Β’ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
Ο δρόμος της επιστροφής
“Για όποιον αμάρτησε μετά το Βάπτισμα, απέμεινε μοναδική ελπίδα η ειλικρινής μετάνοια.
Δόξα τω Θεό γι΄αυτό! Δόξα τω Θεό, που δεν χαθήκαμε εντελώς εμείς οι αμαρτωλοί!
Μας έμεινε ακόμα η ελπίδα.
Δεν εξαντλήθηκαν ακόμα οι οικτιρμοί του Θεού.
Ακόμα κηρύσσεται η μετάνοια στους αμαρτωλούς.
Ακόμα ευαγγελίζεται στους φτωχούς.
Ακόμα σκορπίζονται παντού τα ελέη του Ουράνιου Βασιλιά.
Δεν κλείστηκαν ακόμα οι πόρτες της φιλανθρωπίας, η χάρη του Θεού προσφέρεται σ΄όλους.
Ακόμα κηρύσσονται το Ευαγγέλιο και “ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου”.
Ακόμα αναγγέλλεται η βασιλεία του Θεού.
Ακόμα σώζονται οι μετανοημένοι χριστιανοί, εισέρχονται στη βασιλεία του Θεού τελώνες και μοιχοί καθαρισμένοι με τη μετάνοια.
Ακόμα ο φιλάνθρωπος Θεός καλεί και περιμένει κοντά Του όλους τους αποστάτες, που τους υπόσχεται το έλεος.
Ακόμα ο φιλότεκνος Πατέρας δέχεται τα άσωτα παιδιά του, που επιστρέφουν από τη μακρινή χώρα, και τις πόρτες του σπιτιού Του ανοίγει και την επίσημη στολή τους φοράει και δαχτυλίδι δίνει στο χέρι τους και παπούτσια στα πόδια τους, ενώ παρακινεί όλους τους Αγίους να χαρούν:
- Χαρείτε Άγγελοι κι όλοι οι εκλεκτοί μου! Οι αμαρτωλοί, οι άνθρωποι, τα πλάσματά μου, που πλάστηκαν “κατ΄εικόνα και ομοίωσίν” μου σώζονται, οι χαμένοι βρίσκονται, οι νεκροί ανασταίνονται και οι άσωτοι επιστρέφουν.
Δόξα στην αγαθότητά Του! Δόξα στη φιλανθρωπία Του! Δόξα στη φιλευσπλαχνία Του! Δόξα στους οικτιρμούς Του!
Φτωχοί αμαρτωλοί, γιατί καθυστερούμε κι εμείς στη μακρινή χώρα και δεν γυρίζουμε στον Πατέρα μας; Γιατί “λιμώ απολλύμεθα;” Γιατί προσπαθούμε να χορτάσουμε με τις παρανομίες - τα ξυλοκέρατα; Στο σπίτι του Πατέρα μας υπάρχουν όλα τ΄αγαθά. Εκεί και οι δούλοι χορταίνουν!
Με λαχτάρα και πόθο μας περιμένει ο Πατέρας μας. Αν επιστρέψουμε κοντά Του, θα μας δει από μακριά με αγάπη, θα μας αντικρύσει με μάτια φιλεύσπλαχνα, και γεμάτος χαρά, τρέχοντας, θα πέσει στον τράχηλό μας, θα μας αγκαλιάσει, θα μας ασπαστεί με αγάπη και θα μας παρηγορήσει, χωρίς να θυμηθεί τις αμαρτίες μας. Τότε θ΄αρχίσουν γύρω μας να χαίρονται και να ευφραίνονται όλοι οι άγιοι άγγελοι και οι εκλεκτοί Του.
Ας συνέλθουμε λοιπόν και, “αναστάντες”, ας σπεύσουμε πρός τον Πατέρα μας και ας Του πούμε με ταπείνωση και πόνο:
“Πάτερ, ήμαρτον είς τον ουρανόν και ενώπιόν σου, καί ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου, ποίησόν με ώς ένα των μισθίων σου” (Λουκ.15, 18-19).
Ας βιαστούμε, ας βιαστούμε, οι αμαρτωλοί, τώρα, που δεν πέρασε ακόμα ο καιρός, τώρα, που περιμένει ακόμα ο Πατέρας, τώρα, που δεν κλείστηκαν ακόμα οι πόρτες...
* * *
Για όσες αμαρτίες έκανες μετά το Βάπτισμα σου, αν έχεις ειλικρινά μετανοήσει, μήν απελπίζεσαι. Στηρίξου στο έλεος του Θεού. Όσο πολλές και σοβαρές κι αν είναι, το έλεος του Θεού είναι μεγαλύτερο: Όση είναι η μεγαλοσύνη Του, τόσο είναι και το έλεός Του.
Αλλά πρόσεχε στο εξής να μην αμαρτάνεις, και βάδιζε σύμφωνα με τον Θείο νόμο.
Αν δεν πρόσεξες κάπου, σαν άνθρωπος, καί αμάρτησες, μήν αποθαρρύνεσαι. Αναγνώρισε αμέσως την πτώση σου, γονάτισε με ταπείνωση μπροστά στο σπλαχνικό βλέμμα του Θεού, ζήτησε τα ελέη Του με τη φωνή του Τελώνη - “ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ!” - και το αμάρτημά σου θα συγχωρηθεί.
Ας μετανοήσουμε τώρα, που ενεργεί ακόμα η ευσπλαχνία του Θεού, για να μην προκαλέσουμε εναντίον μας το έργο της Θείας δικαιοσύνης, την αιώνια καταδίκη.
Από το βιβλίο “ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ”, Αγίου Τύχωνος του Ζαντόνσκ
via
