Ἤνεγκεν ἀστὴρ μάγους ὁδηγῶν, ἔνδον τοῦ σπηλαίου ἐκόμισεν.
Θεός, βασιλεύς προαιώνιος, τίκτεται ἐκ κόρης Θεόπαιδος.
Ἰδῶν ὁ Ἡρώδης ὡς ἔμαθεν, ὅλως ἐξεπλάγη ὁ δείλαιος
Κράζει καὶ βοᾶ πρὸς τοὺς ἱερεῖς, τοὺς δοξολογοῦντας τὸν Κύριον
Λέγετε σοφοί καὶ διδάσκαλοι ἄρα ποῦ γεννᾶται ὁ Κύριος;
Μέγα καὶ φρικτὸν τὸ τεράστιον , ὁ ἐν οὐρανοῖς ἐπεδήμησεν.
Νύκτα Ἰωσὴφ ρῆμα ἤκουσε, ἄγγελος Κυρίου ἐλάλησεν.
Ξένον καὶ παράδοξον ἄκουσμα καὶ ἡ συγκατάβασις ἄρρητος
Ὁ μακροθυμήσας καὶ εὔσπλαχνος, πάντων ὑπομένει τὰ πταίσματα.
Πάλιν οὐρανοὶ ἀνεώχθησαν ἄγγελοι αὐτοῦ ἀνυμνήτωσαν.
Ρήτορες ἐλθόντες προσέπεσον βασιλέα μέγαν καὶ ἔνδοξον
Σήμερον ἡ κτίσις ἀγάλλεται καὶ πανηγυρίζει κι εὐφραίνεται.
Τάξεις τῶν Ἀγγέλων ἐξέστησαν ἐπὶ τὸ παράδοξον θέαμα.
Ὕμνους καὶ δεήσεις ἀνέμελπον τῷ πάντων Δεσπότῃ καὶ Ἄνακτι.
Φῶς ἐν τῷ σπηλαίῳ καὶ τοῖς ἐν τῷ σκότει ἐπέλαμψε.
Χαίρουσα ἡ κτίσις ἀγάλλεται καὶ πανηγυρίζει εὐφραίνουσα.
Ψάλλοντες Χριστόν, τὸν Θεὸν ἡμῶν, τὸν ἐν τῷ σπηλαίῳ τικτόμενον.
Ὦ Παρθενομῆτορ καὶ Δέσποινα, σῶζε τοὺς εἰς Σὲ καταφεύγοντας.
Εἶναι δημιουργία τοῦ δέκατου ἕκτου αἰῶνος. Κάθε γράμμα τῆς ἀλφαβήτου ξεκινᾶ ἕναν στίχο. Πρόκειται γιὰ τὸ χριστουγεννιάτικο «Αλφαβητάρι» ποὺ ἀπαντᾶται σὲ πολλὲς παραλλαγές: Βυζαντινή (ἔρουρεμ, ἔρουρεμ, ἔρου ἔρου ἔρουρεμ, Χαῖρε Δέσποινα), Ἁγιορείτικη, Κοτυώρων Πόντου (τεριρὲμ, τεριρὲμ, τεμ καὶ ἀνανές, Χαῖρε Δέσποινα).
