητέρα των δύο παιδιών του καθισμένη έξω από το εξοχικό τους, στη Σχοινούσσα, μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα.
Απο πίσω της υπάρχει ένα τραπέζι και πάνω του είναι ακουμπισμένο ένα τηγάνι, η γυναίκα είναι καθισμένη χαλαρά σε μια καρέκλα και κοιτάζει τον φακό του συζύγου της. Φοράει ένα μακρύ τι-σερτ και τίποτα άλλο.
Η άνετη στάση του σώματός της και τα ανοιχτά της πόδια αποκαλύπτουν τα γεννητικά της όργανα.
(Δείτε την φωτογραφία ολόκληρη στον Guardian , πατώντας το link και πάνω στο φωτογραφικό κάδρο για να μεγενθύνετε)
Panayiotis Lamprou: the casual power of an intimate portrait
Η εφημερίδα Ελευθεροτυπία που κάλυψε σήμερα το θέμα αναρωτιέται αν το μυστικό της φωτογραφίας είναι τα απόκρυφα της γυναίκας του φωτογράφου.
Τα γυναικεία γράφει, γεννητικά όργανα εξακολουθούν να σοκάρουν, να προσβάλλουν, να ενοχλούν, σε αντίθεση με τα ανδρικά, που τα βλέπουμε παντού, ακόμα και στην… ορχήστρα της Επιδαύρου χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.
Μήπως δεν έχει δίκιο; Το γυναικείο γυμνό και ειδικά το σημείο γύρω από τον κόλπο δύσκολα το βλέπεις να αναπαρίσταται στην τέχνη,
Σε αντίθεση με τον ανδρικό φαλλό τον οποίο συναντάς παντού στα αγάλματα , αρκεί να γυρίσεις να κοιτάξεις στην Αθήνα.
Ακόμη και στις μέρες μας η λέξη”Vagina” ακούγεται ως μια βρώμικη λέξη.
Οι Άγγλοι αρνούνται κατηγορηματικά να την εντάξουν στο λεξιλόγιο τους και για να μιλήσουν για το αιδοίο, του δίνουν ένα σορό άλλα γλυκανάλατα υποκοριστικά.
ΚΑΙ ενώ ο γυναικείος κόλπος , ένα μικρό όργανο περιορίζεται ακόμη και στις λεκτικές αναφορές, φαλλός και πέος σαρώνουν στα αστεία στα ανέκδοτα και στις καθημερινές μας συζητήσεις.
Ο φωτογράφος Παναγιώτης Λάμπρου ,φαίνεται, όπως γράφει η εφημερίδα, εκνευρισμένος από τον θόρυβο που προκλήθηκε γύρω από το έργο του.
«Τι θα πει “προσωπική στιγμή”;» μας λέει. «Κάθε φωτογραφία αντιπροσωπεύει μια προσωπική στιγμή του καλλιτέχνη.
Δυστυχώς τα ΜΜΕ έχουν εμποτιστεί από τη νοοτροπία της αγοράς και ενδιαφέρονται για τα κουτσομπολιά γύρω από το έργο τέχνης και όχι για την ίδια την ουσία του».
Γυναικεία δύναμη και ανεξαρτησία!
Ο φωτογράφος διαψεύδει κατηγορηματικά ότι τη συγκεκριμένη φωτογραφία δεν είχε σκοπό να την εκθέσει. «Φυσικά δεν θα την εξέθετα ποτέ σε μια ιδιωτική γκαλερί της Αθήνας για να πουληθεί», μας λέει.
«Μια τέτοια φωτογραφία χρειάζεται ένα μεγάλο μουσείο, έναν θεσμό κύρους σαν τη National Portrait Gallery, εκεί όπου αναπτύσσεται διάλογος γύρω από την τέχνη του πορτρέτου, την αισθητική του, την αξία του».
Για τον ίδιο η φωτογραφία του έχει αθωότητα. «Και η αθωότητα, δυστυχώς, καμιά φορά πληγώνει», δηλώνει. «Δεν θεωρώ ότι έχω κάνει “γυμνό”. Δεν ήθελα καν να επικεντρωθώ στη γύμνια του μοντέλου μου.
”Το έργο μου, για μένα, εκφράζει τη γυναικεία δύναμη και ανεξαρτησία, αλλά και την αφοσίωσή μου στη σύζυγό μου. Μια νέα γυναίκα σε χαλαρή διάθεση κοιτάζει τον φακό με αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Στο βλέμμα της δεν υπάρχει ίχνος αμηχανίας ή φόβου.”
”Είναι η ίδια η θηλυκή ταυτότητα. Δεν έχουμε συνηθίσει σε τέτοιες γυναίκες και φωτογραφίες.”
”Η εποχή μας δέχεται μόνο την Πάρις Χίλτον και την Τζούλια Αλεξανδράτου, που αφήνει τους άλλους να εκχυδαΐζουν την ομορφιά της γιατί δεν μπορούν να την αγαπήσουν…”.
Δεν ξέρω πόσο σωστή είναι η τοποθέτηση του δημιουργού της φωτογραφίας!
Στην εποχή του ίντερνετ και της κυριαρχίας της ερασιτεχνικής πορνογραφίας,στην εποχή που εννιά στις δέκα διαφημίσεις είναι βαθιά σεξιστικές, πως να εκτιμηθεί ένα πορτραίτο που υποδηλώνει την δύναμη και την ανεξαρτησία της γυναίκας αλλά που εμπεριέχει και στοιχεία γυναικείας ανατομίας ;
ME τα περίπτερα να έχουν μετατραπεί σε sex shop και όλα αυτά τα ατελείωτα εξώφυλλα περιοδικών με pin up γυμνές και ημίγυμνες μοντέλες να παρελαύνουν μπροστά από τα πρόσωπά μας, πως αλλιώς να δεί κανείς μια φωτογραφία χωρίς να επικεντρώσει πονηρά στον γυναικείο της κόλπο;
Mάθαμε να ”μπανίζουμε” την γυναικεία θηλυκότητα και να να την εκτιμούμε μόνο ώς εργαλείο που προσφέρει ηδονή!
Οι φιλότεχνοι ‘Αγγλοι αρνήθηκαν να δημοσιεύσουν ολόκληρη την φωτογραφία του νεαρού Έλληνα δημιουργού.
ΚΑΙ το έκαναν αυτό γιατί η απόσταση που χωρίζει τον ερωτισμό από το πρόστυχο έιναι δυσδιάκριτη!
Δύσκολο πράγμα να θές να δείξεις την γυναικεία δύναμη,τον αυθορμητισμό και την ανεξαρτησία,χωρίς να παρεξηγηθείς, όταν από κάτω έχεις να κάνεις με αιδοία!
