Μύθος: Δημιουργισμός και Επιστήμη της Δημιουργίας

Ο Δημιουργισμός υπονοεί ότι η εξέλιξη και η θεωρία του Big Bang είναι λάθος

Τίποτα στην Βιολογία δεν βγάζει νόημα εκτός υπό το φως της θεωρίας
της εξέλιξης. Theodosius Dobzhansky (1973)

Δεν γνωρίζουμε πως δημιούργησε ο Δημιουργός, ποιες διεργασίες
χρησιμοποίησε, γιατί χρησιμοποίησε διεργασίες οι οποίες δεν βρίσκονται
πλέον σε εξέλιξη πουθενά στο γνωστό σύμπαν. Γι'αυτό αναφερόμαστε
στη δημιουργία ως μοναδική δημιουργία. Δεν μπορούμε ν'ανακαλύψουμε
με επιστημονικές έρευνες τίποτα για την δημιουργική διεργασία που
χρησιμοποιήθηκε από τον Δημιουργό. Duane Gish, Evolution? The Fossils
Say No! (Εξέλιξη; Τ'απολιθώματα λένε Όχι!)

... η εξέλιξη του κόσμου είναι περισσότερο από "συμβατή" με τον θεϊσμό.
Η πίστη σ'ένα Θεό της αγάπης ... προσμονεί ένα εξελισσόμενο σύμπαν.*
John F. Haught

Ο Δημιουργισμός είναι μια θρησκευτική μεταφυσική θεωρία που υποστηρίζει ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε από υπερφυσικά όντα. Η Επιστήμη της Δημιουργίας είναι μια ψευδοεπιστήμη που υποστηρίζει ότι (α) οι ιστορίες στη Γένεση είναι ακριβείς περιγραφές της προέλευσης του σύμπαντος και της ζωής στη Γη, και (β) η Γένεση είναι ασύμβατη με τη θεωρία του Big Bang και τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών. Το "Επιστήμη της Δημιουργίας" είναι οξύμωρο μιας και η επιστήμη ασχολείται μόνο με νατουραλιστικές εξηγήσεις εμπειρικών φαινομένων και όχι με υπερφυσικές εξηγήσεις μεταφυσικών φαινομένων.
Ο Δημιουργισμός δεν συνδέεται κατ'ανάγκην με κάποια συγκεκριμένη θρησκεία. Εκατομμύρια Χριστιανοί και μη-Χριστιανοί πιστεύουν ότι υπάρχει ένας Δημιουργός του Σύμπαντος και πως επιστημονικές θεωρίες όπως η θεωρία της εξέλιξης, δεν έρχονται σε αντιπαράθεση με μια τέτοια πίστη. Όμως, αυτοί οι Χριστιανοί που ονομάζουν τους εαυτούς τους "επιστήμονες της δημιουργίας", έχουν οικειοποιηθεί τον όρο "δημιουργισμό" κάνοντας έτσι δύσκολη τη διάκριση μεταξύ "Δημιουργισμού" και "Επιστημονικού Δημιουργισμού". Έτσι, θεωρείται συχνά ότι οι δημιουργιστές είναι Χριστιανοί που πιστεύουν ότι οι αφηγήσεις στη Γένεση είναι αληθείς στους βασικούς ισχυρισμούς τους περί Αδάμ και Εύας, τις έξι ημέρες της δημιουργίας, τη δημιουργία της ημέρας και της νύχτας κατά την πρώτη μέρα, αν και ο ήλιος και η σελήνη έγιναν την τέταρτη, τη δημιουργία των φαλαινών και άλλων ζώων που ζουν στο νερό ή έχουν φτερά και πετούν, κατά την πέμπτη μέρα κλπ.
Οι επιστήμονες της δημιουργίας (σ.τ.μτφ.: από δω και στο εξής απλά δημιουργιστές, εκτός αν γίνεται
σαφής διάκριση μεταξύ των δυο όρων) ισχυρίζονται ότι η Γένεση είναι ο λόγος του Θεού και συνεπώς αλάνθαστα αληθής. Ισχυρίζονται επίσης ότι η Γένεση έρχεται σε αντιπαράθεση με τη θεωρία του Big Bang και τη θεωρία της εξέλιξης. Άρα, αυτές οι θεωρίες είναι λανθασμένες και οι επιστήμονες που τις υποστηρίζουν δεν γνωρίζουν την αλήθεια για την προέλευση του Σύμπαντος και της ζωής στη Γη. Επίσης ισχυρίζονται ότι ο δημιουργισμός είναι μια επιστημονική θεωρία και πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία σαν αντίποδας της θεωρίας της εξέλιξης.
Ένας από τους κύριους ηγέτες της επιστήμης της δημιουργίας είναι ο Duane T. Gish του Ινστιτούτου Ερευνών για τη Δημιουργία ( Institute for Creation Research ), ο οποίος προωθεί τις απόψεις του κυρίως με τη μορφή φιλιππικών κατά της εξέλιξης. Ο Gish είναι συγγραφέας των Evolution, the Challenge of the Fossil Record (San Diego, Calif.: Creation-Life Publishers, 1985)(Εξέλιξη, Η Πρόκληση του Αρχείου των Απολιθωμάτων), Evolution, the Fossils Say No! (San Diego, Calif.: Creation-Life Publishers, 1978), (Εξέλιξη, τα Απολιθώματα Λένε Όχι!) και Evolution, the Fossils Still Say No! (Spring Arbor Distributors, 1985) (Εξέλιξη, τα Απολιθώματα Λένε Ακόμα Όχι!). Ένας άλλος πρωτοπόρος αυτού του κινήματος είναι ο Walt Brown του Κέντρου για την Επιστημονική Δημιουργία (Center for Scientific Creation). Παρά το γεγονός ότι το 99.99% της επιστημονικής κοινότητας θεωρεί την εξέλιξη των ειδών από άλλα είδη σαν γεγονός, οι δημιουργιστές διακηρύσσουν ότι η εξέλιξη δεν είναι γεγονός αλλά θεωρία, αν και ψευδής. Η μεγάλη πλειοψηφία των επιστημόνων που διαφωνούν για την εξέλιξη, διαφωνούν για το πως εξελίχθηκαν τα είδη, όχι για το αν εξελίχθηκαν.
Στους δημιουργιστές δεν τους κάνει εντύπωση ότι είναι μειοψηφία. Στο κάτω κάτω, σημειώνουν, ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα ήταν λανθασμένη και άλλες φορές. Αυτό είναι αλήθεια. Για παράδειγμα, κάποτε οι γεωλόγοι ήταν όλοι λάθος για την προέλευση των ηπείρων. Πίστευαν πως η Γη είναι ένα συμπαγές αντικείμενο. Τώρα πιστεύουν πως η Γη αποτελείται από πλάκες. Η θεωρία των τεκτονικών πλακών έχει αντικαταστήσει την παλιά θεωρία, η οποία είναι γνωστό πλέον ότι ήταν λανθασμένη. Όμως, όπου η ολόκληρη επιστημονική κοινότητα αποδείχθηκε να σφάλλει στο παρελθόν, αποδείχθηκε από άλλους επιστήμονες, όχι ψευδοεπιστήμονες. Διαψεύσθηκαν από άλλους που έκαναν εμπειρικές έρευνες, όχι από άλλους που αρχίζουν με μια πίστη σε ένα θρησκευτικό δόγμα και δεν βρίσκουν λόγο να κάνουν εμπειρικές μελέτες για ν'αποδείξουν τις θεωρίες τους. Εσφαλμένες επιστημονικές θεωρίες αντικαταστάθηκαν από καλύτερες θεωρίες, δηλαδή από θεωρίες που εξηγούν περισσότερα εμπειρικά φαινόμενα και που αυξάνουν την κατανόηση μας για το φυσικό κόσμο. Οι τεκτονικές πλάκες όχι μόνο εξήγησαν το πως κινούνται οι ήπειροι, αλλά άνοιξαν ένα παράθυρο για την καλύτερη κατανόηση του πως δημιουργούνται τα βουνά, οι σεισμοί, τα ηφαίστεια κλπ. Ο Δημιουργισμός είναι μια εναλλακτική επιστημονική θεωρία για τη θεωρία της εξέλιξης όσο είναι η θεωρία των πελαργών(που φέρνουν τα παιδιά) για την σεξουαλική αναπαραγωγή (Hayes 1996). Η θεωρία δεν έχει οδηγήσει, και είναι απίθανο να οδηγήσει στο μέλλον, σε καλύτερη κατανόηση των βιολογικών φαινομένων στο φυσικό κόσμο.

Δαρβίνος και Gish

Η θεωρία του Δαρβίνου για το πως έγινε η εξέλιξη, ονομάζεται φυσική επιλογή. Αυτή η θεωρία είναι αρκετά διάφορη από το γεγονός της εξέλιξης. Άλλοι επιστήμονες έχουν διαφορετικές θεωρίες για την εξέλιξη, αλλά μόνο ελάχιστοι αρνούνται την ίδια την εξέλιξη. Στο βιβλίο του Η Καταγωγή των Ειδών ο Δαρβίνος παρέθεσε ένα πολύ μεγάλο όγκο δεδομένων που αυτός και άλλοι είχαν συλλέξει και παρατηρήσει, σχετικά με τον φυσικό κόσμο. Μόνο αφού είχε παραθέσει όλα τα δεδομένα, προχώρησε στο να επιδείξει το πως η θεωρία του εξηγεί τα δεδομένα πολύ καλύτερα από τη θεωρία της δημιουργίας. Ο Gish από την άλλη, υποθέτει ότι όποια δεδομένα υπάρχουν πρέπει να εξηγηθούν από το δημιουργισμό γιατί νομίζει πως έτσι το είπε ο Θεός στη Βίβλο. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Gish υποστηρίζει ότι αδυνατούμε να καταλάβουμε τη Δημιουργία, μιας και ο Δημιουργός "χρησιμοποίησε διεργασίες οι οποίες δεν βρίσκονται πλέον σε εξέλιξη πουθενά στο γνωστό σύμπαν". Συνεπώς ο Gish αντί να συλλέξει δεδομένα και να επιδείξει το πως ο δημιουργισμός τα εξηγεί καλύτερα από την φυσική επιλογή, πρέπει να πάρει άλλο δρόμο, το δρόμο της απολογητικής. Η προσέγγιση του, και προσέγγιση πολλών άλλων δημιουργιστών, είναι το να επιτίθονται δοθείσης κάθε ευκαιρίας σε οτιδήποτε νομίζουν πως είναι η θεωρία της εξέλιξης. Αντί να δείξουν τα ισχυρά σημεία της θεωρίας τους, βασίζονται στο να προσπαθούν να βρουν αδυναμίες στην εξελικτική θεωρία. Ο Gish και οι άλλοι δημιουργιστές δεν έχουν στην πραγματικότητα κανένα ενδιαφέρον για τις επιστημονικές θεωρίες και τα δεδομένα. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να υπερασπίζονται την πίστη ενάντια σε οτιδήποτε θεωρούν ως επίθεση στο λόγο του Θεού.

Για παράδειγμα, οι δημιουργιστές, λανθασμένα θεωρώντας το αβέβαιο της επιστήμης σαν αντιεπιστημονικό, βλέπουν τη διαμάχη μεταξύ των επιστημόνων για το πως να εξηγήσουν καλύτερα την εξέλιξη, ως σημάδι αδυναμίας. Οι επιστήμονες από την άλλη, βλέπουν την αβεβαιότητα σαν αναπόφευκτο στοιχείο της επιστημονικής γνώσης. Θεωρούν τις διαμάχες πάνω σε βασικά θεωρητικά θέματα σαν κάτι το υγιές και το ενδιαφέρον. Η επιστήμη, λέει ο εξελικτικός βιολόγος Stephen Jay Gould είναι "περισσότερη διασκεδαστική όταν παίζει με ενδιαφέρουσες ιδέες, εξετάζει τις επιπτώσεις τους, και αντιλαμβάνεται πως παλιές πληροφορίες μπορούν να εξηγηθούν με εκπληκτικούς νέους τρόπους". Έτσι, μέσα από όλες τις διαμάχες για τους εξελικτικούς μηχανισμούς, οι βιολόγοι δεν έχουν οδηγηθεί στο να αμφιβάλλουν για το αν πραγματικά συνέβη η εξέλιξη. "Συζητάμε το πως έγινε", λέει ο Gould (1983, 256).

"Επιστήμη της Δημιουργίας" και ψευδοεπιστήμη

Η επιστήμη της δημιουργίας δεν είναι επιστήμη αλλά ψευδοεπιστήμη. Είναι ένα θρησκευτικό δόγμα μασκαρεμένο σαν μια επιστημονική θεωρία. Η επιστήμη της δημιουργίας προβάλλεται ως θέσφατο και αναλλοίωτη αλήθεια. Υποθέτει ότι ο κόσμος πρέπει να συμμορφώνεται με τη δική της θεώρηση της Βίβλου. Εκεί που διαφέρει η επιστήμη της δημιουργίας με τον δημιουργισμό είναι στην ιδέα της ότι κάποτε είχε ερμηνεύσει τη Βίβλο ως να είχε κάποιο νόημα και κανένα δεδομένο δεν μπορεί ν'αλλάξει αυτή την ερμηνεία. Αντίθετα, οι αποδείξεις, όποιες και αν είναι αυτές, πρέπει να καταρρίπτονται.

Συγκρίνετε αυτή τη στάση με τη στάση που πήραν οι κορυφαίοι ευρωπαίοι επιστήμονες του 17ου αιώνα όταν έπρεπε να παραδεχτούν ότι η Γη δεν ήταν το κέντρο του σύμπαντος και ότι ο Ήλιος δεν περιστρεφόταν γύρω από τη Γη. Δεν χρειαζόταν να παραδεχτούν ότι η Βίβλος ήταν λανθασμένη, έπρεπε όμως να παραδεχτούν ότι οι ανθρώπινες ερμηνείες της Βίβλου ήταν. Σήμερα οι δημιουργιστές είναι ανίκανοι να παραδεχτούν ότι οι ερμηνείες τους της Βίβλου είναι λαθεμένες.

Οι δημιουργιστές δεν είναι επιστήμονες γιατί υποθέτουν ότι οι ερμηνείες τους της Βίβλου δεν μπορούν να είναι λάθος. Προβάλλουν τις απόψεις τους ως αλάνθαστες. Συνεπώς, όταν τα δεδομένα έρχονται σε αντίθεση με τη δική τους θεώρηση της Βίβλου, τότε τα δεδομένα πρέπει να είναι λανθασμένα. Η μόνη επιστημονική έρευνα που κάνουν έχει σκοπό να δείξει ότι κάποια εξελικτική διαδικασία είναι λάθος. Οι δημιουργιστές δεν βλέπουν το λόγο να ελέγξουν την ισχύ των θεωριών τους μιας και τους τις έχει αποκαλύψει ο Θεός. Η άμεμπτη βεβαιότητα δεν είναι δείγμα της επιστήμης. Οι επιστημονικές θεωρίες μπορούν να είναι λάθος. Ισχυρισμοί περί του αλάθητου και του απολύτου της αλήθειας, δεν χαρακτηρίζουν την επιστήμη αλλά την ψευδοεπιστήμη.

Αυτό που είναι πιο αποκαλυπτικό για την παντελή έλλειψη επιστημονικού ενδιαφέροντος των δημιουργιστών, είναι η αβίαστη αποδοχή από μέρους τους ακόμη και των πιο εξωφρενικών ισχυρισμών, αρκεί να έρχονται σε αντιπαράθεση με τις παραδοσιακές απόψεις της επιστήμης και της εξέλιξης. Για παράδειγμα, οποιοδήποτε στοιχείο φαίνεται να υποστηρίζει την άποψη ότι οι δεινόσαυροι και οι άνθρωποι ζούσαν μαζί, είναι ευπρόσδεκτη από τους δημιουργιστές. Και ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζονται τον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο, δείχνει είτε τεράστια επιστημονική ανικανότητα είτε εσκεμμένη διαστρέβλωση. Ισχυρίζονται ότι η εξέλιξη των ειδών παραβιάζει το δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο, που "ορίζει ότι σε μακροσκοπικό επίπεδο διεργασιών πολλών σωμάτων, η εντροπία ενός κλειστού συστήματος δεν μπορεί να μειωθεί (Stenger )".

Απλά θεωρήστε ένα μαύρο κουβά με νερό ο οποίος βρίσκεται αρχικά
στην ίδια θερμοκρασία με το περιβάλλον. Αν ο κουβάς τοποθετηθεί
σε ισχυρό ηλιακό φως, θα αρχίσει να απορροφά ενέργεια από τον Ήλιο
όπως κάνουν τα μαύρα αντικείμενα. Τώρα το νερό γίνεται πιο ζεστό
απ'τον αέρα που το περιβάλλει, και η διαθέσιμη ενέργεια έχει αυξηθεί.
Έχει μειωθεί η εντροπία; Ενέργεια που ήταν πριν μη-διαθέσιμη σε ένα
κλειστό σύστημα έχει γίνει τώρα διαθέσιμη; Όχι, αυτό το παράδειγμα
είναι μια φαινομενική παραβίαση του δεύτερου νόμου. Μιας και προσέπεσε
ηλιακό φως, το τοπικό σύστημα δεν ήταν κλειστό. Αν θεωρήσουμε
το μεγαλύτερο σύστημα, μαζί δηλαδή και τον Ήλιο, η εντροπία έχει
αυξηθεί ως πρέπει (Klyce).

Οι δημιουργιστές μεταχειρίζονται την εξέλιξη σαν να είναι ο κουβάς με το νερό, και λανθασμένα θεωρούν ότι συμβαίνει μέσα σ'ένα κλειστό σύστημα. Αν θεωρήσουμε ολόκληρο το σύστημα της φύσης, δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποδεικνύουν ότι η εξέλιξη παραβιάζει το δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο.

Τέλος, αν και η άποψη του Karl Popper, ότι η διαψευσιμότητα της επιστήμης διαχωρίζει της επιστημονικές από τις μεταφυσικές θεωρίες, έχει δεχθεί πολλές επιθέσεις από φιλοσόφους της επιστήμης (Kitcher), είναι αναμφισβήτητο ότι υπάρχει κάτι το σημαντικά διαφορετικό μεταξύ θεωριών όπως η δημιουργισμός και η εξέλιξη. Φαίνεται επίσης αναμφισβήτητο ότι μια σημαντική διαφορά είναι ότι μια μεταφυσική θεωρία είναι συνεπής με οποιαδήποτε εμπειρική κατάσταση πραγμάτων μπορεί να συλλάβει κανείς, ενώ η επιστημονική θεωρία δεν είναι. "Μπορώ να φανταστώ παρατηρήσεις και πειράματα που μπορούν να καταρρίψουν οποιαδήποτε εξελικτική θεωρία ξέρω" λέει ο Gould, "αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ποια δεδομένα θα μπορούσαν να κάνουν τους δημιουργιστές να εγκαταλείψουν τις ιδέες τους. Αήττητα συστήματα είναι δόγματα, όχι επιστήμη" (Gould, 1983).

Ο δημιουργισμός δεν μπορεί να καταρριφθεί, ακόμα και επί της αρχής, γιατί τα πάντα είναι συνεπή μαζί του, ακόμα και προφανείς αντιδικίες και αντιθέσεις. Οι επιστημονικές θεωρίες επιτρέπουν να γίνονται προβλέψεις βασισμένες πάνω τους. Μπορούν, επί της αρχής, να διαψευσθούν. Θεωρίες όπως το Big Bang, η θεωρία της μόνιμης κατάστασης, και η φυσική επιλογή μπορούν να ελεγχθούν από την εμπειρία και τις παρατηρήσεις. Οι μεταφυσικές θεωρίες, όπως ο δημιουργισμός, είναι "αεροστεγείς" αν είναι συνεπείς με τον εαυτό τους, δηλαδή δεν περιέχουν αυτο-αναιρούμενα στοιχεία. Καμιά επιστημονική θεωρία δεν είναι ποτέ αεροστεγής.

Αυτό που κάνει τον επιστημονικό δημιουργισμό ψευδοεπιστήμη, είναι η προσπάθεια του να περάσει ως επιστημονική θεωρία χωρίς να περιέχει κανένα από τα βασικά χαρακτηριστικά των επιστημονικών θεωριών. Η επιστήμη της δημιουργίας θα παραμείνει για πάντα απαράλλαχτη σαν θεωρία. Δεν μπορεί να πυροδοτήσει συζητήσεις μεταξύ των επιστημόνων για τις βασικές λειτουργίες του σύμπαντος. Δεν παράγει καμία εμπειρική πρόβλεψη που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο της θεωρίας. Θεωρείται ως αλάνθαστη. Και θεωρεί εκ των προτέρων πως δεν μπορεί να υπάρχουν στοιχεία που να την καταρρίπτουν.

Ο Δημιουργισμός σαν επιστημονική θεωρία

Ο θρησκευτικός δημιουργισμός όμως θα μπορούσε να είναι επιστημονικός. Για παράδειγμα, αν η θεωρία λέει ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε το 4004 π.Χ. αλλά τα δεδομένα δείχνουν ότι η Γη είναι αρκετών εκατομμυρίων ετών, τότε η θεωρία είναι επιστημονική αν θεωρηθεί ότι καταρρίπτεται από τα δεδομένα. Αν όμως για παράδειγμα, γίνει η ad hoc υπόθεση ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο το 4004 π.Χ. μαζί με τ'απολιθώματα που κάνουν τη Γη να δείχνει πιο παλιά απ'ότι είναι ( για να τεστάρει την πίστη ίσως, ή για να εκπληρώσει κάποιο μυστήριο θεϊκό πλάνο), τότε η θρησκευτική θεωρία είναι μεταφυσική. Τίποτα δεν μπορεί να την καταρρίψει. Είναι αεροστεγής. Ο Philip Henry Gosse έκανε αυτόν τον ισχυρισμό τον καιρό του Δαρβίνου, σε ένα έργο του επονομαζόμενο Creation (Omphalos): An Attempt to Untie the Geological Knot ( Ομφαλός: Μια προσπάθεια ξετυλίγματος του Γεωλογικού κόμπου), που δημοσιεύθηκε το 1857.

Αν η ηλικία ή οι επιστημονικές τεχνικές χρονολόγησης των απολιθωμάτων βρίσκονται υπό αμφισβήτηση, αλλά θεωρούνται σχετικές με την αλήθεια μιας θρησκευτικής θεωρίας και συνεπείς μ'αυτήν, τότε η θεωρία είναι μια μεταφυσική θεωρία. Μια επιστημονική θεωρία δεν μπορεί να προδικάσει τι θα πρέπει να είναι τα αποτελέσματα των ερευνών της. Αν ένας θρησκευτικός κοσμολόγος αρνηθεί το γεγονός ότι η Γη είναι εκατομμυρίων ετών, βασιζόμενος στα δικά τους "επιστημονικά" πειράματα που αποδεικνύουν ότι η Γη είναι πολύ νέα, τότε το βάρος της απόδειξης, ότι οι επιστημονικές μέθοδοι χρονολόγησης απολιθωμάτων είναι λανθασμένες, πέφτει πάνω στους ώμους του θρησκευτικού κοσμολόγου. Αλλιώς, κανένα λογικό άτομο δεν θα λάμβανε στα σοβαρά ένα τέτοιο ισχυρισμό που θα απαιτούσε να πιστέψουμε ότι όλη η επιστημονική κοινότητα κάνει λάθος. Ο Gish δοκίμασε κάτι τέτοιο. Το γεγονός ότι είναι ανίκανος να προσεταιρίσει ακόμα και ένα ελάχιστο ποσοστό της επιστημονικής κοινότητας στις δικές του απόψεις, υποδεικνύει ότι τα επιχειρήματα του έχουν πενιχρή ισχύ. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή η πλειοψηφία πρέπει να έχει και δίκιο. Υπάρχει η περίπτωση ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα να πλανάται. Όμως, μιας και ο αντίλογος προέρχεται από ένα θρησκευτικό δογματιστή ο οποίος δεν κάνει επιστημονική έρευνα αλλά θεολογική απολογητική, φαίνεται πιο πιθανό να είναι οι δημιουργιστές που πλανώνται και όχι οι εξελικτικοί επιστήμονες.

Μεταφυσικοί δημιουργιστές

Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν σε μια θρησκευτική κοσμολογία όπως αυτή της Γένεσης , και δεν ισχυρίζονται ότι οι απόψεις τους είναι επιστημονικές. Δεν πιστεύουν ότι η Βίβλος πρέπει να θεωρηθεί σαν επιστημονικό εγχειρίδιο. Γι'αυτούς, η Βίβλος περιέχει διδαχές σχετικές με την πνευματική τους ζωή. Εκφράζει πνευματικές ιδέες για τη φύση του Θεού και τη σχέση του Θεού με τον άνθρωπο και το υπόλοιπο Σύμπαν. Τέτοιοι άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι η Βίβλος πρέπει να αναγιγνώσκεται κυριολεκτικά όταν το θέμα άπτεται της επιστημονικής έρευνας. Η Βίβλος, λένε, πρέπει να διαβάζεται για τα πνευματικά της μηνύματα και όχι για μαθήματα στη βιολογία, τη φυσική και τη χημεία. Αυτή ήταν μια πολύ διαδεδομένη άποψη μεταξύ των θρησκευτικών λογίων. Αλληγορικές ερμηνείες της Βίβλου πάνω πίσω τουλάχιστον μέχρι τον Philo Judaeus (πριν από το 25 π.Χ). Φιλοσοφικές αναλύσεις για τον παραλογισμό των κοινών απόψεων περί των Θεών, έχουν γίνει από φιλοσόφους όπως ο Επίκουρος (342-270). Οι δημιουργιστές δεν αρέσκονται σε αλληγορικές ερμηνείες.

Δημιουργισμός και πολιτική

Οι θιασώτες της επιστήμης της δημιουργίας έχουν κάνει εκστρατείες για να βάλουν τη δική τους Βιβλική ερμηνεία της δημιουργίας να διδάσκεται στα σχολεία των ΗΠΑ ως επιστήμη. Μια από τις επιτυχίες τους ήταν στην πολιτεία του Αρκάνσας, που ψήφισε ένα νόμο όπου απαιτούσε τη διδασκαλία του δημιουργισμού στα δημόσια σχολεία. Αυτό το κατόρθωμα μπορεί να φαίνεται σημαντικό αλλά πρέπει να θυμηθούμε ότι μέχρι το 1968 ήταν παράνομη η διδασκαλία της θεωρίας της εξέλιξης στο Αρκάνσας! Το 1981 όμως, ο νόμος κρίθηκε αντισυνταγματικός από ένα ομοσπονδιακό δικαστήριο όπου έκρινε ότι ο δημιουργισμός είναι θρησκευτικής φύσεως (McLean v. Arkansas). Ένας παρόμοιος νόμος της Λουισιάνα ανατράπηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ το 1987 ( Edwards v. Aguillard ). Το 1984, το ενοριακό σχολείο της Tangipahoa πέρασε ένα νόμο, κάτω από το πρόσχημα της προώθησης της κριτικής σκέψης, που απαιτούσε από τους δασκάλους να διαβάζουν φωναχτά μια αποκήρυξη πριν αρχίσουν να διδάσκουν την εξέλιξη. Αυτό το ανήθικο τέχνασμα απορρίφθηκε από το 5ο Τακτικό Εφετείο το 1999. Ο δημιουργιστής καθηγητής βιολογίας John Peloza δοκίμασε μια άλλη τακτική το 1994. Μήνυσε την πολιτεία του σχολείου του επειδή τον ανάγκαζε να "διδάσκει τη θρησκεία της εξέλιξης". Έχασε την υπόθεση και το 9ο Τακτικό Εφετείο αποφάνθηκε πως δεν υπάρχει καμία τέτοια θρησκεία. Το 1990 το 7ο Τακτικό Εφετείο αποφάσισε πως τα σχολεία της περιοχής μπορούν να απαγορέψουν τη διδασκαλία του δημιουργισμού μιας και είναι μια μορφή θρησκευτικής προπαγάνδας (Webster v. New Lenox School District). Πολλοί θρησκευτικοί ηγέτες υποστηρίζουν αυτή την απόφαση. Αναγνωρίζουν πως το να επιτρέπουν στα σχολεία να διδάσκουν το δημιουργισμό είναι το να τάσσονται υπέρ των θρησκευτικών απόψεων μιας ομάδας έναντι των θρησκευτικών απόψεων μιας άλλης, και δεν έχει να κάνει τίποτα με την κριτική σκέψη ή την αμεροληψία του επιστημονικού προγράμματος σπουδών.

Στην Αλαμπάμα τα βιβλία της βιολογίας φέρουν μια προειδοποίηση που λέει πως "η εξέλιξη είναι μια αμφιλεγόμενη θεωρία που κάποιοι επιστήμονες παρουσιάζουν ως επιστημονική εξήγηση για την προέλευση των ζώντων οργανισμών... Κανείς δεν ήταν παρών όταν δημιουργήθηκε η ζωή στη Γη. Συνεπώς, οποιαδήποτε δήλωση για την προέλευση της ζωής πρέπει να λαμβάνεται ως θεωρία και όχι ως γεγονός". Φαίνεται ότι στην Αλαμπάμα αν ξυπνήσετε και βρείτε χιόνι στο έδαφος, αλλά κανείς δεν ήταν ξύπνιος όταν χιόνιζε, τότε μπορείτε μόνο να προτείνετε μια θεωρία για την προέλευση του χιονιού.

Τον Αύγουστο του 1999 το Κρατικό Εκπαιδευτικό Συμβούλιο του Κάνσας απέρριψε την εξέλιξη και το Big Bang ως επιστημονικές αρχές. Το 10-μελές συμβούλιο ψήφισε 6 προς 4 για να εξαφανίσει αυτά τα θέματα από το πρόγραμμα σπουδών. Το Συμβούλιο του Κάνσας δεν απαγόρεψε την διδασκαλία της εξέλιξης και της θεωρίας του Big Bang. Απλά αφαίρεσε οποιαδήποτε αναφορά του προγράμματος σπουδών και της εξεταστέας ύλης στην εξέλιξη και το Big Bang. Δημιουργιστές, όπως το μέλος του συμβουλίου Steve Abrams, πρώην επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος της πολιτείας, χαιρέτησαν την απόφαση σαν νίκη επί των εξελικτικών επιστημόνων. Τον Φεβρουάριο του 2001 ένα νέο συμβούλιο επανέφερε τις επιστημονικές θεωρίες στην προηγούμενη τους θέση. Οι δημιουργιστές θέλουν τα παιδιά να πιστεύουν ότι τα έφτιαξε ο Θεός, μαζί και με όλα τα άλλα είδη, για κάποιο σκοπό. Δεν θέλουν τα παιδιά να πιστεύουν ότι πίσω από το Big Bang και την εξέλιξη μπορεί να κρύβεται μια θεϊκή δύναμη.

Την ίδια στιγμή που φονταμενταλιστές δημιουργιστές προσπαθούν να λογοκρίνουν εγχειρίδια που μεταχειρίζονται την εξέλιξη όπως της αρμόζει, παραπονιούνται για λογοκρισία απέναντι σε βιβλία του δημιουργισμού*. Αυτή η τακτική του πολέμου της φωτιάς με φωτιά έχει οδηγήσει το δημιουργιστή Jerry Bergman να υποστηρίξει ότι η εξέλιξη (αντίθετα από τη Γένεση;) διδάσκει πως οι γυναίκες είναι κατώτερες από τους άνδρες. Ο στόχος των φονταμενταλιστών δημιουργιστών είναι να καταρρίψουν την εξέλιξη όπου αυτό είναι δυνατό, όχι το να προάγουν την επιστημονική γνώση (Δείτε το Revolution Against Evolution ). Μια από τις προσφιλείς τους τακτικές είναι να ρίχνουν όλες τις αμαρτίες και τα εγκλήματα πάνω την έλλειψη σωστής μελέτης της Βίβλου και στα διδάγματα "άθεων" θεωριών όπως το Big Bang και η εξέλιξη. Ο Marc Looy της ομάδας Answers in Genesis (Απαντήσεις στη Γένεση) λέει ότι το ψήφισμα του 1999 στο Κάνσας ήταν σημαντικό γιατί

οι μαθητές στα δημόσια σχολεία διδάσκονται ότι η εξέλιξη είναι γεγονός,
ότι είναι απλά προϊόντα της επιβίωσης του ικανότερου...Δημιουργεί μια
αίσθηση του άσκοπου και του ανέλπιδου, το οποίο πιστεύω πως οδηγεί
σε πράγματα όπως ο πόνος, ο φόνος και η αυτοκτονία.

Το ότι δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα που να υποστηρίζουν τέτοιες απόψεις, είναι αδιάφορο γι'αυτούς που τις εκφέρουν. Όταν η επιστήμη δεν υποστηρίζει τις απόψεις τους, της επιτίθενται σαν να ήταν η θεραπαινίδα του Σατανά. Αναρωτιέμαι τι έχει να πει ο κύριος Looy για την Christian Identity/Χριστιανική Ταυτότητα (Buford Furrow Jr.) ή για τον Erich Rudolph ή για την Operation Rescue/Επιχείρηση Διάσωση( Randall Terry ) και άλλες Βιβλολάγνες ομάδες που διδάσκουν το μίσος και εμπνέουν τη βία και το φόνο. Τι θα μπορούσε να πει για τους Matthew και Tyler Williams οι οποίο, κατά τα λεγόμενα της μητέρας τους, "καθάρισαν δυο αδερφές" γιατί αυτό απαιτεί [ Leviticus 20:13 ] ο νόμος του Θεού; (Εφημερίδα Sacramento Bee , " Ειδικός : Οι ρατσιστές χρησιμοποιούν συχνά τη Βίβλο για να δικαιολογήσουν επιθέσεις",από τους Gary Delsohn και Sam Stanton, Σεπτ.23,1999). Αυτοί οι φονιάδες έχουν στα σίγουρα βρει ένα σκοπό στη ζωή τους, αλλά προφανώς δεν υπάρχει καμία σύνδεση μεταξύ σκοπού και του τέλους της δυστυχίας, των φόνων ή την αυτοκτονία. Αν είχαν διαβάσει περισσότεροι άνθρωποι Βιβλικά εδάφια στους τοίχους των αιθουσών τους ή στα σχολικά εγχειρίδια, θα μπορούσε κάλλιστα να υπάρχει περισσότερο μίσος, πόνος, φόνοι και βία.

Η απελπισία πολλών δημιουργιστών είναι εμφανής από το γεγονός ότι παρά τις πάμπολλες διορθώσεις από τους εξελικτικούς επιστήμονες, προσπαθούν ακόμα να κάνουν την κοινή γνώμη να ταυτίσει την εξέλιξη με τον Κοινωνικό Δαρβινισμό. Αυτή η τακτική του αχυράνθρωπου είναι διαδεδομένη και φαίνεται περίτρανα στην παρακάτω επιστολή που στάλθηκε στη Sacramento Bee. Η επιστολή είναι σε απάντηση ενός άρθρου ενός ειδικού που υποστηρίζει πως η Βίβλος χρησιμοποιείται συχνά από ρατσιστές για τη δικαιολόγηση του μίσους τους.

Είναι η Δαρβίνεια εξέλιξη, όχι η Αγία Γραφή, που δικαιολογεί το ρατσισμό...
η εξέλιξη διδάσκει την επιβίωση του ικανότερου, συμπεριλαμβανομένου
(όπως αναγνώριζε και ο Χίτλερ) και του ικανότερου "κλαδιού" του ανθρώπινου
γενεαλογικού δέντρου. Στη γνήσια εξέλιξη δεν υπάρχει χώρος για πραγματική
ισότητα. Αυτή η ίδια "εξελικτική" λογική υποβαστάζει το μίσος που δείχνουν
οι διάφορες ρατσιστικές ομάδες απέναντι στους ομοφυλόφιλους. Βλέπουν
τους ομοφυλόφιλους ως ελαττωματικούς και συνεπώς κατώτερους. (10/3/99)

Η άποψη ότι η θεωρία της φυσικής επιλογής του Δαρβίνου υπονοεί ρατσισμό ή ανισότητα, είναι μια άποψη που προέρχεται από κάποιον που είτε είναι άσχετος περί της θεωρίας του Δαρβίνου ή γνωρίζει τη αλήθεια και πιστεύει πως ένα ψέμα που διαδίδεται στο όνομα της θρησκείας, είναι ένα ηθικά αποδεκτό ψέμα.

Ο Φονταμενταλιστικός Δημιουργισμός εξελίσσεται

Οι δημιουργιστές αποδέχονται τη μικρο-εξέλιξη αλλά όχι και τη μάκρο-εξέλιξη. Αυτό τους επιτρέπει να εξηγούν αλλαγές μέσα στα είδη χωρίς να χρειάζονται να δεχτούν την ιδέα της φυσικής επιλογής.

Η μακρο-εξέλιξη είναι η απευθείας προσπάθεια της εξήγησης της προέλευσης
της ζωής, από άτομα στον άνθρωπο, με πλήρως νατουραλιστικού όρους.
Κάνοντας κάτι τέτοιο, θεωρείται σαν προσβολή από τους Χριστιανούς γιατί
προσπαθεί να ξεφορτωθεί το Θεό ως δημιουργό της ζωής. Η ιδέα ότι ο
άνθρωπος είναι το αποτέλεσμα εκατομμυρίων χαρούμενων ατυχημάτων
που μεταλλάχθηκαν διαμέσου της τροφικής αλυσίδας, από λάσπη σε πιθήκους,
θα έπρεπε να είναι προσβλητική σε κάθε σκεπτόμενο άτομο.(Sharp) *

Αυτό που θα έπρεπε να είναι προσβλητικό για πολλούς Χριστιανούς και μη-Χριστιανούς δημιουργιστές είναι ο υπαινιγμός πως αν κάποιος δεν ασπάζεται αυτή τη Χριστιανική ερμηνεία της Βίβλου, τότε προσβάλλει το Θεό. Πολλοί δημιουργιστές πιστεύουν πως ο Θεός είναι πίσω από το όμορφο ξετύλιγμα της εξέλιξης (Haught)*. Δεν υπάρχει καμία αντίθεση στο να πιστεύουμε πως αυτό που φαίνεται ως μηχανιστική και άσκοπη διαδικασία, από την ανθρώπινη οπτική, μπορεί να είναι τελεολογικό και θεϊκά καθοδηγούμενο. Η Φυσική Επιλογή δεν απαιτεί κάποιος να " ξεφορτωθεί το Θεό ως δημιουργό της ζωής" όσο δεν απαιτεί ο ηλιοκεντρισμός να ξεφορτωθούμε το Θεό ως δημιουργό των ουρανών.

(σ.τ.μτφ.: Τέτοιες πρακτικές δεν συμβαίνουν μόνο στη "μακρινή" Αμερική. Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει κάνει και το δικό της αγώνα ενάντια στο Δαρβίνο και την εξέλιξη, αγώνας που συνεχίζεται μέχρι σήμερα μιας και δεν έχει αποδεχτεί δημόσια -απ'όσο ξέρω τουλάχιστον- την θεωρία της εξέλιξης. Ας μην μιλήσουμε
και για διάφορες "υπερ-ορθόδοξες" ομάδες που εξαπολύουν μύδρους ενάντια σε Δαρβίνο, Σένγκεν, 666, ταυτότητες και ότι άλλο βλέπει ο νους τους ως επίθεση στο "χριστεπώνυμο ελληνορθόδοξο πλήρωμα". Για μια αναλυτική παρουσίαση των τεκταινόμενων στον Ελλαδικό χώρο, διαβάστε αυτό).

via