Ο πίνακας Ouija -ή πνευματιστική δέλτος στα ελληνικά- είναι απλώς ένα ανόητο επιτραπέζιο παιχνίδι, κατάλοιπο της Βικτωριανής εποχής ή ένα πραγματικό εργαλείο για την επικοινωνία με τον κόσμο των πνευμάτων; Είναι επικίνδυνος ή ακίνδυνος;
Η προέλευση των σύγχρονων πινάκων Ouija είναι μυστηριώδης, και υπάρχουν πολλές διαφωνίες σχετικά με το ποιος τον εφηύρε και πως του ήρθε η ιδέα. Στα μέσα της δεκαετίας του 1800, δυο αδερφές ισχυρίστηκαν πως μιλούσαν με το πνεύμα ενός νεκρού πωλητή. Αυτό πυροδότησε μια τρέλα για επικοινωνία με τους νεκρούς, που ονομάστηκε Πνευματισμός, και που εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική. Μερικά μέντιουμ δεχόντουσαν "πνευματικά μηνύματα" με τη χρήση μολυβιού που ήταν δεμένο σε ένα μικρό καλάθι, που τελικά έγινε ένα δελτάριο σε σχήμα καρδιάς.
Υπήρχαν και άλλα μέσα για την επικοινωνία με τα πνεύματα, όπως ο κώδικας Μορς (!). Δεν άργησαν να εμφανιστούν επίδοξοι εφευρέτες με κατασκευές που επέτρεπαν στα πνεύματα να αφήνουν ευανάγνωστα αλφαβητικά μηνύματα. Τέτοια ήταν όργανα με πλάκες, ψυχογράφοι και -τελικά- τους πίνακες ouija. Ένα άρθρο του 1920 στο περιοδικό New York World Magazine για κάποιον επιπλοποιό Ernest Charle Reiche από το Chestertown του Μέριλαντ των ΗΠΑ που εφηύρε τον πίνακα το 1890: "ο κος Reichie, αν και δεν είναι πνευματιστής, παρατήρησε πως ένα μεγάλο τραπέζι ήταν πολύ βαρύ για ένα πνεύμα για να κάνει τα κόλπα του. Οι διαλογισμοί του πήραν πρακτική μορφή. Επινόησε ένα μικρό τραπέζι, τον πίνακα ouija."
Ένας άλλος μύθος στο ίδιο άρθρο, αναφέρει πως τον ίδιο χρόνο, ο Charles W. Kennard, ένας επιχειρηματίας από το Chestertown που παλαιότερα είχε επιχειρήσει στον τομέα των λιπασμάτων και των ακινήτων, "καθόταν άπραγος στην κουζίνα του σπιτιού του. ... Άπλωσε το χέρι του και έπιασε τον πάγκο κοπής ψωμιού της γυναίκας του, τον έβαλε στα πόδια του και έβαλε ένα πιατάκι πάνω του. Το πιατάκι άρχισε να κινείται, από μόνο του. Ο κος Kennard διασκέδαζε, φοβήθηκε, εντυπωσιάστηκε, εμπνεύστηκε και χάρηκε. Είδε τις διαφημιστικές του δυνατότητες". Ένα άλλο άρθρο όμως στη New York Daily Tribune το 1886, αναφέρει πως παρόμοιοι πίνακες είχαν διαδοθεί στο Οχάιο τέσσερα χρόνια πριν την εφεύρεση.
Το φθινόπωρο του 1890, ο Kennard ξεκίνησε την επιχείρηση του με τους επίσης Μασόνους Harry Welles Rusk, William H.A. Maupin, Col. Washington Bowie και John T. Green με την επωνυμία Kennard Novelty Company στην Βαλτιμόρη. Στις αρχές του 1891, ο Kennard και ο Maupin απέκτησαν τα δικαιώματα για το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας πινάκων ouija στις ΗΠΑ. Σύντομα ο Bowie τους έδιωξε όλους εκτός από τον Rusk και έθεσε τον φίλο του William Fuld υπεύθυνο της πρόσφατα μετονομασμένης εταιρίας Ouija Novelty Company. Ο Kennard προσπάθησε να πατεντάρει άλλους πίνακες, όπως ο Volo (1892) και τον Igili (1897). Με τις δεκαετίες, άρχισαν να τυπώνονται πάνω τους μυστικιστικές εικόνες πυραμίδων, swami ή θέματα από το Χάλογουιν όπως μαύρες γάτες, μάγισσες και δαίμονες.
Ο Fuld αρέσκονταν να υπερηφανεύεται πως αυτός ανακάλυψε τον πίνακα Ouija. Όμως, παρόμοιοι πίνακες χρησιμοποιούνταν πριν από πολλούς αιώνες στην Κίνα. Μερικές αρχαίες γραφές Daozang πιστευόταν πως παραδόθηκαν από έγγραφα πνευμάτων. Ο Fuld έλεγε επίσης και μια ιστορία πως ο πίνακας τον συμβούλεψε να κάνει τις διάφορες συμφωνίες για την επιχείρηση.
Ο Fuld κατέληξε καταλήξαμε σε μια μακρά διαμάχη με τον αδερφό του Isaac για την παραγωγή των Ouija. Ακόμα και ο θάνατος του το 1927 καλύπτεται από μυστήριο. Σκοτώθηκε όταν έπεσε από την οροφή του τριώροφου εργοστασίου του, όταν το σίδερο στο οποίο στηριζόταν υποχώρησε. Κάποιοι όμως υποστηρίζουν πως η πτώση δεν ήταν ατύχημα, αλλά αυτοκτονία. Μετά το θάνατο του, η οικογένεια του κράτησε την πατέντα μέχρι που την πούλησε στην Parker Brothers το 1966 -που εντελώς κατά τύχη- είχε έδρα το Σάλεμ της Μασαχουσέτης, όπου είχαν γίνει οι γνωστές Δίκες των Μαγισσών.
