Πολλά παιδιά δείχνουν να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες με απαισιοδοξία. Απογοητεύονται όταν δεν είναι νικητές σε ένα παιχνίδι και σταματούν να παίζουν. Στενοχωριούνται υπερβολικά αν δεν γράψουν καλά σε ένα διαγώνισμα και πιστεύουν ότι δεν είναι ικανοί μαθητές.
Τα παιδιά όμως θα έπρεπε να είναι αισιόδοξα. Είναι στην αρχή της ζωής τους και έχουν το μέλλον μπροστά τους. Γιατί λοιπόν κάποια δεν αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα με θετική στάση;
«Οι γονείς λειτουργούν ως πρότυπα για το παιδί τους από την πρώτη στιγμή που θα το κρατήσουν στα χέρια τους. Αν για παράδειγμα μία μητέρα που γνωρίζει ότι θα αντιμετωπίσει δυσκολίες στην ανατροφή του παιδιού της σκέφτεται ότι θα τα καταφέρει, μεταφέρει στο παιδί της το μήνυμα ότι όλα θα πάνε καλά, ό,τι κι αν συμβεί.
Ο αισιόδοξος είναι αγωνιστής της ζωής
Ο γονέας που έχει αισιόδοξη στάση απέναντι στη ζωή, είναι αυτός που προσπαθεί και αγωνίζεται. Αν σκέφτεται ότι οι δικές του ενέργειες δεν πρόκειται να έχουν αποτέλεσμα, μένει άπραγος και τότε οι αρνητικές του σκέψεις ενισχύονται ακόμα περισσότερο, αφού τίποτα δεν αλλάζει προς το καλύτερο.
Ο άνθρωπος μπροστά στην απειλή αναμφίβολα θα νιώσει φόβο. Κι έπειτα έχει δύο επιλογές:
Να τρέξει, να παλέψει, να αγωνιστεί ή να μείνει στάσιμος, έρμαιο του φόβου του και της απειλής.
Η ζωή είναι γεμάτη αντιξοότητες (οικονομικά προβλήματα, ανεργία, διαζύγιο, αρρώστια, θάνατος κ.ά.), που προκαλούν πληθώρα συναισθημάτων, όπως θυμό, θλίψη, απογοήτευση. Τα παιδιά γίνονται δέκτες των συναισθημάτων μας, τόσο των θετικών όσο και των αρνητικών. Έτσι οι γονείς είναι καλό να εκφράζονται και να μοιράζονται τα συναισθήματά τους με όλη την οικογένεια.
Γιατί μέσα από την επικοινωνία των συναισθημάτων προκύπτει και η επεξεργασία τους. Ο αισιόδοξος γονέας αναγνωρίζει τι είναι αυτό που αισθάνεται, για ποιο λόγο το αισθάνεται και πώς μπορεί να μετουσιώσει αυτό το συναίσθημα σε συμπεριφορά ωφέλιμη για τον ίδιο και την οικογένειά του. Το παιδί αντίστοιχα παρακολουθώντας αυτή τη διαδικασία έχει πολλαπλά οφέλη:
- Δίνει αξία στην επαφή με τα συναισθήματά του και τον εσωτερικό του κόσμο.
- Μαθαίνει να μοιράζεται με τους άλλους αυτά που νιώθει.
- Κατανοεί ότι ακόμα και οι αρνητικές καταστάσεις, σκέψεις, συναισθήματα μπορούν να μετατραπούν σε κάτι θετικό.Έτσι μεγαλώνουμε παιδιά δυνατά, ικανά να αντιμετωπίσουν την ήττα τους στο παιχνίδι, τη χαμηλή βαθμολογία στις εξετάσεις αλλά και γενικότερα την απόρριψη, την αρνητική κριτική, τον ανταγωνισμό, τη ματαίωση και την απώλεια.
Εξάλλου όλες οι κρίσεις που περνά ο άνθρωπος είναι προς όφελός του και έχουν νόημα: Τον ωριμάζουν. Κι αυτό είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα».
