Ταύτην την θεολογίαν ή μάλλον την θεομαχίαν ειπείν ουδέπω μέχρι και νυν ηκούσαμεν, όθεν,
Πας ο λέγων ότι «ο Πατήρ πρώτος μεν Υιού΄ πρώτιστος δε του Πνεύματος» ούτος βλασφημεί.
Ημείς ορθοδόξω φρονήματι λέγομεν ότι, ούτε ο Πατήρ, είναι πρώτος του Υιού, αν και είναι αίτιος του Υιού΄ ούτε ο Υιός είναι δεύτερος του Πατρός αν και εγεννήθη εκ του Πατρός. Και εάν λέγομεν τον Θεόν Πατέρα αρχήν είναι του Υιού, και μείζονα, πλην ουχί προτερεύειν αυτόν του σαρκωθέντος Υιού, χρόνω, ή φύσει υποφαίνομεν.
476 Ειπέ μοι, μήπως και εκ του Υιού εκπορεύεται το άγιον Πνεύμα καθώς λέγουσιν οι Λατίνοι;
Ο σαρκωθείς του Θεού Πατρός συναϊδιος και ομοούσιος Λόγος, ο τα πάντα γιγνώσκων τα του Πατρός και τα του Πνεύματος, τους Μαθητάς αυτού επαγγελόμενος περί του αγίου Πνεύματος, έλεγε.
Και άλλον Παράκλητον ως εμέ, Θεόν τη φύσει, Θεόν αληθινόν όντα και φως και ζωήν καθώς εγώ και ο Πατήρ, όστις και τα των πάντων παρακλήσεις δέχεται, δια τούτο Παράκλητος ων τε και καλούμενος, το Πνεύμα της αληθείας, ο παρά του Πατρός εκπορεύεται.
Εννόησον λοιπόν πως ο Κύριος εθέσπισε ο δια σαρκός επιφανής ότι, δεν είπε ο παρά του Πατρός και εξ εμού του Υιού εκπορεύεται το πανάγιον Πνεύμα, αλλά μόνον εκ του Πατρός.
478 Ειπέ μοι, πώς ο Θεός Λόγος γίνεται άνθρωπος και ονομάζεται Χριστός;
Ευδοκία του Θεού Πατρός, ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, ο ων εις τον κόλπον του Θεού Πατρός, ο ομοούσιος τω Πατρί και τω αγίω Πνεύματι, ο εν α αρχή ών συγκαταβαίνει τοις αυτού δούλοις συγκατάβασιν άφραστον και ακατάληπτον, και Θεός ων τέλειος, άνθρωπος γίνεται, εκ Πνεύματος αγίου και Μαρίας της Παρθένου και Θεοτόκου΄ και ουχί εκ σπέρματος ανδρός, εν τη αχράντω μήτρα της Παρθένου συλληφθείς, αλλ’ εκ Πνεύματος αγίου.
ΠΗΓΗ: ΤΡΙΑΔΙΚΗ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1960, ΑΝΑΤΥΠΩΣΙΣ 1981, ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ, σ. 58, 61, 62
