Μια Αυστραλιανή νοσοκόμα που εργαζόταν στην παρηγορητική φροντίδα, κατέγραψε και δημοσίευσε σε βιβλίο, αυτά για τα οποία μετανιώνουν οι άνθρωποι όταν φτάνουν στο τέλος της ζωής τους.
Η Bronnie Ware φρόντιζε για πολλά χρόνια ασθενείς που βρισκόταν στις τελευταίες εβδομάδες της ζωής τους, και κατέγραφε τις τελευταίες τους επιθυμίες στο blog “Inspiration and Chai’. Το μεγάλο ενδιαφέρον που έδειξε ο κόσμος, την οδήγησε στην έκδοση του βιβλίου “The Top Five Regrets of the Dying’.
Η Ware γράφει για την εκπληκτική καθαρότητα με την οποία βλέπουν και κρίνουν οι μελλοθάνατοι την ζωή τους, και πώς μπορούμε να διδαχτούμε από την γνώση που απέκτησαν.
Παρακάτω αναφέρονται οι πέντε κορυφαίοι λόγοι για τους οποίος όλοι αυτοί οι ασθενείς μετάνιωναν, καθώς και τι θα έκαναν διαφορετικά αν ξαναζούσαν την ζωή τους.
1. «Μακάρι να είχα την δύναμη να ζήσω την ζωή μου όπως πραγματικά ήθελα, και όχι όπως ήθελαν οι άλλοι.»
Αυτή ήταν η πιο συνηθισμένη ευχή. Όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι η ζωή τους έχει σχεδόν τελειώσει, και κοιτάνε πίσω, δεν είναι δύσκολο να δουν πόσα όνειρα τους έμειναν ανεκπλήρωτα. Οι περισσότεροι δεν είχαν εκπληρώσει ούτε τα μισά όνειρα τους, και είχε φτάσει η στιγμή να πεθάνουν γνωρίζοντας ότι αυτό οφειλόταν σε επιλογές που είτε είχαν κάνει, είτε δεν είχαν κάνει. Η υγεία προκαλεί εφησυχασμό, και πολύ λίγοι το συνειδητοποιούν αυτό, μέχρι τουλάχιστον να αρρωστήσουν βαριά.
2. «Μακάρι να μην εργαζόμουν τόσο σκληρά.»
Αυτό ειπώθηκε από σχεδόν όλους οι άντρες που φρόντισε. Δεν έζησαν όσο ήθελαν τα παιδικά χρόνια των παιδιών τους, ούτε την συντροφικότητα της συζύγου τους. Επιπλέον αρκετές γυναίκες είπαν το ίδιο πράγμα.
Βέβαια οι περισσότερες γυναίκες είχαν μεγαλώσει σε παλιότερη εποχή, και δεν εργάζονταν.Όμως όλοι οι άντρες μετάνιωσαν που ξόδεψαν την ζωή τους στην επιδίωξη όλο και μεγαλύτερης επαγγελματικής επιτυχίας.
Βέβαια οι περισσότερες γυναίκες είχαν μεγαλώσει σε παλιότερη εποχή, και δεν εργάζονταν.Όμως όλοι οι άντρες μετάνιωσαν που ξόδεψαν την ζωή τους στην επιδίωξη όλο και μεγαλύτερης επαγγελματικής επιτυχίας.
3. «Μακάρι να είχα τη δύναμη να εκφράζω τα συναισθήματά μου.»
Πολλοί άνθρωποι καταπίεζαν τα συναισθήματά τους, προκειμένου να διατηρήσουν καλές σχέσεις με τους άλλους. Ως αποτέλεσμα, συμβιβάστηκαν σε μία μέτρια ζωή, και ποτέ δεν έγιναν αυτό που πραγματικά ήθελαν. Πολλές ανίατες ασθένειες σχετίζονταν με την πικρία και την μνησικακία που κουβαλούσαν σε όλη τους την ζωή.
4. «Μακάρι να μην είχα απομακρυνθεί από τους φίλους μου.»
Τις περισσότερες φορές οι ασθενείς δεν είχαν συνειδητοποιήσει πλήρως τα μεγάλα οφέλη μιας παλιάς καλής φιλίας, παρά μόνο όταν πλησίαζαν στο τέλος της ζωής τους. Πολλοί είχαν απορροφηθεί με τη δική τους ζωή και είχαν αφήσει παλιές καλές φιλίες να σβήσουν με την πάροδο των ετών. Τους προκαλούσε βαθιά λύπη που δεν είχαν αφιερώσει τον χρόνο και την προσπάθεια που άξιζαν αυτές οι φιλίες. Στον καθένα λείπουν οι φίλοι του, όταν πρόκειται να πεθάνει.
5. «Μακάρι να είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να νιώσει πιο ευτυχισμένος.»
Παραδόξως αυτό ήταν εκπληκτικά συνηθισμένο. Ελάχιστοι συνειδητοποιούν ότι η ευτυχία είναι επιλογή. Είχαν μείνει προσκολλημένοι σε παλιά πρότυπα και συνήθειες. Είχαν βολευτεί και είχαν τελματώσει σε ότι είχαν μάθει και θεωρούσαν οικείο. Ο φόβος της αλλαγής τους ανάγκαζε να προσποιούνται στους άλλους, αλλά και στον εαυτό τους, ότι ήταν πλήρεις. Όμως βαθιά μέσα τους λαχταρούσαν να απελευθερωθούν από αυτά τα δεσμά.
___
___
___
___
via
