Μια βυθισμένη αρχαία ελληνική πόλη, από την ηρωική εποχή της Ιλιάδας του Ομήρου, «αναδύεται» από το βυθό του Αιγαίου.
Αρχαιολόγοι και επιστήμονες της πληροφορικής, χρησιμοποιώντας υποβρύχιο εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας καθώς και κατάλληλο λογισμικό ανασυγκρότησης δεδομένων, ένωσαν τις δυνάμεις τους για τη χαρτογράφηση και ψηφιακή αναδημιουργία ένός λιμανιού από την εποχή του χαλκού, που καταποντίστηκε 3000 χρόνια πριν.
Είναι η πρώτη φορά που μια βυθισμένη αρχαία πόλη χαρτογραφείται φωτορεαλιστικά σε τρισδιάστατη απεικόνιση.
H πόλη καλύπτει 20 στρέμματα. Η επεξεργασία έγινε σε πολύ μεγάλη ανάλυση, με περιθώριο σφάλματος μικρότερο από τρία εκατοστά.
Η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από μια αρχαιολογική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Nottingham, αποτελεί το αντικείμενο μιας ειδικής σειρά 2 επεισοδίων ενός ντοκιμαντέρ του BBC.
Το πραγματικό όνομα και το καθεστώς της περιοχής παραμένει μυστήριο. Τα στοιχεία μέχρι στιγμής δείχνουν ότι άκμασε μεταξύ 2000 και 1100 π.Χ., έφτασε στο αποκορύφωμα την περίοδο μεταξύ 1700-1500 π.Χ. , αλλά εγκαταλείφθηκε περίπου έναν αιώνα πριν από το τέλος της χιλιετίας.
Στο αποκορύφωμά της, η πόλη ήταν εμπορικό ή πολιτικό κέντρο του αρχαίου Μινωικού πολιτισμού που άκμασε 80 μίλια νοτιότερα από το νησί της Κρήτης.
Κατά το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της πόλης, φαίνεται να λειτουργούσε ως ένα σημαντικό λιμάνι του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Πρέπει να ήταν ένα από τα πιο σημαντικά κέντρα του βασιλείου της Λακωνίας (Μυκηναϊκή εποχή της Σπάρτης), ενώ σχετίζεται και με τον ομηρικό μύθο με τον Βασιλιά Μενέλαο και τη μοιχαλίδα γυναίκα του Ελένη, της οποίας η περίφημη απόφαση να φύγει για την Τροία με τον εραστή της Πάρη, προκάλεσε τον Τρωικό Πόλεμο.
Η πόλη είχε περίπου 2000 κατοίκους, σε μια περίοδο που ιστορικά συνδέεται με τον Μενέλαο και τον Τρωικό πόλεμο (που συνέβη γύρω στο 1200 π.Χ.).
Είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν αποτελούσε το σημαντικότερο κέντρο την εποχή του Χαλκού στη Λακωνία. Αλλά μπορεί κάλλιστα να ήταν ότι το κύριο λιμάνι εξόδου των Σπαρτιατών για τις εμπορικές συναλλαγές με την Κρήτη, τα νησιά του Αιγαίου και της Ανατολίας.
Με επικεφαλής τον αρχαιολόγο Jon Henderson του Πανεπιστημίου του Νόττιγχαμ, η ομάδα έρευνας έχει βρει μέχρι στιγμής δεκάδες κτίρια, δρόμους, ιερά και τάφους.
Ολόκληρη η πόλη καταποντίστηκε εξαιτίας σεισμών, τέσσερα μέτρα κάτω από την επιφάνεια του Αιγαίου, λίγο κάτω από την ανατολική Πελοπόννησο.
Στην καρδιά της πόλης υπήρχε μια μεγάλη πλατεία πλάτους 20 μέτρων. Τα περισσότερα από τα σπίτια είχαν πολλά δωμάτια. Ένα κτίριο είχε μεγάλες εγκαταστάσεις αποθήκευσης για τα εισαγόμενα τρόφιμα.
Οι λεπτομερείς πληροφορίες από την έρευνα, μας δίνουν μια καλή εικόνα για το πως ήταν μια πόλη την εποχή του Χαλκού και πως έμοιαζε η Μυκηναϊκή εποχή.
