Κάποιοι Αντιχριστιανοί, δεν βλέπουν τον παραλογισμό και τη μιζέρια της απιστίας τους, αλλά αγωνίζονται με παράλογο ζήλο να πείσουν τους Χριστιανούς ότι η Χριστιανική πίστη είναι λάθος. Στην προσπάθειά τους αυτή, ως άνθρωποι άθεοι και χωρίς συνείδηση, χρησιμοποιούν κάθε παραλογισμό και αθέμιτο μέσο που μπορούν. Δεν είναι όμως όλοι τόσο αφελείς όσο θα ήθελαν...
Στο άρθρο αυτό θα αναλύσουμε περιληπτικά τις βασικές μεθόδους που χρησιμοποιούν οι εχθροί του Χριστού, για να παραπληροφορήσουν τα θύματά τους, εναντίον της Χριστιανικής πίστης. Θα ασχοληθούμε κυρίως με τις μεθόδους που χρησιμοποιούν για να αλλοιώσουν και να παραχαράξουν τα Χριστιανικά κείμενα και την ερμηνεία τους, και ιδιαίτερα την Αγία Γραφή.
Όσον αφορά την Αγία Γραφή, οι Ελληνικής καταγωγής εκφραγκευμένοι εχθροί της πίστης, παπαγαλίζουν και μεταφέρουν στη χώρα μας, επιχειρήματα που άκουσαν από τα Δυτικά αφεντικά ή δασκάλους τους. Και αγνοούν ότι αυτά τα επιχειρήματα δεν έχουν την παραμικρή εφαρμογή στη Χριστιανική Ανατολή. Γιατί είναι ξεκομμένοι από την πολιτισμική παράδοση των Ρωμηών, και πιθικίζουν κάθε τι ξενόφερτο, όπως ο αθεϊσμός και η αρχαιολατρία. Υποτιμούν έτσι τον πλούτο της Ελληνικής μας παράδοσης, και προσδένονται στο άρμα της οπισθοδρόμησης και του αθεϊστικού ή αρχαιολατρικού φανατισμού και σκοταδισμού.
Σχεδόν πάντοτε, (όταν δεν υπάρχει απόλυτα ιδιοτελές κίνητρο), οι άνθρωποι αυτοί πάσχουν από διαταραχές αντίληψης, μεγαλομανία, άκρατο εγωισμό, και κυρίως από αμάθεια ή ημιμάθεια, που σε συνδυασμό με το φανατισμό τους, οδηγεί σε ασυνείδητες ενέργειες, με σκοπό την πλάνη συνανθρώπων μας χωρίς εμπειρία και γνώση.
Η κακοήθειά τους είναι τόση, που όταν ερμηνεύουν κάτι Χριστιανικό, όχι μόνο δεν ερευνούν οι ίδιοι απροκατάληπτα, αλλά πάντοτε επιλέγουν ως δεδομένο οτιδήποτε κακό περνάει από τα αρρωστημένα τους μυαλά. Και ούτε καν διανοούνται την απλή απάντηση που είναι φανερή σε κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο. Φθάνουν μάλιστα στο σημείο να διαστρεβλώνουν εκούσια τα κείμενα, για να παρουσιάσουν το κακοήθες νόημα που επιθυμούν, ώστε να βρουν επιχειρήματα να χτυπήσουν τους Χριστιανούς.
Ας περιγράψουμε λοιπόν τα βασικά χαρακτηριστικά, μεθόδους και τακτικές τους:
Είναι σύνηθες να ανακαλύπτουμε κάθε τόσο στο Ίντερνετ (και στα βιβλιοπωλεία) "περισπούδαστες" έρευνες "ορθολογιστών", που κάθε άλλο παρά λογική ξεπηδάει από το παράλογο μυαλό τους. Αυτά τα κείμενα είναι γραμμένα με υπεροπτικό ύφος, στο στυλ: "εμείς γνωρίζουμε όσα δεν γνωρίζουν οι ανόητοι πιστοί", "εμείς προσέξαμε όσα δεν πρόσεξαν οι Χριστιανοί για 2000 χρόνια", "αν μπορείτε απαντήστε τα" και "εμείς θα σας διδάξουμε τι είναι το σωστό".
Λόγω αυτής ακριβώς της υπερήφανης προσέγγισης, ειδικά αυτοί οι άνθρωποι, είναι εντελώς αδύνατον να αντιληφθούν το πραγματικό νόημα όσων υποτίθεται ότι διδάσκουν.
Προκατάληψη και λάθος βάσεις
Αν όμως η υπεροπτική τους προσέγγιση είναι εμπόδιο στην αντίληψή τους, η προκατάληψή τους γίνεται αδιαπέραστο τείχος στη σκοτισμένη τους "λογική". Και πρώτα απ' όλα, ξεκινούν με λάθος δεδομένα και από λάθος βάσεις.
Για τους εαυτούς τους, ξεκινούν με το ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΟ δεδομένο, ότι είναι:
Οι ψαγμένοι και πολυμαθείς.
Οι φωτοδότες του κόσμου.
Οι ακατανίκητοι ορθολογιστές.
Οι δάσκαλοι των αμαθών λοιπών ανθρώπων.
Οι απλανείς ερμηνευτές.
Αυτοί που βλέπουν, όσα οι "κοινοί άνθρωποι" δεν μπορούν να δουν.
Όσον αφορά τον Χριστιανισμό, ξεκινούν με ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΑ δεδομένα, όπως ότι ο Χριστιανισμός είναι:
Άλλο ένα δογματικό πακέτο από τα πολλά
Μια ξεπερασμένη σκοταδιστική θρησκεία.
Ένα απατηλό κατασκεύασμα πονηρών εξουσιαστών.
Μία Ιουδαϊκή αίρεση.
Θρησκεία ενός κακού και σκληρού θεού που μόνο αρνητικά μπορείς να τον δεις.
Ένα αντιφατικό κατασκεύασμα που εύκολα μπορεί να αναιρεθεί.
Για τον Χριστό ξεκινούν με ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΑ δεδομένα, όπως ότι ο Χριστός ήταν:
ένα ανύπαρκτο πρόσωπο, ή
ένας επαναστάτης, ή
ένα μέλος Ιουδαϊκής αίρεσης σαν τους Εσσαίους ή
ένας παράλογος και αντιφατικός δάσκαλος των Εβραίων ή
ένας απατεώνας που έκανε οπαδούς και η θρησκεία του πέτυχε να εξαπλωθεί.
Για τους Χριστιανούς ξεκινούν με ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΑ δεδομένα, όπως ότι είναι:
Άνθρωποι γέροι και αμόρφωτοι.
Φανατικοί, οπισθοδρομικοί και σκοταδιστές.
Αυτοί που δεν έχουν ψάξει, αλλά πιστεύουν όσα τους λένε άλλοι στα τυφλά.
Για την Αγία Γραφή ξεκινούν με ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΑ δεδομένα, ότι:
Είναι ένα βιβλίο γεμάτο αντιφάσεις.
Οι συγγραφείς της είναι άλλοι από αυτούς που λέει η ίδια.
Είναι δημιούργημα πονηρών εξουσιαστών.
Γράφτηκε σε χρονολογίες πολύ μεταγενέστερες από αυτές που λέει.
Είναι γεμάτη με νοθείες και αλλοιώσεις.
Μπορεί να ερμηνευθεί σωστά από τον καθέναν.
Οι Χριστιανοί τη θεωρούν Θεόπνευστη, άρα αλάθητη.
Αν εμφανίσουν τις αντιφάσεις της Αγίας Γραφής, οι Χριστιανοί θα απιστήσουν
Ερμηνευτικές συνέπειες των ανωτέρω προκαταλήψεων
Ξεκινώντας οι εχθροί της Χριστιανικής πίστης με τις παραπάνω προκαταλήψεις, οι οποίες είναι ΟΛΕΣ ΛΑΘΟΣ, είναι φυσικό να οικοδομούν τα "ορθολογικά" τους κείμενα σε λάθος βάσεις.
Έτσι προκύπτει ο δεκάλογος του ΠΡΟΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΥ ερμηνευτή:
1. Εμπιστευόμενοι στις ανύπαρκτες ικανότητές τους, και την απαράδεκτα ανεπαρκή γνώση τους για τα Χριστιανικά κείμενα και πίστη, κάνουν δραματικά λάθη και κωμικοτραγικά ερμηνευτικά σφάλματα.
2. Αποκόπτοντας τα Χριστιανικά κείμενα από το φυσικό περιβάλλον τους, που είναι η Εκκλησία, ο σωστός τόπος και χρόνος συγγραφής, και ο σωστός συγγραφέας, αδυνατούν να αντιληφθούν την ορθή έννοιά τους, και την αντικαθιστούν με μια δική τους φανταστική και ανύπαρκτη.
3. Αγνοώντας πλήρως τη Χριστιανική πίστη περί Αγίας Γραφής, αγωνίζονται να αποδείξουν εσφαλμένα τα δόγματα Προτεσταντικών θρησκειών, νομίζοντας έτσι ότι χτυπούν και την αληθινή Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη.
4. Θεωρώντας τους Χριστιανούς ανίκανους ή πονηρούς ερμηνευτές, αποτυγχάνουν να μάθουν τη μοναδική ορθή ερμηνεία που εξ αρχής δίνουν οι Χριστιανοί στα δικά τους κείμενα.
5. Έχοντας πάντοτε κακόπιστη, κακοπροαίρετη και αρνητική άποψη για οτιδήποτε Χριστιανικό, επιλέγουν πάντοτε την εσφαλμένη ερμηνευτική επιλογή, αδυνατώντας ακόμα και να διανοηθούν τη σωστή ερμηνεία που είναι πάντοτε καλοπροαίρετη.
6. Αγνοούν και παραθεωρούν κάθε ερμηνευτικό "κλειδί" κατανόησης της Αγίας Γραφής, επειδή δεν εμπιστεύονται, δεν γνωρίζουν, και δεν αντιλαμβάνονται την πραγματική αξία και διάσταση των κειμένων που διαβάζουν κακόπιστα.
7. Παρασύρονται σε ατέρμονες υποθετικές θεωριολογίες, στηριζόμενοι σε αναπόδεικτες γνώμες και κακόπιστες ερμηνείες άλλων απίστων, που τους οδηγούν σε επιπλέον παρανοήσεις.
8. Πιστεύοντας ότι αντιπαλεύουν κάτι ψευδές και εξουσιαστικό, θεωρούν ως στόχο των ερμηνειών τους, την αναίρεση του Χριστιανισμού, και όχι την αναζήτηση της αληθινής ερμηνείας των κειμένων.
9. Προβαίνουν σε βεβιασμένες δικές τους ερμηνείες, ΧΩΡΙΣ να ερευνήσουν να μάθουν πρώτα, τι λένε οι Χριστιανοί για το κάθε τι.
10. Γενικεύουν προς το αρνητικότερο οτιδήποτε συναντούν στο υπό ερμηνεία κείμενο, κάνοντας εσφαλμένες εφαρμογές άσχετων πραγμάτων, σε άσχετες συνδέσεις μεταξύ τους.
Πέρα από την ερμηνευτική και λογική ανεπάρκεια των επίδοξων κριτικών της Χριστιανικής πίστης και των Χριστιανικών κειμένων, η ανεπάρκειά τους συμπληρώνεται και από πλήθος ανήθικων μεθοδεύσεων, που αποσκοπούν στην παραπλάνηση και στο τέχνασμα, και όχι στην ειλικρινή επιχειρηματολογία. Ας δούμε λοιπόν τις βασικές τακτικές και μεθόδους που χρησιμοποιούν, και που είναι εμφανείς σε όλα σχεδόν τα αντιχριστιανικά κείμενά τους.
Προκύπτει έτσι ο δεκάλογος του ΑΠΑΤΕΩΝΑ ερμηνευτή:
1. Εκτενή κείμενα
Ένα συνηθισμένο τέχνασμα των αντιχριστιανών αυτών, είναι να δημοσιεύουν εκτενή κείμενα με επιθέσεις εναντίον των Χριστιανών ή της Αγίας Γραφής, γεμάτα με "πυροτεχνήματα". Σε αυτά μπορεί κάποιος να βρει συλλογή κακοηθειών και συκοφαντιών, αναπόδεικτες δηλώσεις, γενικεύσεις, αποκρύψεις στοιχείων, αλλοίωση κειμένων και εννοιών, και πολλά άλλα χαρακτηριστικά στα οποία επιδίδονται άνθρωποι με καυτηριασμένη συνείδηση.
Τα μεγάλα κείμενα των διαστροφέων της Χριστιανικής πίστης, έχουν συγκεκριμένη χρησιμότητα, και γι' αυτό προτιμούνται από τους αντιχριστιανούς απατεώνες. Ας δούμε τις βασικές τους χρήσεις:
Εντυπωσιασμός
Βλέποντας ένα τεράστιο κείμενο με υποτιθέμενα "ντοκουμέντα" κατά του Χριστιανισμού, ο αφελής και ανίδεος εντυπωσιάζεται, και πείθεται. Όμως "ουκ εν τω πολλώ το εύ".
Δύσκολη και χρονοβόρα αναίρεση
Επειδή οι αντιχριστιανοί αυτοί έχουν τη φωλιά τους λερωμένη και φοβούνται την αναίρεση των κειμένων τους, προτιμούν τα τεράστια κείμενα, επειδή αφ' ενός ελπίζουν ότι οι Χριστιανοί θα βαρεθούν να τα απαντήσουν, αφ' ετέρου επειδή ακόμα και όταν θα απαντηθούν, αυτό θα χρειασθεί πολύ χρόνο, και στο μεταξύ θα έχουν την ευκαιρία να εξαπατήσουν τους ανόητους και αμαθείς που θα τα διαβάσουν. Άλλωστε στους ανόητους αποσκοπούν πάντοτε οι πονηροί.
Καθόλου πρακτικό απαντητικό κείμενο
Ένα ακόμα πλεονέκτημα των τεραστίων κειμένων για τους εχθρούς του Χριστιανισμού, είναι ότι όταν απαντηθεί ένα τεράστιο κείμενο, θα γίνει τουλάχιστον διπλάσιο απαντημένο. Και ένα τόσο μεγάλο κείμενο, είναι δύσχριστο, και ελπίζουν πως θα διαβάζεται από τα υποψήφια θύματά τους, δυσκολότερα από το μισής έκτασης συκοφαντικό δικό τους κείμενο.
Παραδείγματα τέτοιων τεραστίων και δολίων κειμένων, είναι το γνωστό κείμενο: "Κατά Χριστιανών" του Αριστέα, το "Ιστορίες Αγάπης" του Ρασσιά, το: "Η ηθική της Π.Δ." μαζί με τα κατεβατά που του έβαλαν μαζί για "μπούγιο", κλπ. Σε κάποια από αυτά, ήδη έχει ολοκληρωθεί η απάντηση, παρά τον όγκο τους.
2. Ψευδή δεδομένα
Στα κείμενα των διαστροφέων αυτών, σε κάθε σχεδόν σημείο, ο παρατηρητικός αναγνώστης συναντάει ψευδή στοιχεία, όπως:
Ψευδείς κατηγορίες
Ψευδείς δηλώσεις
Ψευδείς συγκρίσεις
Ψευδείς μεταφράσεις
Ψευδή και διαστρεβλωμένα κείμενα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων παραπλανητικών, αστήρικτων και ψευδών κειμένων, είναι τα κείμενα του Απόστολου Αμυρά (Εκκλησία Ελλήνων Εθνικών), και του Βλάση Ρασσιά "Ιστορίες Αγάπης"
3. "Απλοποιημένες" αποδώσεις
Όταν δήθεν για απλότητα, βλέπει ο ανυποψίαστος αναγνώστης, να παρατίθεται ένα κείμενο με "τελίτσες", και όχι ολόκληρο, τότε θα πρέπει να υποψιασθεί, ιδιαίτερα όταν ο συγγραφέας του είναι άθεος ή Νεοπαγανιστής, δηλαδή άνθρωποι με αντίθεο ήθος.
Σε τέτοιες αποδώσεις με "τελίτσες", ή με "μεταφράσεις" της κακιάς ώρας, οι δόλιοι μεταφραστές ή "χασάπηδες" ενός Χριστιανικού κειμένου, αλλοιώνουν πλήρως το νόημα, για να συκοφαντήσουν τον Χριστιανό που το έγραψε, ιδιαίτερα αν αυτός είναι άγιος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου κειμένου απάτης, είναι το: "Πόσο φιλέλληνες ήταν οι Πατέρες της Εκκλησίας;" όπου διαστρέφονται συστηματικά τα κείμενα των πατέρων για να τους συκοφαντήσουν ψευδώς, και το: "Κατά Χριστιανών" του Αριστέα, όπου διαστρέφονται συστηματικά πλήθος χωρίων.
4. Παραχαραγμένα κείμενα
Τέτοιου είδους κείμενα, παραποιούνται επίτηδες, για να αλλοιωθεί το νόημά τους και να συκοφαντηθεί ο συγγραφέας τους, ή να προβληθεί ψευδές συμπέρασμα.
Παράδειγμα τέτοιων κειμένων, είναι και πάλι το: "Πόσο φιλέλληνες ήταν οι Πατέρες της Εκκλησίας;", και πολλά σκόρπια κείμενα που διασπείρουν οι Νεοπαγανιστές και οι Αθεϊστές στο διαδίκτυο, αγνώστου συγγραφέως.
5. Κοπτοραπτική
Κόβοντας μια φράση εδώ και μια φράση εκεί και συνδέοντάς τις, ή αποκόπτοντας κάποια εδάφια και συνδέοντάς τα μεταξύ τους, μπορεί άνετα ο άθεος ή ο παγανιστής ερμηνευτής, να διαστρέψει εντελώς το νόημα.
Παραδείγματα τέτοιας διαστροφής κειμένων, μπορείτε να βρείτε σε κείμενα όπως το: "Πόσο φιλέλληνες ήταν οι Πατέρες της Εκκλησίας;", το κείμενο: "Τα βιβλικά κείμενα είναι προσβολή της νοημοσύνης μας", και άλλα παρόμοια τέτοια συκοφαντικά κείμενα απατεώνων.
6. Απομόνωση από τα συμφραζόμενα
Βγάζοντας ένα εδάφιο από τα συμφραζόμενά του, είναι πολύ εύκολο να διαστρέψει ένας απατεώνας το νόημά του. Γιατί έτσι δεν μπορεί κάποιος να δει το νόημα του κειμένου.
Παραδείγματα τέτοιων κειμένων, είναι κείμενα όπως το: "Κατά Χριστιανών" του Αριστέα, ή το κείμενο: "Τα βιβλικά κείμενα είναι προσβολή της νοημοσύνης μας", όπως και κείμενα άλλων απατεώνων.
7. Φούσκωμα των γεγονότων και συκοφαντία
Φουσκώνοντας ένα γεγονός οι άθεοι και νεοπαγανιστές απατεώνες, συκοφαντούν τα πρόσωπα που έλαβαν μέρος σε αυτό.
Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να παρατηρήσει στο συκοφαντικό κείμενο: "Η ηθική της Π.Δ.", να συκοφαντείται ο Αβραάμ ως "νταβατζής" επειδή είπε μισή αλήθεια για να σώσει τη ζωή του, ή ο Λώτ ως εκούσιος αιμομίκτης και άσπλαχνος. Μπορεί ακόμα να φουσκώνεται μια πολιτική δολοφονία όπως της Υπατίας, και να παρουσιάζεται ως θρησκευτικός διωγμός.
Τέτοια συκοφαντικά κείμενα, είναι σχεδόν όλα τα κείμενα των άθεων και Νεοπαγανιστών που γράφουν εναντίον της Αγίας Γραφής και της Εκκλησίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι "Ιστορίες αγάπης" του Ρασσιά, το "Η ηθική της Π.Δ.", κλπ.
8. Γενικεύσεις
Από γενικεύσεις είναι πλήρη τα αντιχριστιανικά κείμενα των άθεων και τον αρχαιολατρών κυρίως. Αυτό είναι αγαπημένο "σπορ" και των αιρετικών επίσης. Για παράδειγμα, αν κάποιος ιερέας έκανε κάτι παράνομο για την πίστη του Χριστού, το γενικεύουν, και λένε: "Να τι κάνετε ΟΙ Χριστιανοί". Λες και φταίνε όλοι για την αμαρτία του ενός!
Επίσης, γενικεύουν εγκλήματα αιρετικών, όπως οι Αριανιστές, οι Παπικοί και οι Προτεστάντες, και τα φορτώνουν και στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού.
Τέτοιες γενικεύσεις μπορείτε να βρείτε ΣΕ ΟΛΑ τα αντιχριστιανικά κείμενα των ανθρώπων αυτών. Γι' αυτό δεν θα βάλουμε παράδειγμα.
9. Αοριστολογίες
Ένας ψεύτης φυσικά, μόνο με αοριστολογίες μπορεί να λέει τα ψέματά του. Και εδώ, όπως στο προηγούμενο, οι άθεοι και οι Παγανιστές, έχουν και πάλι συμμάχους τους αιρετικούς. Κατηγορούν αόριστα την Εκκλησία, τον κλήρο, τους παπάδες, τους αγίους, την Ιερά Παράδοση, την Αγία Γραφή, (ο καθένας με τις ανάγκες της ιδεολογίας του), χωρίς όμως να παρουσιάζουν σαφή στοιχεία γι' αυτό που λένε. Και αν παρουσιάσουν, είναι πάντοτε διαστρεβλωμένα και ψεύτικα.
Σε αυτό τον τομέα χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι κείμενα όπως "Ιστορίες αγάπης" του Ρασσιά, και τα κείμενα του Απόστολου Αμυρά της Εκκλησίας Ελλήνων Εθνικών. Από κοντά, και όλα σχεδόν τα Προτεσταντικά κείμενα που σχολιάζουν την Εκκλησιαστική ιστορία.
10. Απόρριψη και απόκρυψη των καλών στοιχείων
Συχνά στην Αγία Γραφή και σε άλλα Χριστιανικά κείμενα, συναντάμε εδάφια, που αν τα αποκόψουμε από το συμφραζόμενό τους, ή από το πνεύμα της Εκκλησίας, φαίνονται να μιλούν παράξενα. Για παράδειγμα, σε κάποιο εδάφιο ενώ η Αγία Γραφή λέει: "Να τιμάμε τον πατέρα μας και τη μητέρα μας", σε άλλο εδάφιο, ο Χριστός λέει, ότι "αν δεν μισεί κάποιος τον πατέρα του ή την μητέρα του, και την ψυχή του, δεν είναι άξιος του Χριστού". Σε τέτοια χωρία, χρειάζεται κάποια βάση, για να κατανοήσει ο ερμηνευτής τι εννοούν.
Όταν λοιπόν ένα τέτοιο χωρίο για παράδειγμα, λέει κάτι που εκ πρώτης όψεως ακούγεται άσχημο στα αυτιά μας, αυτό ακριβώς ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ οι άθεοι και οι Νεοπαγανιστές, το ορίζουν ως βάση της Χριστιανικής πίστης, και βάσει αυτού ερμηνεύουν και το άλλο που λέει κάτι καλό, εκ πρώτης όψεως αντίθετο.
Βεβαίως αυτό το κάνουν λόγω της κακής τους προαίρεσης., και για σκόπιμη δημιουργία εντυπώσεων. Γιατί ένας καλοπροαίρετος ερμηνευτής, αντιλαμβάνεται ότι σε μια πίστη αγάπης, ΠΡΩΤΑ θα λάβει ως βάση το χωρίο με το καλό νόημα, και μόνο με βάση αυτό, θα προχωρήσει να ερμηνεύσει και το άλλο που ακούγεται άσχημα και παράξενο.
Παραδείγματα τέτοιων κακοπροαίρετων κειμένων, είναι το: "κατά Χριστιανών" του Αριστέα, ή το: "Η ηθική της Π.Δ."
Γνωρίζοντας λοιπόν ένας αναγνώστης όλα αυτά που προαναφέραμε, καθώς διαβάζει τέτοια ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ κείμενα, γραμμένα ειδικά για να συκοφαντήσουν και να παραπληροφορήσουν, οφείλει να λάβει μέτρα προστασίας από τους απατεώνες αυτούς ώστε να μην εξαπατηθεί. Στη συνέχεια αναφέρουμε τα βασικά μέτρα προστασίας, από κείμενα αθέων και παγανιστών απατεώνων.
Έτσι, προκύπτει ο Δεκάλογος προστασίας από αντιχριστιανούς απατεώνες:
1. Όταν για έναν ισχυρισμό τους δεν υπάρχει παραπομπή στις πηγές, ΠΟΤΕ να μη γίνεται δεκτός ως αληθινός. Τις 99 στις 100 φορές είναι ΨΕΜΑ. (Ιδιαίτερα των Νεοπαγανιστών, γιατί οι άθεοι λένε και μερικές φορές αλήθεια).
2. Όταν υπάρχει παραπομπή σε κάποιον ισχυρισμό τους, ΠΟΤΕ δεν πειθόμαστε, αν δεν παραπέμπει σε πρωτογενείς πηγές της εποχής στην οποία αναφέρεται.
3. Όταν υπάρχει παραπομπή σε πρωτογενείς πηγές, ΠΟΤΕ δεν πιστεύουμε ότι η πηγή λέει αυτά που ισχυρίζονται. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, λένε ψέματα.
4. Όταν παραθέτουν τα λόγια της ίδιας της πηγής, ΠΟΤΕ δεν δεχόμαστε ότι λένε αλήθεια, αν δεν τα συγκρίνουμε ΑΜΕΣΑ με την ίδια την πηγή, από ανεξάρτητη από αυτούς βιβλιογραφία. ΣΥΧΝΟΤΑΤΑ το κείμενο που παραθέτουν ή μεταφράζουν, ή κόβουν και ράβουν, είναι πλαστό ή διαστρεβλωμένο.
5. Όταν παραθέτουν με συνέπεια από κάποια πηγή, ΠΟΤΕ δεν συμφωνούμε με το συμπέρασμά τους, αν δεν ελέγξουμε την αξιοπιστία της πηγής αυτής, και δεν διασταυρώσουμε τα δεδομένα και με άλλες πηγές και ερμηνευτές της πηγής. Σχεδόν πάντοτε, το συμπέρασμά τους είναι απατηλό, και κρύβει λογικές παγίδες.
6. ΔΕΝ δεχόμαστε καμία ερμηνεία τους για Χριστιανικά κείμενα, αν ΠΡΩΤΑ δεν διασταυρώσουμε την αξιοπιστία του κειμένου με βάση τα συμφραζόμενα, και αν πρώτα δεν μελετήσουμε σε βάθος, πώς το ερμηνεύει η Ίδια η Εκκλησία του Χριστού, που είναι και η αρμόδια για την ερμηνεία του.
7. ΔΕΝ δεχόμαστε καμία κατηγορία τους με γενικόλογα και αοριστίες.
8. ΔΕΝ δεχόμαστε καμία κολακεία τους για οποιαδήποτε ομάδα ή έθνος ή επίτευγμα, αν δεν το διασταυρώσουμε από πηγή ανεξάρτητη από αυτούς τους απατεώνες.
9. ΜΕΛΕΤΑΜΕ σε βάθος την ακριβώς αντίθετη άποψη (που συνήθως είναι της Εκκλησίας), και συγκρίνουμε το ψεύδος τους με την ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗ απάντηση της Εκκλησίας.
10. ΡΩΤΑΜΕ για τα θέματα που δεν γνωρίζουμε, Χριστιανούς που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη μελέτη της Χριστιανικής πίστης, και μπορούν να μας δείξουν ΜΕ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.
Γ. Κ.
