Ναι! Ο Θεός υπάρχει!
Θα το φωνάξω να το ακούσουν όλοι οι άθεοι -μετριοπαθείς και στρατευμένοι.
Θα το φωνάξω να το ακούσουν οι αγνωστικιστές, που τάχα δεν ξέρουν αν υπάρχει ή όχι, και στην πρώτη δυσκολία αρχίζουν τις γονυκλισίες.
Θα το φωνάξω να το ακούσουν οι δήθεν χριστιανοί, που νομίζουν ότι τα Χριστούγεννα γεννήθηκε η γαλοπούλα και το Πάσχα σταυρώθηκε το αρνί.
Θα το φωνάξω να το ακούσουν οι άπιστοι και οι αλλόθρησκοι, οι σχισματικοί, οι αιρετικοί και οι άγριοι στον Αμαζόνιο.
Θα το φωνάξω να το ακούσουν και τα βουνά.
Ο Θεός υπάρχει και το απέδειξε περίτρανα:
Κοντεύει Δεκέμβρης και ακόμα δεν έχουμε ανάψει θέρμανση!
Ίσως να φορέσαμε μια ζακέτα μες στο σπίτι και ίσως να φτερνιστήκαμε κάποια πρωινά, αλλά θέρμανση δεν ανάψαμε.
Ούτε ένα λίτρο πετρέλαιο ούτε ένα κυβικό αέριο ούτε ένα κούτσουρο ή μια κιλοβατώρα ηλεκτρισμού.
Ο Θεός μας λυπήθηκε και μας προστάτεψε. Μόνο εμάς. Στους καθολικούς έστειλε ανεμοστρόβιλους και χιονάδες. Στη Βαβυλώνα της Αμερικής τυφώνες. Αλλά εμείς ζούμε σε ένα αιώνιο φθινόπωρο, ενώ κοντεύουν Χριστούγεννα. Αυτό δεν είναι απόδειξη της ύπαρξης του;
Ξέρω ότι πολλοί από εσάς θα δυσπιστήσετε στα λόγια μου και στα έργα Του, ίσως κάποιοι και να με χλευάσετε.
Γιατί είστε ολιγόπιστοι, σαν το Θωμά, και δε σας αρκεί που δεν ξοδέψατε ούτε ένα ευρώ για να ζεσταθείτε, θέλετε κάτι παραπάνω για να πειστείτε, θέλετε ένα μεγαλύτερο θαύμα.
Θα θέλατε να είχατε κερδίσει το τζόκερ ή κάτι ακόμα μεγαλύτερο.
Θα θέλατε να έβγαινε ο Σαμαράς στο γυαλί και να παραδεχόταν ότι είναι άθυρμα στα χέρια του οικονομικού συστήματος. Και να διέλυε τη Βουλή, να προκήρυττε εκλογές, αφού πρώτα θα κήρυττε το τέλος του κόμματος του.
Θα θέλατε να ήταν αληθινά τα 500 δις των ομογενών.
Θα θέλατε να διαγραφόταν το χρέος της χώρας μας και ξαφνικά να άρχιζαν να ανεβαίνουν οι μισθοί, να έβρισκαν όλοι δουλειά –εργασία δημιουργική και καλοπληρωμένη- και να μειωνόταν η φορολογία.
Θα θέλατε να λειτουργούν κανονικά τα νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια.
Θα θέλατε να ζούσατε σε καθαρές και όμορφες πόλεις ή σε ακόμα πιο όμορφα χωριά και να πηγαίνατε διακοπές για έναν ολόκληρο μήνα.
Θα θέλατε να μη χρωστούσατε λογαριασμούς, αλλά να σας περίσσευαν λεφτά για να κάνετε εκείνο το ταξίδι που πάντα ονειρευόσασταν.
Θα θέλατε να γίνετε άξαφνα –χωρίς καμιά προσπάθεια- δέκα κιλά πιο αδύνατοι. Και να μην ξαναπαχύνετε ποτέ.
Θα θέλατε το στήθος σας να είναι πιο στητό και το πέος σας πιο μεγάλο.
Μόνο τότε θα πιστεύατε στο Θεό.
Αλλά μπορεί ο Θεός να φτιάξει μια πέτρα τόσο βαριά που να μην μπορεί να τη σηκώσει;
Μπορεί. Έφτιαξε τον άνθρωπο.
Και έκανε το λάθος να του δώσει ελεύθερη βούληση. Γιατί ακόμα και οι Θεοί κάνουν λάθη, ειδικά μετά από την κοπιαστική εργασία μιας βδομάδας –συνεχές ωράριο χωρίς διάλειμμα για τσιγάρο, προκειμένου να φτιάξει ολόκληρο σύμπαν.
Γι’ αυτό και νόμισε ότι ο άνθρωπος θα επιλέξει το σωστό: Του παραχώρησε έναν ολόκληρο -και απέραντο- κήπο και του είπε ότι απ’ όλα μπορεί να φάει εκτός από τους καρπούς ενός δέντρου. Εκτός από τους καρπούς ενός γαμημένου δέντρου!
Εμπιστεύτηκε την «ορθή κρίση» του ανθρώπου, έτσι όπως ήταν ζαλισμένος από τη δημιουργία των αστεριών, των πλανητών, των βουνών και των δεινόσαυρων (γιατί στον Παράδεισο υπήρχαν και δεινόσαυροι).
Η εντολή ήταν απλή: «Μη φας αυτού του δέντρου τους καρπούς». Πόσο πιο απλή θα μπορούσε να ήταν;
Και ο άνθρωπος έκανε αυτό ακριβώς που δεν έπρεπε: Πήγε ευθεία στο δέντρο, έκοψε ένα μήλο και...
Και τώρα έχει το Σαμαρά για πρωθυπουργό.
Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα, να έχει το Μιχαλολιάκο ή τον Τζήμερο ή –θού, Κύριε φυλακή τω στόματι μου- τον Πρετεντέρη.
Αλλά ο Θεός έδωσε στον όρθιο πίθηκο ελεύθερη βούληση, να φάει ή να μη φάει το μήλο, να ψηφίσει ή να μην ψηφίσει Τομήλο.
Κι εκείνος έκανε ό,τι χειρότερο μπορούσε.
Όχι! Το χειρότερο είναι ότι δεν μετανιώνει. Αν ξαναβρισκόταν στον Παράδεισο θα πήγαινε ντουγρού για το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Αν ξαναγινόντουσαν εκλογές θα ψήφιζε πάλι για εκπρόσωπο του κάποιον τόσο φαύλο που θα έκανε τον Εωσφόρο να διαρρηγνύει τα πτυχία του.
Γιατί η ελεύθερη βούληση είναι όπως το πέος: Ο τρόπος που το χειρίζεσαι έχει σημασία.
Γιατί οι εκλογές είναι όπως το πέος: Όσες φορές και να γίνουν, όσο μεγάλο και να το έχεις, αν συνεχίσεις να μαλακίζεσαι δεν πρόκειται να δεις άσπρη μέρα.
Ας προσευχηθούμε, λοιπόν, καθώς είμαστε ανίκανοι να κάνουμε οτιδήποτε άλλο, να συνεχίσει η καλοκαιρία και να βγουν τα τζιτζίκια το Φλεβάρη.
Άσπρη μέρα δε θα δούμε, αλλά –τουλάχιστον- δε θα χρειαστεί να αγοράσουμε και πετρέλαιο.
Αινείτε τον Κύριο που μας έδωσε ελεύθερη βούληση για να ψηφίζουμε τους μονόφθαλμους.
Αινείτε τον Κύριο που μας έριξε σε έναν τόσο όμορφο τόπο.
Αινείτε τον Κύριο που κάποια μέρα θα μας βαρεθεί, όπως έγινε με τους δεινόσαυρους, και θα στείλει έναν μετεωρίτη ή έναν πρωθυπουργό να μας εξαφανίσει. -->
Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου, αδιευκρίνιστη η πρόθεση ψήφου του δούλου Του και ανυπέρβλητη η βλακεία που καταδυναστεύει το λαό Του.
Τετέλεσθαι.
Θα το φωνάξω να το ακούσουν όλοι οι άθεοι -μετριοπαθείς και στρατευμένοι.
Θα το φωνάξω να το ακούσουν οι αγνωστικιστές, που τάχα δεν ξέρουν αν υπάρχει ή όχι, και στην πρώτη δυσκολία αρχίζουν τις γονυκλισίες.
Θα το φωνάξω να το ακούσουν οι δήθεν χριστιανοί, που νομίζουν ότι τα Χριστούγεννα γεννήθηκε η γαλοπούλα και το Πάσχα σταυρώθηκε το αρνί.
Θα το φωνάξω να το ακούσουν οι άπιστοι και οι αλλόθρησκοι, οι σχισματικοί, οι αιρετικοί και οι άγριοι στον Αμαζόνιο.
Θα το φωνάξω να το ακούσουν και τα βουνά.
Ο Θεός υπάρχει και το απέδειξε περίτρανα:
Κοντεύει Δεκέμβρης και ακόμα δεν έχουμε ανάψει θέρμανση!
Ίσως να φορέσαμε μια ζακέτα μες στο σπίτι και ίσως να φτερνιστήκαμε κάποια πρωινά, αλλά θέρμανση δεν ανάψαμε.
Ούτε ένα λίτρο πετρέλαιο ούτε ένα κυβικό αέριο ούτε ένα κούτσουρο ή μια κιλοβατώρα ηλεκτρισμού.
Ο Θεός μας λυπήθηκε και μας προστάτεψε. Μόνο εμάς. Στους καθολικούς έστειλε ανεμοστρόβιλους και χιονάδες. Στη Βαβυλώνα της Αμερικής τυφώνες. Αλλά εμείς ζούμε σε ένα αιώνιο φθινόπωρο, ενώ κοντεύουν Χριστούγεννα. Αυτό δεν είναι απόδειξη της ύπαρξης του;
Ξέρω ότι πολλοί από εσάς θα δυσπιστήσετε στα λόγια μου και στα έργα Του, ίσως κάποιοι και να με χλευάσετε.
Γιατί είστε ολιγόπιστοι, σαν το Θωμά, και δε σας αρκεί που δεν ξοδέψατε ούτε ένα ευρώ για να ζεσταθείτε, θέλετε κάτι παραπάνω για να πειστείτε, θέλετε ένα μεγαλύτερο θαύμα.
Θα θέλατε να είχατε κερδίσει το τζόκερ ή κάτι ακόμα μεγαλύτερο.
Θα θέλατε να έβγαινε ο Σαμαράς στο γυαλί και να παραδεχόταν ότι είναι άθυρμα στα χέρια του οικονομικού συστήματος. Και να διέλυε τη Βουλή, να προκήρυττε εκλογές, αφού πρώτα θα κήρυττε το τέλος του κόμματος του.
Θα θέλατε να ήταν αληθινά τα 500 δις των ομογενών.
Θα θέλατε να διαγραφόταν το χρέος της χώρας μας και ξαφνικά να άρχιζαν να ανεβαίνουν οι μισθοί, να έβρισκαν όλοι δουλειά –εργασία δημιουργική και καλοπληρωμένη- και να μειωνόταν η φορολογία.
Θα θέλατε να λειτουργούν κανονικά τα νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια.
Θα θέλατε να ζούσατε σε καθαρές και όμορφες πόλεις ή σε ακόμα πιο όμορφα χωριά και να πηγαίνατε διακοπές για έναν ολόκληρο μήνα.
Θα θέλατε να μη χρωστούσατε λογαριασμούς, αλλά να σας περίσσευαν λεφτά για να κάνετε εκείνο το ταξίδι που πάντα ονειρευόσασταν.
Θα θέλατε να γίνετε άξαφνα –χωρίς καμιά προσπάθεια- δέκα κιλά πιο αδύνατοι. Και να μην ξαναπαχύνετε ποτέ.
Θα θέλατε το στήθος σας να είναι πιο στητό και το πέος σας πιο μεγάλο.
Μόνο τότε θα πιστεύατε στο Θεό.
Αλλά μπορεί ο Θεός να φτιάξει μια πέτρα τόσο βαριά που να μην μπορεί να τη σηκώσει;
Μπορεί. Έφτιαξε τον άνθρωπο.
Και έκανε το λάθος να του δώσει ελεύθερη βούληση. Γιατί ακόμα και οι Θεοί κάνουν λάθη, ειδικά μετά από την κοπιαστική εργασία μιας βδομάδας –συνεχές ωράριο χωρίς διάλειμμα για τσιγάρο, προκειμένου να φτιάξει ολόκληρο σύμπαν.
Γι’ αυτό και νόμισε ότι ο άνθρωπος θα επιλέξει το σωστό: Του παραχώρησε έναν ολόκληρο -και απέραντο- κήπο και του είπε ότι απ’ όλα μπορεί να φάει εκτός από τους καρπούς ενός δέντρου. Εκτός από τους καρπούς ενός γαμημένου δέντρου!
Εμπιστεύτηκε την «ορθή κρίση» του ανθρώπου, έτσι όπως ήταν ζαλισμένος από τη δημιουργία των αστεριών, των πλανητών, των βουνών και των δεινόσαυρων (γιατί στον Παράδεισο υπήρχαν και δεινόσαυροι).
Η εντολή ήταν απλή: «Μη φας αυτού του δέντρου τους καρπούς». Πόσο πιο απλή θα μπορούσε να ήταν;
Και ο άνθρωπος έκανε αυτό ακριβώς που δεν έπρεπε: Πήγε ευθεία στο δέντρο, έκοψε ένα μήλο και...
Και τώρα έχει το Σαμαρά για πρωθυπουργό.
Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα, να έχει το Μιχαλολιάκο ή τον Τζήμερο ή –θού, Κύριε φυλακή τω στόματι μου- τον Πρετεντέρη.
Αλλά ο Θεός έδωσε στον όρθιο πίθηκο ελεύθερη βούληση, να φάει ή να μη φάει το μήλο, να ψηφίσει ή να μην ψηφίσει Τομήλο.
Κι εκείνος έκανε ό,τι χειρότερο μπορούσε.
Όχι! Το χειρότερο είναι ότι δεν μετανιώνει. Αν ξαναβρισκόταν στον Παράδεισο θα πήγαινε ντουγρού για το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Αν ξαναγινόντουσαν εκλογές θα ψήφιζε πάλι για εκπρόσωπο του κάποιον τόσο φαύλο που θα έκανε τον Εωσφόρο να διαρρηγνύει τα πτυχία του.
Γιατί η ελεύθερη βούληση είναι όπως το πέος: Ο τρόπος που το χειρίζεσαι έχει σημασία.
Γιατί οι εκλογές είναι όπως το πέος: Όσες φορές και να γίνουν, όσο μεγάλο και να το έχεις, αν συνεχίσεις να μαλακίζεσαι δεν πρόκειται να δεις άσπρη μέρα.
Ας προσευχηθούμε, λοιπόν, καθώς είμαστε ανίκανοι να κάνουμε οτιδήποτε άλλο, να συνεχίσει η καλοκαιρία και να βγουν τα τζιτζίκια το Φλεβάρη.
Άσπρη μέρα δε θα δούμε, αλλά –τουλάχιστον- δε θα χρειαστεί να αγοράσουμε και πετρέλαιο.
Αινείτε τον Κύριο που μας έδωσε ελεύθερη βούληση για να ψηφίζουμε τους μονόφθαλμους.
Αινείτε τον Κύριο που μας έριξε σε έναν τόσο όμορφο τόπο.
Αινείτε τον Κύριο που κάποια μέρα θα μας βαρεθεί, όπως έγινε με τους δεινόσαυρους, και θα στείλει έναν μετεωρίτη ή έναν πρωθυπουργό να μας εξαφανίσει. -->
Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου, αδιευκρίνιστη η πρόθεση ψήφου του δούλου Του και ανυπέρβλητη η βλακεία που καταδυναστεύει το λαό Του.
Τετέλεσθαι.
το ειδα εδω :
