2. Η παραβολή του καλού Σπορέα

Ποιο ευαγγέλιο έχει την Κυριακή;

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΛΟΥΚΑ (Λουκά κεφ. η' στίχοι 5-15). 2. Η παραβολή του καλού Σπορέα. Α' ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η Εκκλησία μας διδάσκει με τη θαυμάσια παραβολή του Σπορέα, πως ο Χριστός καλεί όλους τους ανθρώπους στη Βασιλεία του Θεού, στον Παράδεισο. Η σημερινή παραβολή μας παρουσιάζει: α) το λόγο του Θεού που σπείρεται στις καρδιές των ανθρώπων, β) τη θέση που παίρνουν απέναντι στο λόγο του Θεού οι άνθρωποι και γ) τη μοναδική και αλάνθαστη ερμηνεία της παραβολής απ ο τον ίδιο τον Κύριο. «Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού. Και εν τω σπείρειν αυτόν ο μεν επεσε παρά την οδόν, και κατεπατήθη, και τα πετεινά του ουρανού κατέφαγεν αυτό· και έτερον έπεσεν επί την πέτραν, και φυέν εξηράνθη δια το μη έχειν ικμάδα· και έτερον έπεσεν εν μέσω των ακανθών, και συμφυείσαι αι άκανθοι απέπνιξαν αυτό και έτερον έπεσεν εις την γην την αγαθήν, και φυέν εποίησε καρπόν εκατονταπλασίονα. Ταύτα λέγων εφώνει· ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω. Επηρώτων δε αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες· τις είη η παραβολή αυτή. Ο δε είπεν υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, τοις δε λοιποίς εν παραβολαίς, ίνα βλέποντες μη βλέπωσι και ακούοντες μη συνιώσιν. Εστί δε αύτη η παραβολή· ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού- οι δε παρά την οδόν εισίν οι ακούσαντες, είτα ερχεται ο διάβολος και αίρει τον λόγον πό της καρδίας αυτών, ίνα μη πιστεύσαντες σωθώσιν. Οι δε επί της πέτρας οι όταν ακούσωσι, μετά χαράς δέχονται τον λόγον, και ούτοι ρίζαν ουκ εχουσιν, οι προς καιρόν πιστεύουσι και εν καιρώ πειρασμού αφίστανται. Το δε εις τας άκανθας πεσόν, ούτοι εισίν οι ακούσαντες, και υπό μερίμνων και πλούτου και ηδονών του βίου πορευόμενοι συμπνίγονται και ου τελεσφορούσι. Το δε εν τη καλή γη, ούτοι εισίν οίτινες εν καρδία καλή και αγαθή ακούσαντες τον λόγον κατέχουσι και καρποφορούσιν εν υπομονή. Και ταύτα λέγων εφώνει· ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω».  Βγήκε ο γεωργός για να σπείρει το σπόρο του. Και κει που αυτός έσπερνε, άλλα σπειριά πέσανε πάνω στο δρόμο και καταπατήθηκαν απ ο τους διαβάτες και τα έφαγαν τα πουλιά του ουρανού· κι άλλα σπειριά πέσανε πάνω στις πέτρες και μόλις φύτρωσαν ξεράθηκαν, γιατί εκεί δεν είχε δροσιά· κι άλλα σπειριά πέσανε στα αγκάθια και τ' αγκάθια φύτρωσαν μαζί τους και τα έπνιξαν κι άλλα σπειριά πέσανε στην καλή γη και φύτρωσαν κι έδωκαν καρπό το ένα εκατό. Κι επάνω σε τούτα ρωτούσαν οι μαθητές τον Κύριο κι έλεγαν τι να εννοεί αυτή η παραβολή; Κι εκείνος είπε· Σε σας είναι δοσμένο να μάθετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, ενώ στους άλλους η διδασκαλία γίνεται με παραβολές, για να κοιτά ζουν και να μη βλέπουν και να ακούν και να μη καταλαβαίνουν. Κι ακούστε τώρα εσείς τι εννοεί η παραβολή. Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Και δρόμος, όπου πάνω σ' αυτόν έπεσε ο σπόρος, είναι εκείνοι που άκουσαν, ύστερα έρχεται ο διάβολος και παίρνει το λόγο απ ο την καρδιά τους, για να μη πιστέψουν και σωθούν. Και πέτρες, όπου πάνω σ' αυτές έπεσε ο σπόρος, είναι εκείνοι που όταν ακούσουν, δέχονται το λόγο με χαρά, αλλά αυτοί δεν έχουν βάθος για να ριζώσει ο λόγος· πιστεύουν προς ώρας και στον καιρό του πειρασμού τα παρατούν και φεύγουν. Κι αγκάθια, όπου σ' αυτά έπεσε ο σπόρος είναι αυτοί που άκουσαν το λόγο, αλλά πνίγονται απ ο τις μέριμνες του πλούτου και τις ηδονές του βίου και δεν κάνουν προκοπή. Και καλή γη, όπου μέσα της έπεσε ο σπόρος, είναι αυτοί, που άκουσαν το λόγο, τον φυλάγουν σε καλή και αγαθή καρδιά και καρποφορούν με υπομονή. Λέγοντας αυτά, τόνιζε· όποιος έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει».- 1 . Ο Θεός είναι ο γεωργός και εμείς είμαστε το χωράφι Του. Ο καλός Σπορέας είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού και το χώμα είναι η καρδιά του ανθρώπου. Ο Κύριος έσπειρε το θείο λόγο Του στις καρδιές των ανθρώπων και περιμένει να τον υποδεχτούν. Με τη σωστή καλλιέργεια η καρποφορία του θα είναι καταπληκτική. Οι διάφορες ομάδες των ανθρώπων είναι: 2.   1η Ομάδα: Εδώ ανήκουν οι άνθρωποι εκείνοι που η καρδιά τους έχει γίνει τόσο σκληρή, όπως είναι ακριβώς το πατημένο χώμα. Ο σπόρος που έπεσε έμεινε στην επιφάνεια, γιατί ο άνθρωπος δε θέλησε να τον ακούσει προσεχτικά και σωστά. Αυτός ο άνθρωπος μένει συνήθως αδιάφορος για τη θρησκεία και το Ευαγγέλιο. Ονομάζει τον εαυτό του άθρησκο. έτσι ο λόγος του Θεού εξαφανίζεται, γιατί ο άνθρωπος δεν τον αφήνει να μπει στην καρδιά του. 3.   2η Ομάδα: Εδώ ανήκουν οι άνθρωποι εκείνοι, που η καρδιά τους είναι γεμάτη πέτρες και αγκωνάρια. Είναι οι διάφορες αμαρτίες και αδυναμίες του ανθρώπου. Όταν ο άνθρωπος είναι ακόμη παιδί, ο λόγος του Θεού βρίσκει καλή υποδοχή. Η παιδική καρδιά είναι σ' αυτή την ηλικία μαλακή και εύπλαστη. Όσο μεγαλώνει όμως ο άνθρωπος και δε φροντίζει να διορθώνει τις ελ λείψεις και αδυναμίες του, τόσο η καρδιά του γίνεται σκληρή. Ο κίνδυνος αρχίζει να φαίνεται, όταν παραμελεί τον κυριακάτικο εκκλησιασμό, όταν δε συμμετέχει στην ιερή εξομολόγηση και στη θεία Κοινωνία. Ο λόγος του Θεού έχει αρχίσει να μαραίνεται, να ξεραίνεται, επειδή η καρδιά του ανθρώπου έχει γεμίσει όλο πέτρες (αμαρτίες, αδυναμίες, δικαιολογίες). 4. 3η Ομάδα: Εδώ ανήκουν οι άνθρωποι εκείνοι, που έχουν γεμίσει την καρδιά τους μ' ένα σωρό αγωνίες, μέριμνες και υλικές φροντίδες. Είναι ο άνθρωπος που προσπαθεί να αποκτά στη ζωή του περισσότερα χρήματα, μεγαλύτερη δόξα και ισχυρή δύναμη. Αυτά τα αγκάθια, τα ζιζάνια και τα τριβόλια είναι η μεγαλύτερη παγίδα του σατανά, που προσπαθεί να μας απομακρύνει από το Θεό. Και στη μικρή ηλικία δε μας αφήνει να προσέξουμε, π.χ., στην εκκλησία το κήρυγμα του λόγου του Θεού. Εκείνη την ώρα μας βάζει να σκεφτόμαστε άλλα πράγματα. Ο νους μας τρέχει εδώ και εκεί. Αυτά τα αγκάθια πνίγουν τελικά την καρδιά του ανθρώπου και μαζί της και το λόγο του Θεού. 5. 4η Ομάδα: Εδώ ανήκουν οι άνθρωποι εκείνοι, που έχουν καλή καρδιά. Αγαπούν το Θεό και τους άλλους ανθρώπους. Η αγάπη μεγαλώνει την καρδιά του ανθρώπου και έτσι ο λόγος του Θεού ριζοβολάει βαθιά. Φέρνει πολύ και σπουδαίο καρπό. Ο χριστιανός δείχνει αυτή την καρποφορία με τη δυνατή πίστη και τα εργα της άφθαστης αγάπης. εχει πια βρεθεί κοντά στο Θεό και απολαμβάνει την αγάπη Του και την αιώνια ζωή, που είναι ο Παράδεισος. ΔΙΔΑΓΜΑ: Ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού» (Λουκά η' 11). Ε' ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛ. ΠΑΤΕΡΩΝ «Λοιπόν όσοι έχουν σκληρό το νου τους, δεν αφήνουν να μπει μέσα τους ο θείος και ιερός λόγος του Θεού, ώστε να μπορούν να καρποφορήσουν με τα έργα της αρετής. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν γίνει πατημένος δρόμος. Δεν μπορούν να θρέψουν τον εαυτό τους με τους καρπούς της αγιότητας, γιατί έχουν άγονη και σκληρή καρδιά» (Άγιος Κύριλλος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας). ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ 1. Τι μας διδάσκει η παραβολή του καλού Σπορέα; 2. Πώς μπορούμε να πολεμήσουμε τις παγίδες του σατανά, όταν δεν μας αφήνει να προσέχουμε το λόγο του Θεού στην εκκλησία; 3. Με ποιο τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να βρεθεί στην 4η ομάδα της παραβολής;