Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι λένε ότι υποφέρουν από μια ασθένεια που σύμφωνα με πολλούς γιατρούς δεν υπάρχει. Όμως...
Πριν από έντεκα χρόνια ήταν 52 ετών και δεν πήρε στα σοβαρά τα πρώτα συμπτώματα. «Ήταν μια απλή φαγούρα και κάτι σαν τσίμπημα καρφίτσας. Δε σταμάτησαν ποτέ και σήμερα είναι τόσο έντονα, που δε με αφήνουν να κοιμηθώ. Μοιάζει με ένα σμήνος εντόμων που περνά κάτω από το δέρμα μου και κάθε τόσο με τσιμπά. Ξύνομαι αλλά η φαγούρα δεν περνά. Μετά σχηματίζονται μικρές φουσκάλες που σπάνε και από κάθε μικρή πληγή βγαίνουν πολύ λεπτές κόκκινες και μπλε ίνες και μπαλίτσες, που μοιάζουν με κόκκους τριμμένου πιπεριού».
Τα χέρια της Μπέβερλι Γουόρεν, από το Μάντσεστερ (Αγγλία), είναι πράγματι καλυμμένα από δεκάδες φουσκάλες. Όμως τα χειρότερα ήρθαν αργότερα. Οι γιατροί στους οποίους απευθύνθηκε απέδωσαν τα συμπτώματα σε ψυχικά αίτια ή τα ερμήνευσαν ως προϊόντα μιας πολύ ζωηρής φαντασίας.
Επισκέφτηκε ψυχιάτρους και δερματολόγους, έκανε στη συνέχεια εξετάσεις και βιοψίες, που δεν κατέληξαν ποτέ σε καμία διάγνωση ή θεραπεία. Η μόνη λύση κατά της φαγούρας είναι ο πάγος. Έχει, λοιπόν, γεμάτη την κατάψυξη με πάγο. Όμως τον περασμένο Απρίλιο ανακάλυψε ότι δεν είναι η μοναδική. Σερφάροντας στο ίντερνετ, βρήκε μια ιστοσελίδα όπου και άλλοι περιέγραφαν τα ίδια συμπτώματα με τα δικά της και ανακουφίστηκε. Επιτέλους κάποιοι πίστευαν αυτά που έλεγε. Σήμερα σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν καταχωρηθεί περισσότερες από 11.000 οικογένειες, στις οποίες ένα ή και περισσότερα άτομα έχουν τα ίδια συμπτώματα με την Μπέβερλι. Όμως για τι ακριβώς πρόκειται;
Σύνδρομο Morgellons
Αυτά τα παράξενα συμπτώματα έχουν αποκτήσει εδώ και 5 χρόνια ένα όνομα: σύνδρομο Morgellons. Έτσι ονομαζόταν σε ένα κείμενο του 17ου αιώνα μια παρόμοια ασθένεια. Δε γνωρίζουμε αν οι δύο ασθένειες είναι το ίδιο πράγμα - εξάλλου, δεν αρκεί να δώσουμε ένα όνομα στην ασθένεια, για να αποκτήσει πραγματική υπόσταση. Οι περισσότεροι ειδικοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για «φανταστική παρασίτωση». «Αν συμβουλευτείτε 10.000 δερματολόγους, θα ανακαλύψετε ότι όλοι συμφωνούν μαζί μου», λέει ο Νόρμαν Λεβάιν, δερματολόγος στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνας, ο οποίος υποστηρίζει ότι έχει εξετάσει περισσότερους από 100 ασθενείς με αυτά τα συμπτώματα και ότι ξεπέρασαν το πρόβλημα με ένα αντιψυχωσικό φάρμακο. Και οι ίνες; «Τις είδα, είναι κοινότατες ίνες ιστών».
Αλλά και ο δερματολόγος Μάικλ Τζιράρντι, καθηγητής στη σχολή ιατρικής του Γέιλ (ΗΠΑ), έκανε την ίδια διάγνωση. Επίσης η δερματολόγος Στέισι Μπίθιμ, από το Πανεπιστήμιο του Σεντ Λούις (ΗΠΑ), υποστηρίζει ότι «οι ασθενείς νομίζουν ότι κάτι βγαίνει από το δέρμα τους αλλά δεν υπάρχει τίποτα, ούτε έντομα ούτε παράσιτα».
Κάποιοι άλλοι σκέφτονται διαφορετικά, όπως ο Ράντι Γουάιμορ, καθηγητής φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα στην Τούλσα. «Είναι πραγματική σπαζοκεφαλιά, η πιο δύσκολη που έχω αντιμετωπίσει. Δεν είναι αλήθεια ότι οι ίνες είναι από ιστούς. Αποκλείω επίσης ότι πρόκειται για σκουλήκια, έντομα, τρίχες, ανθρώπινο δέρμα ή άλλα ανθρώπινα υλικά ή εξωτερικές μολύνσεις.
Είναι κάτι που υλοποιείται –δεν ξέρω πώς– στο εσωτερικό του σώματος, προϊόν μιας μορφής μόλυνσης. Όσον αφορά τα συμπτώματα, τα πιο ανησυχητικά δεν είναι τα δερματολογικά. Κάτι που δεν ξέρω πώς να το ονομάσω (ίσως μια νευροτοξίνη ή ένας μικροοργανισμός) αλλοιώνει το μυϊκό έλεγχο και τη μνήμη και αυτά τα νευρολογικά συμπτώματα είναι τα πιο σοβαρά επακόλουθα».
Επιστημονική σπαζοκεφαλιά
Ο Γουάιμορ τυχαία βρήκε την ασθένεια στην ιστοσελίδα και προσφέρθηκε να εξετάσει τις ίνες στο εργαστήριο. «Ήμουν σίγουρος ότι θα βρω εύκολα την απάντηση, αλλά έκανα λάθος», λέει ο Γουάιμορ. Πράγματι οι ίνες δε μοιάζουν με τίποτα γνωστό. Έστειλε ορισμένους ασθενείς στη Ρόντα Κέισι, παιδίατρο στο ίδιο Πανεπιστήμιο, η οποία, χρησιμοποιώντας ένα δερματοσκόπιο και αναλύοντας το δέρμα, δε δυσκολεύτηκε να διακρίνει τις ίνες κάτω από το ακέραιο δέρμα.
Οι ίνες που βρήκε στους ασθενείς είναι ίδιες μεταξύ τους αλλά δε μοιάζουν με καμιά από τις περισσότερες από 90.000 οργανικές ενώσεις με τις οποίες συγκρίθηκαν. Όταν θερμάνθηκαν στους 370οC περίπου, σκούρυναν και απελευθέρωσαν ένα σύννεφο από διοξείδιο του άνθρακα, αλλά παρέμειναν όπως ήταν, ενώ συνήθως σε αυτή τη θερμοκρασία το οργανικό υλικό διασπάται, ενώ το ανόργανο μεταβάλλεται σε στάχτη. Επίσης τα ψυχιατρικά συμπτώματα φαίνονται ανύπαρκτα.
Ο Ρόμπερτ Μπράνσφιλντ, διευθυντής του ψυχιατρικού τμήματος του Riverview Medical Center στο Νιου Τζέρσι (ΗΠΑ), που προβληματίστηκε με την παράξενη ασθένεια και μελέτησε τα χαρακτηριστικά 3.000 ασθενών, ήταν σίγουρος ότι το ψυχολογικό προφίλ τους δε συμφωνεί με τη φανταστική παρασίτωση. «Πριν προκύψουν τα συμπτώματα, ήταν όλοι εντελώς φυσιολογικοί. Έγιναν λίγο παρανοϊκοί αργότερα», λέει ο Μπράνσφιλντ. «Μόνο ορισμένα αντιβιοτικά φαίνεται να βελτιώνουν τα συμπτώματα. Κατά τη γνώμη μου έχει βάλει το ποδαράκι του κάποιο παράσιτο».
Βακτήριο ή μύκητας;O Βιτάλι Κιτόφσκι, καθηγητής μοριακής βιοχημείας και βιολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ανακάλυψε ότι οι πληγές είναι θετικές για την παρουσία του Agrobacterium. Ο Αχμέντ Κιλάνι, διευθυντής των εργαστηρίων Clongen της Τζέρμανταουν, τις κοίταξε στο μικροσκόπιο μεγεθυσμένες κατά 400 φορές. «Το πλέγμα μοιάζει με την υφή του μυκήλιου ενός μανιταριού, δηλαδή με τα νημάτια που βυθίζονται στο έδαφος και απορροφούν την τροφή του μύκητα. Έβγαλα από τις ίνες το DNA και το απομόνωσα: είναι μύκητας». Ίσως τα Κέντρα για τον έλεγχο ασθενειών των ΗΠΑ λύσουν το μυστήριο: αν υπάρξουν νεότερες ανακοινώσεις, θα σας ενημερώσουμε.
ΠΗΓΗ
