Νομίζω ότι όλη μας η ζωή εμπεριέχει στόχους. Οι στόχοι μας δίνουν τη δύναμη να ξεπερνάμε κάθε εμπόδιο που μας παρουσιάζεται, μας δίνουν τη δύναμη να γνωρίζουμε στιγμές χαράς, μας δίνουν τη δύναμη ώστε να ζούμε.
Έχετε σκεφτεί πως είναι μια ζωή χωρίς στόχους; Μια ζωή που δεν θα υπάρχει ουσία αφού δεν προσπαθείς να κερδίσεις κάτι που θα σε γεμίσει σαν άνθρωπο.
Ένας «νορμάλ» τύπος ανθρώπου, έχει στόχους ώστε να μεγαλώσει, να σπουδάσει, να κάνει οικογένεια, να δει τα παιδιά του να πετυχαίνουν. Ένας άλλος μπορεί να έχει στόχο να κάνει καριέρα στη δουλειά του χωρίς να ενδιαφέρεται στο να κάνει οικογένεια. Κάποιος άλλος ίσως έχει ως στόχο το να ζήσει μια ζωή γεμάτη διασκέδαση χωρίς να τον νοιάζει το οτιδήποτε.
Όταν όμως είσαι άστεγος τι στόχους μπορείς να έχεις, πέρα από το να καταφέρεις να ζήσεις άλλη μια μέρα χωρίς ουσία; Η ζωή σου γίνεται πλέον μόνο θέμα επιβίωσης. Κυκλοφορείς σαν ζωντανός νεκρός δίπλα σε άτομα που ίσως σε λυπούνται καλοπροαίρετα αλλά και σε άτομα που ίσως σε χλευάζουν διότι πιστεύουν πως είναι καλύτερο «είδος» από σένα.
Η μόνη σου καθημερινότητα είναι να βρεις ένα παγκάκι, η μια γωνία έστω, ώστε τουλάχιστον να μη σε ενοχλεί κανένας. Να ζητιανέψεις για λίγο φαγητό, ακόμα και για νερό. Να μη σου επιτρέπεται η είσοδος σχεδόν πουθενά, ακόμα και στο νοσοκομείο δεν θα σου δώσουν την νορμάλ προσοχή που θα έδιναν σε κάποιον άλλον. Δεν μπορείς να κάνεις μπάνιο όποτε θες και παλεύεις με τα μικρόβια που τσακίζουν τον οργανισμό σου. Δεν γνωρίζεις πολλά συναισθήματα, αφού η λύπη και η στενοχώρια είναι τα μοναδικά σου γνώριμα.
Δεν έχεις φίλους, μόνο άτομα που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με σένα, δεν έχεις δικούς σου ανθρώπους να πεις μια κουβέντα, δεν μπορείς να πας για έναν καφέ και να νιώσεις και εσύ μέρος της κοινωνίας.
Ο ρατσισμός εναντίον σου είναι καθημερινό φαινόμενο. Ακόμα και άτομα που στενοχωριούνται να βλέπουν την κατάσταση σου, δε θα σου σφίξουν το χέρι. Βαθειά μέσα τους θα θεωρούν και αυτοί πως είσαι κατώτερος. Και εσύ μπορεί πριν μερικά χρόνια αυτούς τους ίδιους να τους είχες υπάλληλους στην εταιρία σου. Μπορεί και όχι βέβαια.
Και επανέρχομαι στους στόχους. Δεν έχεις κανέναν στόχο. Όσο και να προσπαθείς ή να θες, ο μόνος στόχος σου θα είναι να επιβιώσεις στην ζωή εξαθλίωσης που οι καταστάσεις σε έχουν φέρει. Αφού οι αρμόδιοι είναι ανίκανοι να διαχειριστούν αυτό το τεράστιο πρόβλημα. Αφού ποτέ όσο θυμάμαι την ζωή μου, το κράτος δεν σκέφτηκε να εξασφαλίσει έστω μια πολύ μικρή στέγη για αυτά τα άτομα. Κάπου να μπορούν να αφήσουν τα υπάρχοντα τους ρε παιδί μου, αφού και δέκα βήματα να μετακινηθούν πρέπει να κουβαλήσουν μαζί ότι με κόπο έχουν περισυλλέξει είτε από σκουπίδια, είτε από κάποιο βοήθημα συνανθρώπων.
Συνήθως παραιτείσαι από τα πάντα αφού ή βοήθεια είναι μηδαμινή. Θα ακούσεις γύρω σου ατάκες του τύπου «εμένα με βοήθησε κανένας να γίνω αυτό που έγινα;» . Δύσκολα μπορεί κάποιος να συνειδητοποιήσει τι μπορεί να σου έχει συμβεί, αν είσαι αδύναμος χαρακτήρας. Πολλοί πιστεύουν πως όλα είναι στο χέρι μας, αφού δεν έχουν ζήσει τραγικά γεγονότα που σου τσακίζουν την ζωή.
Κανένας δεν θέλησε να γεννηθεί , ούτε να καταλήξει άστεγος φίλοι μου. Κανένας δεν είχε στόχο στην ζωή του το να μην έχει στόχους. Όλοι παλεύουν αλλά κάποιοι τελικά χάνουν. Και οι άστεγοι είναι αυτοί που έχασαν. Και εμείς ανίκανοι να τους βοηθήσουμε γιατί έχει περάσει στο υποσυνείδητο μας, πως το να βλέπεις άστεγους στον δρόμο είναι μια νορμάλ κατάσταση.
Με όλα αυτά που μας βασανίζουν, καλό θα ήταν να ασχοληθούμε περισσότερο με την αλληλεγγύη των ανθρώπων γύρω μας. Μόνο καλύτερους μπορεί να μας κάνει αυτό.
Ο μόνος τρόπος είμαστε εμείς, κανένας αρμόδιος, κανένα κράτος.
Ας γίνουμε επιτέλους άνθρωποι με Α κεφαλαίο…
