Είναι το γνωστό σε όλους μας γαϊδουράγκαθο. Πολλοί νομίζουμε ότι είναι κάποιο φυτό χωρίς χρησιμότητα. Λάθος. Διαβάστε και θα καταλάβετε!
Όπου γυρίσουμε και κοιτάξουμε στην Ελληνική φύση, βλέπουμε κάποια πανύψηλα ακανθώδη φυτά, με πανέμορφο μωβ ανθό. Το γαϊδουράγκαθο ή αλλιώς άγρια αγκινάρα, είναι ένα συνηθισμένο φυτό πού ευδοκιμεί σε όλον τον κόσμο και είναι αυτόχθων στην περιοχή της Μεσογείου. Ζει μέχρι δύο χρόνια, είναι ακανθώδες και έχει πράσινα σκληρά φύλλα με λευκά σημάδια σαν φλέβες.
Φτάνει μέχρι και τα 2 μέτρα σε ύψος και έχει μωβ ανθούς. Είναι αυτοφυές και φυτρώνει σε χερσότοπους και σε καλά στραγκιζόμενα εδάφη. Πολλαπλασιάζεται μόνο του από τους σπόρους του, δεν θέλει καθόλου νερό, αντέχει μέχρι -15 βαθμούς κελσίου και προτιμά τα ηλιόλουστα μέρη.
Στην βοτανοθεραπευτική, χρησιμοποιούνται οι σπόροι του, που συλλέγονται τέλη καλοκαιριού όταν ξεραθούν τελείως. Οι σπόροι του γαϊδουράγκαθου είναι πλούσιοι σε διάφορες ουσίες όπως η τυραμίνη, η σιλυμαρίνη, ιστανίνη, κινικίνη, φλαβονικά γλυκοσίδια, άλατα νιτρικού οξέος, νιτρικό κάλιο και αιθέρια έλαια!
Το γαϊδουράγκαθο, χρησιμοποιείται για την προστασία του ήπατος από λοιμώξεις, χημειοθεραπείες αλλά βοηθάει το ήπαρ να αποβάλλει το αλκοόλ. Επίσης είναι κατάλληλο για να ενισχύσει την αναπαραγωγή κυττάρων του ήπατος. Συνιστάται η κατανάλωση του σε ασθενείς που πάσχουν από κύρωση του ήπατος, ηπατίτιδα και ίκτερο. Είναι φυσικό αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από μύκητες του γένους Amanita, καθώς και από άλλες τοξίνες του περιβάλλοντος. Επιστήμονες κατέληξαν πως είναι τονωτικό του εγκεφάλου και βοηθάει στην ενίσχυση της μνήμης.
Η θαυματουργή δράση του όμως δεν σταματάει εδώ!
Γιατρεύει πλευρίτιδες και ψωρίαση! Το καλύτερο όμως είναι ότι έχει αντικαρκινική δράση, είναι νευροπροστατευτικό, αλλά και καρδιοπροστατευτικό γιατί μειώνει τις τιμές της χοληστερίνης στο αίμα.
Η ρίζα και τα φύλλα τρώγονται μαγειρεμένα αφού όμως πρώτα κόψουμε με ένα ψαλιδάκι τα αγκάθια (αρκετά χρονοβόρα διαδικασία, καλύτερα φάτε κανένα σουβλάκι, μπαμ μπαμ ).
Τα φύλλα είναι αρκετά παχιά και έχουν ήπια γεύση όταν είναι ακόμα μικρά και "τρυφερά". Όταν μαγειρευτούν, έχουν γεύση περίπου όπως αυτήν που έχει το σπανάκι.
Τα κεφάλια τρώγονται όταν είναι νέα, πριν δηλαδή ανθίσουν. Ακριβώς όπως οι αγκινάρες. Ο μίσχος τρώγεται ωμός, αλλά θέλει καθάρισμα η φλούδα του.
Έχει γεύση σαν αγγουράκι και είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες. Επίσης οι ψημένοι σπόροι του, εάν αλεστούν, χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατο καφέ!
Το γαϊδουράγκαθο δεν παρουσιάζει κάποια τοξικότητα όσον αφορά την κατανάλωση του. Βέβαια θα πρέπει να καταναλώνετε τα βότανα υπό την επίβλεψη κάποιου βοτανολόγου και ποτέ κατά βούληση!
